Μετά την ελάχιστα πειστική επικοινωνιακή αντεπίθεση της κυβέρνησης για το ζήτημα των Τεμπών, δημοσκοπικές έρευνες έσπευσαν να «ανακαλύψουν» ότι η Ν.Δ. όχι μόνο ανακάμπτει, αλλά… αυξάνει και τη συσπείρωσή της!
Η πρόσφατη δημοσιογραφική έρευνα για τα κέντρα που χρηματοδοτούν αφειδώς τη συντονισμένη κυβερνητική προπαγάνδα ίσως θα έπρεπε να βάλει στην εξίσωση και κάποιες δημοσκοπικές εταιρίες. Από αυτές που εξυπηρετούν με τον ίδιο ζήλο το εκάστοτε αφήγημα του Μεγάρου Μαξίμου και ενίοτε κόβουν… τιμολόγιο σε εταιρίες χωματουργικών έργων… Εβδομάδες τώρα κάποιοι δημοσκόποι εμφανίζουν δυσθεώρητα ποσοστά εκλογικής προτίμησης για την κυρία Κωνσταντοπούλου, ενώ αμέσως μετά την ελάχιστα πειστική επικοινωνιακή αντεπίθεση της κυβέρνησης για το ζήτημα των Τεμπών έσπευσαν να ανακαλύψουν ότι η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο ανακάμπτει, αλλά… αυξάνει και τη συσπείρωσή της!
Αντιστοίχως, το ποσοστό της κοινής γνώμης που βλέπει πίσω από τους κυβερνητικούς χειρισμούς μεθοδευμένη συγκάλυψη μειώνεται. Αργά, αλλά σταθερά. Οι ίδιοι ακριβώς φαιδροί ισχυρισμοί προβλήθηκαν λίγες μέρες πριν από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, που αποτελούν τους πυλώνες στήριξης του κ. Μητσοτάκη στην εξουσία. Οτι δηλαδή η βρόμικη προσπάθεια να προκληθεί μπλακάουτ στη συνείδηση του κόσμου για τους πολιτικούς υπευθύνους του εγκλήματος των Τέμπων απέδωσε. Και το κυβερνών κόμμα της Ν.Δ., που παραπαίει και βάλλεται ακόμη και από φιλικά συγκροτήματα Τύπου, τάχα ανέκαμψε. Μετά την κατάρρευση της «σκευωρίας του ξυλόλιου», μάλιστα, αυξήθηκε και η δημοφιλία του πρωθυπουργού.
Τα ίδια μέσα που παραμένουν πιστά στη στήριξη Μητσοτάκη προωθούν και μία ανεξήγητη προβολή της κυρίας Κωνσταντοπούλου, η οποία κανονικά δεν θα περνούσε ούτε απ’ έξω από τα τηλεοπτικά στούντιο. Φουσκώνουν την εικόνα της και παράλληλα τα δημοσκοπικά της ποσοστά για να τρομάξουν τον αστικό κόσμο και να επαναφέρουν το δίλημμα : «Μητσοτάκης ή φρενοκομείο»… Οι μετρήσεις, λοιπόν, σε αυτήν τη συγκυρία εξυπηρετούν το κυβερνητικό αφήγημα, αλλά ποιος στα αλήθεια μπορεί να τις πάρει σοβαρά, όταν εμφανίζουν πρωτοφανείς στρεβλώσεις, παραλείψεις και αστοχίες, όπως αυτή που παρουσίασε προ ημερών ο τηλεοπτικός σταθμός Alpha με την εταιρία MRB;
O ιδιοκτήτης της εταιρίας και εκλογικός αναλυτής, που θεωρείται ένα είδος… αυτόκλητου πατριάρχη στην κοινότητα των δημοσκόπων, είχε την έμπνευση να εμφανίσει μία κάρτα σχετικά με το ποιες χώρες οι Ελληνες θεωρούν «εχθρούς». Σε αυτή φιγουράρουν φυσιολογικές και αναμενόμενες επιλογές, με πρώτη την Τουρκία και δεύτερη την Αλβανία, αλλά στην τέταρτη θέση μετά τα Σκόπια έρχονται οι ΗΠΑ του Τραμπ και ακολουθούν η Ρωσία, το Ισραήλ, η Βρετανία (;) και η μακρινή… Κίνα. Πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά από τον κατάλογο βλέπουμε αίφνης να λείπει ένας βασικός… εχθρικός πρωταγωνιστής: Η Γερμανία, που σε όλες τις μέχρι σήμερα μετρήσεις, ακόμη και αυτές που παραγγέλλονται και πληρώνονται από γερμανικά think tanks, σημειώνει εξαιρετικά αρνητικές επιδόσεις στη συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης. Δηλαδή πολύ χαμηλά ποσοστά δημοφιλίας, που συγκρίνονται με αυτά της Τουρκίας. Και οι λόγοι είναι, βεβαίως, γνωστοί: Η πικρή εμπειρία της Κατοχής και η άρνηση καταβολής αποζημιώσεων, ο βρόμικος ρόλος στην ελληνική χρεοκοπία και τα γερμανικής εμπνεύσεως τιμωρητικά Μνημόνια και, φυσικά, η πάγια φιλοτουρκική στάση του Βερολίνου.
Αρνητικά αισθήματα
Εδώ, λοιπόν, προκύπτουν μερικές εύλογες απορίες: Αν η κάρτα δημιουργήθηκε με αυθαίρετη επιλογή χωρών από την εταιρία, γεννάται το ερώτημα πώς και γιατί μπορεί να λείπει μία χώρα για την οποία οι Ελληνες τρέφουν καταγεγραμμένα αρνητικά αισθήματα. Και πώς, αντιθέτως, μπορεί να μπαίνει στη λίστα η Κίνα, για την οποία δεν υπάρχει καμία ιστορική εχθρότητα, αφού με τη χώρα αυτή δεν έχουμε λογαριασμούς του παρελθόντος, αντίθετα διαθέτουμε κοινή αναφορά σε αρχαίους πολιτισμούς, που εδραιώνει τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των δύο λαών.
Ας υποθέσουμε όμως (ακόμη χειρότερα για την εταιρία) ότι τα ευρήματα προέκυψαν από αυθόρμητες απαντήσεις. Και μάλλον περί αυτού πρόκειται, αφού προσθέτοντας τα ποσοστά, βλέπουμε ότι αθροιστικά ξεπερνούν το 100%. Συνεπώς, υποθέτουμε ότι υπήρχε και δικαίωμα δεύτερης επιλογής «εχθρικής χώρας». Εκεί, λοιπόν, δεν βρέθηκαν ερωτηθέντες να αρθρώσουν τη λέξη «Γερμανία»; Βρέθηκαν περισσότεροι να δείχνουν το Ισραήλ, τη Βρετανία και την Κίνα;
Θεωρούμε, λοιπόν, ότι πρόκειται για μία χονδροειδέστατη παράλειψη-αστοχία, η οποία θα μπορούσε κακόβουλα να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως, αφού οδηγεί σε ένα αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα: Προστασία της δημόσιας εικόνας της Γερμανίας. Καλό θα είναι μάλλον να μας εξηγήσει τι συνέβη η ίδια η εταιρία: Γκάφα; Ή σκοπιμότητα; Ο μόνος αρμόδιος να μας διαφωτίσει είναι ο «πατριάρχης» κύριος Μαύρος. Αναμένουμε…
Μ.Η.Τ. 232120