Η πολιτική περσόνα, επί των ημερών του οποίου διογκώθηκε η διαφθορά, ξεκίνησε η ραγδαία οικονομική εξαθλίωση του λαού, εγκαταλείφθηκε η εθνική κυριαρχία
Ισως η μεγαλύτερη πολιτική παρακαταθήκη που αφήνει ο Κώστας Σημίτης είναι ότι δίδαξε τους πολίτες να ανέχονται τη διαφθορά, «εμβολιάζοντάς» τους συστηματικά με σκάνδαλα διαπλοκής, κερδοσκοπίας και ατιμωρησίας σε συνεχείς δόσεις. Με αποτέλεσμα πια ο κόσμος να αναισθητοποιείται ολοένα περισσότερο. Στον ίδιο, αλλά και στους συνεχιστές του που μέχρι σήμερα «διαβρώνουν» το πολιτικό σύστημα άρεσε να παρουσιάζεται ως εκσυγχρονιστής, αντιλαϊκιστής, ευρωπαϊστής και μεταρρυθμιστής. Αλλά αποδείχθηκε έμπρακτα ότι η πολιτική περσόνα του Σημίτη ήταν μια φούσκα.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Αντίθετα με το πώς φιλοτεχνήθηκε από τον ίδιο και τη «φρουρά» του, η Ελλάδα επί πρωθυπουργίας του σημαδεύτηκε από τις φιλοδοξίες του χωρίς αρχές, το ηθικό κενό, την εγκατάλειψη της εθνικής κυριαρχίας και τις βάσεις της οικονομικής εξαθλίωσης της πλειοψηφίας, που μπήκαν από τότε.
Ο Σημίτης δεν υπήρξε μόνο ο πολιτικός που θεσμοθέτησε τη διαφθορά στην Ελλάδα. Αφησε τη χώρα του οικονομικά απειλούμενη και καθ’ οδόν προς το «κραχ» μετά τα υπερκοστολογημένα δημόσια έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, διεθνώς χλευασμένη και με απομειωμένα σύνορα μετά την εθνική τραγωδία των Ιμίων. Υπέγραψε, καθ’ υπόδειξιν της Μαντλίν Ολμπράιτ, τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, τη Συμφωνία της Μαδρίτης, όπου η Ελλάδα αποδέχτηκε μορατόριουμ άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Εκτοτε, εκεί και στα Ιμια πατά η Τουρκία για να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου και να απαιτεί να μην κάνει η Ελλάδα «μονομερείς ενέργειες» που θίγουν τα «νόμιμα και ζωτικά δικαιώματά της». Ακόμη και η είσοδος στο ευρώ έγινε με όρους δικής του, προσωπικής ιδιοτέλειας, αφού η χώρα μπήκε στην ευρωζώνη με μαγειρεμένα στοιχεία, προτού είναι οικονομικά έτοιμη. Στόχος του Σημίτη ήταν να προλάβει να είναι αυτός ο πρωθυπουργός που θα φωτογραφηθεί στο ATM με τα καινούργια χαρτονομίσματα.
Πολυεθνικές
Ηταν αυτός που εξέθρεψε το πάρτι της ακρίβειας με τα όργια κερδοσκοπίας πάνω στην ισοτιμία ευρώ/δραχμή, ευνοώντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε τέτοιον βαθμό τις πολυεθνικές τροφίμων κι όχι μόνο. Λίγο νωρίτερα είχε πλιατσικολογήσει με το Χρηματιστήριο, χειραγωγώντας το όταν ανακοίνωνε πως θα φτάσει στις 6.000 μονάδες, σπρώχνοντας τον κόσμο προς την καταστροφή. Το σπιράλ οικονομικών παρενεργειών που πυροδοτήθηκε από τις πολιτικές Σημίτη είναι που έφτασε τους πολίτες από το 2010 να παλεύουν για τα τελευταία ψίχουλα μιας ολοένα συρρικνούμενης οικονομικής πίτας. Η πολιτική του έθεσε τις βάσεις για τη συνεχή υποβάθμιση της ελληνικής δημόσιας ζωής. Ακόμη και μετά το τέλος της πρωθυπουργίας του, η «σχολή Σημίτη» συνέχισε να διαπερνά την ελληνική πολιτική ως μια γραμμή που τέμνει διάφορα κόμματα.
