Ολους τους τρόπους και όλα τα μέσα μοιάζει να χρησιμοποιεί η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου προκειμένου να πείσει ότι αξίζει και πρέπει να προταθεί εκ νέου για να ηγηθεί ενός θεσμού, τον οποίο δεν υπηρέτησε με τον τρόπο που είχαν κάνει οι προηγούμενοι ένοικοι του Προεδρικού Μεγάρου. Για πρώτη φορά στη θητεία της αποφάσισε να παραστεί στην κοπή της πίτας στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, η οποία λαμβάνει χώρα την παραμονή του νέου έτους.
Δεν πέρασε απαρατήρητη αυτή της η κίνηση, η οποία προκάλεσε αίσθηση, δεδομένου ότι δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με την Εκκλησία και φυσικά η θρησκευτικότητά της αμφισβητείται… Εδωσε πολλές αφορμές για αυτό τα τελευταία χρόνια. Εντούτοις, με παρουσία δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για δύο συνεχόμενες ημέρες -γιατί παραβρέθηκε και στη δοξολογία για την πρώτη του νέου έτους στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών-, προσπαθεί να περάσει ξαφνικά την εικόνα της… θεούσας! Είναι γεγονός ότι η προεδρολογία, που έχει ανοίξει για τα καλά, θα μας απασχολήσει μέχρι να κάνει την κίνησή του ο πρωθυπουργός, όμως δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ένα ακόμη στοιχείο: υπάρχουν αρκετοί και μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου που προωθούν την ιδέα η κυρία Σακελλαροπούλου να μείνει στην Ηρώδου Αττικού, για μία ακόμα θητεία, με βασικό επιχείρημα ότι ήταν μια «βολική Πρόεδρος» για την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά.
Ιερώνυμος
Πάντως, απορίας άξια δεν είναι η προσπάθεια της κυρίας Σακελλαροπούλου να παραμείνει στη θέση της Προέδρου για άλλα πέντε χρόνια, αλλά η στήριξη της οποίας τυγχάνει ξαφνικά από τον κ. Ιερώνυμο. Χωρίς τις «πλάτες» του Αρχιεπισκόπου δεν θα βρισκόταν στην κοπή της πίτας, όπου όλοι όσοι παρέστησαν έμειναν με το στόμα ανοιχτό μόλις την είδαν. Απομένει μικρό χρονικό διάστημα για να γίνει γνωστή η απόφαση του πρωθυπουργού για το ποιον ή ποια θα προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και όπως γίνεται κατανοητό ενδεχόμενη στήριξη της Εκκλησίας (διά του πρώτου) στην κυρία Σακελλαροπούλου δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη ούτε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά ούτε και από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι δεν θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξει νέα θητεία της νυν Προέδρου σ’ έναν θεσμό τον οποίο με τη στάση της και την απραξία της, αν μη τι άλλο, δεν έχει υπηρετήσει όπως πρέπει. Ισως το νέο προφίλ που προσπαθεί να «χτίσει» ασμένως στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και της Εκκλησίας, αλλά και με άλλες σωστές πρωτοβουλίες που αργά θυμήθηκε, ευελπιστεί ότι θα λειάνει τις αντιδράσεις σε μεγάλο κομμάτι της Κ.Ο. της Ν.Δ., που θέλει άλλον στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μ.Η.Τ. 232120