Είναι οι ευνοούμενοί του που από προχθές προσπαθούν να πείσουν ότι επρόκειτο για έναν σπουδαίο πολιτικό κι όχι για έναν εκ των χειρότερων πρωθυπουργών, με σχεδόν αποκλειστικά «μαύρες» σελίδες. Επιχειρούν να τον παρουσιάσουν και ως σωτήρα της Κύπρου, με την είσοδο στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, όταν ο Σημίτης δεν μπορούσε να βάλει καν την Ελλάδα στο ευρώ δίχως πλαστά στοιχεία. Ο ίδιος έλεγε ότι ήταν άτεγκτος στην κριτική του, αλλά δεν βρήκε ποτέ τη σοβαρότητα και το κουράγιο να στρέψει αυτή την κριτική στον εαυτό του. Τα τελευταία χρόνια, σε κείμενα και παρεμβάσεις του, φρόντιζε να παρακάμπτει οτιδήποτε από τα πεπραγμένα του θα «λέρωνε» το κατασκευασμένο του πολιτικό προφίλ.
1 Η απάτη του αιώνα στη Σοφοκλέους
Τον Ιούνιο του 1999, οι δρόμοι της Αθήνας γέμισαν, εν όψει ευρωεκλογών, από την αφίσα του ΠΑΣΟΚ «Σήμερα 1.000.000 επενδυτές ξέρουν ότι οι μετοχές τους έχουν αξία». Σε μια από τις ομιλίες, ο Σημίτης ανακοίνωσε, χειραγωγώντας τους πολίτες, ότι το Χρηματιστήριο θα ξεπεράσει τις 6.000 μονάδες. Οι «μεθυσμένοι» από το γρήγορο χρήμα «φρέσκοι» επενδυτές αυξήθηκαν άμεσα σε 1,5 εκατ. «παίκτες». Το 1999, η κεφαλαιοποίηση του Χρηματιστηρίου είχε φτάσει στα 212,8 δισ. ευρώ, αντιστοιχώντας στο 182% του ΑΕΠ. Στις 17 Σεπτεμβρίου ο δείκτης εκτινάχθηκε στις 6.335 μονάδες. Η πτώση ξεκίνησε τη Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 1999 και σε μία εβδομάδα έπεσε κατά 1.000 μονάδες. Ο Σημίτης δήλωνε, εξακολουθώντας να κάνει βρόμικο παιχνίδι σε βάρος των επενδυτών, «σε ένα δύο 24ωρα η κατάσταση θα έχει ομαλοποιηθεί». Τον Μάρτιο του 2003 ο Γενικός Δείκτης είχε γκρεμιστεί πια στις 1.467 μονάδες, με τις μετοχές-φούσκες να «σκάνε» σαν τρακατρούκες. Μέσα σε λίγα χρόνια είχαν γίνει «ατμός» 150 δισ. ευρώ, όμως η Βουλή και η ελληνική Δικαιοσύνη ουδέποτε διαπίστωσαν κάποια απάτη…
2 «Χόρευαν» οι μίζες για τα Εξοπλιστικά
Για λίγες ψήφους ο Ακης Τσοχατζόπουλος θα μπορούσε το 1996 να γίνει αυτός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Διετέλεσε υπουργός Εθνικής Αμυνας στις δύο κυβερνήσεις Σημίτη. Στις αρχές του 2011, και ύστερα από την έρευνα του σκανδάλου δωροδοκιών της Siemens, βγήκαν στη δημοσιότητα στοιχεία περί εμπλοκής και του Τσοχατζόπουλου για ενέργειές του ως υπουργού Εθνικής Αμυνας την περίοδο 1996-2001. Η Βουλή αποφάσισε την άσκηση ποινικής δίωξης για παθητική δωροδοκία σε βάρος του Δημοσίου και συνελήφθη τον Απρίλιο του 2012. Το 2013 καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ποινή κάθειρξης 20 ετών. Το 2018 προφυλακίστηκαν ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμυνας Γιάννος Παπαντωνίου και η σύζυγός του Σταυρούλα Κουράκου για την κατηγορία της νομιμοποίησης παράνομων εσόδων ύψους 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων, που φέρεται ότι έλαβε ο Παπαντωνίου ως δώρο κατά την άσκηση των καθηκόντων του το 2003. Αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους τον Απρίλιο του 2020. Και οι δύο υπουργοί ήταν έμπιστα πουλέν των κυβερνήσεων του -πάντα ανήξερου- Σημίτη.
3 Οι δωροδοκίες από τη Siemens
Ο Τάσος Μαντέλης παραδέχθηκε το 2010, κατά την κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Siemens, την είσπραξη προεκλογικής χορηγίας 200.000 μάρκων το 1998, όταν ήταν υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών επί Σημίτη. Στις 13 Απριλίου 2011 καταδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών με ποινή φυλάκισης τριών ετών για ψευδή υποβολή «πόθεν έσχες». Ο Θεόδωρος Τσουκάτος, δεξί χέρι του Σημίτη, παραδέχτηκε τον Ιούνιο του 2008 ότι το 1999 έλαβε 1 εκατ. μάρκα. Υποστηρίζει πως τα χρήματα αυτά σταδιακά μπήκαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, κάτι που όμως ακόμη δεν έχει αποδειχτεί. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό στη Γερμανία ότι η Siemens δαπάνησε 1,3 δισ. ευρώ σε δωροδοκίες για να εξασφαλίζει συμβόλαια σε διάφορες χώρες μεταξύ των ετών 1999-2006. Το 1999-2004 κυβερνούσε ο Σημίτης. Στελέχη της Siemens έχουν ισχυριστεί ότι συνολικά το ποσό των 130 εκατομμυρίων μάρκων είχε δοθεί σε Ελληνες αξιωματούχους και κόμματα.
4 Η ντροπή των Ιμίων και οι ΗΠΑ
Η ολιγοήμερη κρίση στις βραχονησίδες το 1996 και η ανικανότητα του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και του υπουργού Εξωτερικών Θεόδωρου Πάγκαλου να διαχειριστούν αποτελεσματικά την τουρκική επιθετικότητα έθεσαν τον κίνδυνο «γκριζοποίησης» μιας περιοχής της ελληνικής επικράτειας. Τρεις Ελληνες αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού έχασαν τη ζωή τους, όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στη θάλασσα. Μετά την «γκριζοποίηση» των Ιμίων, ο Σημίτης εξευτέλισε τον θεσμικό του ρόλο ευχαριστώντας τις ΗΠΑ για τη βοήθειά τους μέσα από τη Βουλή. Για πρώτη φορά, η Ελλάδα έφυγε από το δόγμα της «μίας και μόνης διαφοράς της υφαλοκρηπίδας», αναγνωρίζοντας στη Συμφωνία της Μαδρίτης με τον Ντεμιρέλ, τον Ιούλιο του 1997, «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο». Επί Σημίτη είδαμε την πιο ακραία μορφή αμφισβήτησης της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Αρχής γενομένης από τότε, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας έχει πλέον διολισθήσει σε ακόμη πιο ακραίο κι επικίνδυνο σημείο…
5 Το φιάσκο Οτσαλάν
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1998, ο ηγέτης των Κούρδων της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, εγκατέλειψε τη Συρία προς άγνωστη κατεύθυνση, μετά τις πιέσεις που άσκησαν Αμερικανοί και Τούρκοι στη Δαμασκό για να σταματήσει να παρέχει υποστήριξη στο ΡΚΚ (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν) και στον ηγέτη του. Από εκεί αρχίζει μια περιπλάνηση, η οποία καταλήγει, σχεδόν πέντε μήνες μετά, στην παράδοση και τη σύλληψή του από τους Τούρκους, με ευθύνη Σημίτη – Πάγκαλου. Στις 2 Φεβρουαρίου 1999, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν είναι στην Κένυα και κρύβεται στην κατοικία του Ελληνα πρέσβη. Οι πρώτες πρωινές ώρες της 16ης Φεβρουαρίου βρίσκουν τον Κούρδο ηγέτη να μεταφέρεται με χειροπέδες, από πράκτορες της τουρκικής ΜΙΤ, στην Τουρκία με ένα ιδιωτικό αεροσκάφος. Η Αγκυρα πανηγυρίζει και στα ΜΜΕ κυκλοφορούν βίντεο της μεταφοράς του. Μετά τη σύλληψη του Οτσαλάν από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες προκλήθηκε πολιτική κρίση στην Ελλάδα, που οδήγησε στην παραίτηση τριών υπουργών της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, συμπεριλαμβανομένου του Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος θεωρήθηκε τότε πολιτικά υπεύθυνος για την αρνητική εξέλιξη της υπόθεσης.
6 Με ψεύτικα στοιχεία η Ελλάδα στο ευρώ
Ο Σημίτης έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να βάλει μια ανέτοιμη και μη παραγωγική χώρα στο πανίσχυρο ευρώ το 2002, με συνέπεια οκτώ χρόνια αργότερα η χώρα να οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Τα πλαστά στοιχεία που έδωσε στην Ε.Ε., με τα περιβόητα swaps, αποτύπωναν ψευδώς μια ισχυρή οικονομία, κρύβοντας κρίσιμα δεδομένα. Με τη χώρα να χάνει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες την ανάπτυξη, άρχισαν να βγαίνουν όλα τα προβλήματα της ψευδεπίγραφης εποχής του δήθεν νοικοκύρη Σημίτη στην επιφάνεια. Η σκανδαλώδης ισοτιμία και το γεγονός ότι επετράπη η αισχροκέρδεια με τα προϊόντα από 50 δραχμές να πωλούνται 50 σεντς ήταν μία ακόμα αιτία αφαίμαξης του πλούτου των νοικοκυριών, σφραγίζοντας την ασυδοσία της αγοράς.
7 Υπουλη στάση στο Σχέδιο Ανάν
Οι Κύπριοι είχαν ήδη αποφασίσει πριν από το δημοψήφισμα ότι ήταν ενάντιοι με κάθε τρόπο στο Σχέδιο Ανάν. Ευτυχώς για την Ελλάδα, η στάση της χώρας μας τροποποιήθηκε μετά τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, καθώς τις θέσεις υπέρ του «ναι» του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου είχαν πλέον πάρει ο Κώστας Καραμανλής και ο Πέτρος Μολυβιάτης, αντιστοίχως. Αντί της σθεναρής υποστήριξης της Αθήνας επί πρωθυπουργίας Σημίτη στο Σχέδιο Ανάν έως την 7η Μαρτίου, με διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα, η νέα κυβέρνηση Καραμανλή τήρησε αρνητική στάση, με την τελική δήλωση της κυβέρνησης να είναι ότι ήλπιζε πως μακροπρόθεσμα τα θετικά του σχεδίου θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν τα αρνητικά.
8 Ο ραγιαδισμός του με τους S-300
Τον Δεκέμβριο του 1998, με αφορμή τους S-300, ο Σημίτης αποδέχθηκε, με ραγιαδισμό, το «δικαίωμα» των συμμάχων της Ελλάδας να είναι εκείνοι που θα αποφασίζουν για τη διαφύλαξη της άμυνας κάποιου τρίτου, υποτίθεται ανεξάρτητου, κράτους. Οι ρωσικοί S-300 όδευαν προς την Κύπρο, ενισχύοντας το αμυντικό δόγμα Ελλάδας και Κύπρου. Η παραγγελία για την αγορά τους δημοσιοποιήθηκε επισήμως τον Ιανουάριο του 1997. Η Τουρκία άρχισε να εξαπολύει διαρκώς απειλές. Οι πύραυλοι τελικά παραδόθηκαν προς ενταφιασμό στην Κρήτη. Την ευθύνη έφερε η ελληνική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σημίτη.
9 Υπερκοστολογήσεις στους Ολυμπιακούς
Αναλαμβάνοντας τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε να κάνει δεκάδες μεγάλα δημόσια έργα, απαραίτητα για τη διεξαγωγή μιας τέτοιας διοργάνωσης. Τα έργα έγιναν, με το κόστος να είναι υπέρογκο. Οι υπερκοστολογήσεις και οι ύποπτες αναθέσεις σε αναδόχους από την κυβέρνηση Σημίτη «φούσκωσαν» τον λογαριασμό, σε βαθμό που αυτή η σπατάλη να παίξει ρόλο στη χρεοκοπία λίγα χρόνια αργότερα. Οι καθυστερήσεις στα έργα αύξησαν τις πιέσεις από την πλευρά της ΔΟΕ, με συνέπεια τα κόστη να εκτινάσσονται ολοένα περισσότερο μέχρι και τις παραμονές της έναρξης.
10 Καμιά ηθική πυξίδα, πουθενά
Προβάλλοντας μέσω επικοινωνιακών μηχανισμών το προφίλ του εκσυγχρονιστή, φρόντιζε να κρύβει το γεγονός ότι κυβερνούσε χωρίς ηθική πυξίδα. Οι μίζες, οι υπερκοστολογήσεις, τα εύκολα «ναι» στις ΗΠΑ και η υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα δεν ταιριάζουν με έναν ηγέτη που βαδίζει με γνώμονα το κοινό καλό. Στην αγωνία του για θετικές ειδήσεις, προεκλογικά, κατάφερε να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό ότι δήθεν κάνει προσπάθειες για επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Αυτό που αποκαλύφθηκε το 2003, τελικά, είναι ότι εκλιπαρούσε, σε εξευτελιστικό βαθμό, τον Βρετανό ομόλογό του Τόνι Μπλερ, με το επιχείρημα ότι τούτο «θα είναι χρήσιμο» εν όψει των επερχόμενων εκλογών: «Οπως ξέρεις, έχουμε εκλογές στην Αθήνα τον επόμενο χρόνο και (σ.σ.: η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα) θα ήταν χρήσιμη. Σκέψου το θέμα».
Μ.Η.Τ. 232120