Για τον πρόεδρο της Γερμανίας η δημοκρατία είναι ιερή, εκτός αν μας ενοχλήσει. Και στη δημοκρατία οι προτιμήσεις των ψηφοφόρων είναι σεβαστές, εκτός αν ψηφίσουν «λάθος».
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ ξαφνικά επιτίθεται στον Ίλον Μασκ επειδή ο Αμερικανός μεγιστάνας και συνεργάτης του Τραμπ έγραψε ένα άρθρο γνώμης στη «Welt» υπέρ του AfD. Για τον Γερμανό πρόεδρο αυτό αντιπροσωπεύει απειλή για τη γερμανική δημοκρατία. «Η επιρροή από το εξωτερικό αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία» δήλωσε ο αρχηγός του γερμανικού κράτους. Αυτή η επιρροή «μπορεί να είναι συγκαλυμμένη ή ανοιχτή και κραυγαλέα» πρόσθεσε αναφερόμενος στον Μασκ. Το άρθρο του Μασκ υπέρ του AfD έρχεται λιγότερο από δύο μήνες πριν από τις πρόωρες εκλογές στη Γερμανία που προκλήθηκαν από την κατάρρευση του τρικομματικού συνασπισμού του καγκελάριου Όλαφ Σολτς. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν το AfD στη δεύτερη θέση πίσω από τους κεντροδεξιούς Χριστιανοδημοκράτες, με το σοσιαλιστικό SPD του Σολτς να ακολουθεί στην τρίτη θέση.
Ο Μασκ περιγράφει τη Γερμανία ως χώρα στα πρόθυρα οικονομικής και πολιτιστικής κατάρρευσης και λέει ότι το AfD είναι η «τελευταία σπίθα ελπίδας». Απορρίπτει επίσης την ιδέα ότι το AfD είναι «δεξιό-εξτρεμιστικό», σημειώνοντας ότι η συναρχηγός του, Άλις Βάιντελ, βρίσκεται σε ομοφυλόφιλη σχέση με μια γυναίκα από τη Σρι Λάνκα. «Σας ακούγεται αυτό σαν τον Χίτλερ; Παρακαλώ!» έγραψε.
Ο δισεκατομμυριούχος υποστηρίζει ότι έχει το δικαίωμα να ασκεί κριτική επειδή έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στη Γερμανία, όπου η Tesla κατασκεύασε το πρώτο της ευρωπαϊκό γίγα-εργοστάσιο.
Οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να εγκρίνει ή να απορρίπτει τον Μασκ ή το AfD, το ζητούμενο όμως εδώ είναι η «ελαστική» σχέση της γερμανικής ηγεσίας με τη δημοκρατία και πώς αυτή γίνεται αμφισβητήσιμη κάθε φορά που τα συμφέροντά της κινδυνεύουν.
Βλάπτει τη γερμανική δημοκρατία όταν ο Μασκ ή οποιοσδήποτε ξένος προσπαθεί να επηρεάσει μέσω άρθρων το πολιτικό τους τοπίο, αλλά τι γίνεται με την ελληνική δημοκρατία; Για το Βερολίνο αυτή μπορεί κάλλιστα να εκβιάζεται και να επηρεάζεται κατά βούληση, φτάνει οι Έλληνες να μην ψηφίσουν «λάθος».
Το 2011 η Μέρκελ «ξήλωσε» μέσα σε μια νύχτα τον εκλεγμένο Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου για να «φυτέψει» τον μη εκλεγμένο εκλεκτό της Παπαδήμο. Αυτό δεν ήταν αντιδημοκρατική παρέμβαση της Γερμανίας;
Στο δημοψήφισμα του 2015 τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ της Γερμανίας, όπως η λαϊκιστική «Bild», έβγαζαν πρωτοσέλιδα στα ελληνικά με τρομοκρατικά άρθρα προκειμένου να μην ψηφίσει «όχι» ο ελληνικός λαός. Το ίδιο έπραξαν κι άλλες φορές, όταν έγραφαν με θράσος, πάλι στα ελληνικά, «50 λόγους για τους οποίους οι Έλληνες μας είναι αγαπητοί». Λες και έχει καμία σημασία ποιον… συμπαθούν οι Γερμανοί των τόσων θηριωδιών κατά της ανθρωπότητας.
Το γερμανικό σύστημα, έτσι όπως εκφράζεται από τα κόμματά του και τα ΜΜΕ του, απείλησε ευθέως και συνεχόμενα επί πάνω από 10 χρόνια τη δημοκρατία στην Ελλάδα, διαπομπεύοντας όσους πρωθυπουργούς διαφωνούσαν με το Βερολίνο, εκβιάζοντας και τιμωρώντας τον ελληνικό λαό για το «όχι» στο δημοψήφισμα, ακυρώνοντας εκλογικά αποτελέσματα, εξαναγκάζοντας γκανγκστερικά τη δική μας χώρα να ξεπουλήσει τον πλούτο της ακριβώς στο ίδιο μοτίβο αρπαγών του 1940, καθυβρίζοντας και γελοιοποιώντας τους πολίτες.
Ένα άρθρο του οποιουδήποτε Ίλον Μασκ, που αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία θέση εξουσίας στις ΗΠΑ και είναι απλά επενδυτής στη Γερμανία, είναι ακίνδυνο και μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο. Αυτά που έκανε η Γερμανία στην Ελλάδα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, για να μην πάμε πιο πίσω χρονικά, δεν είναι εντός δημοκρατίας.
Για τη Γερμανία, που τόσο απαράδεκτη βρίσκει την προσπάθεια επηρεασμού των πολιτών της από ξένους, η ίδια διαδικασία γίνεται το ζητούμενο, όταν πρόκειται για άλλους λαούς. Στη διάρκεια της κρίσης τα συμφέροντα και η γνώμη των Ελλήνων για το μέλλον τους δεν είχαν καμία αξία. Η γνώμη των Ελλήνων πολιτών περιλαμβανόταν δωρεάν στο πακέτο των συμφωνιών με το Βερολίνο.
Η έννοια της δημοκρατίας για τον Σταϊνμάιερ μπορεί να «καμπυλώνει» και να υποβαθμίζεται, αν είναι να επηρεαστούν ψηφοφόροι με τρόπο βοηθητικό στα επιθυμητά συμφέροντα.
Σήμερα είναι η σειρά της Γερμανίας να νιώσει πόσο ραγδαία μπορεί η ίδια η δημοκρατία να ξεπέσει σε σχετική έννοια όταν ο άνεμος κινδυνεύει να γυρίσει.
Αν το AfD, το κόμμα που στηρίζει με το άρθρο-παρέμβαση ο Μασκ, αποτελεί έκνομο σχηματισμό, όπως υπονοείται στην αντίδραση του Γερμανού προέδρου, τότε τι κάνει καθ’ οδόν στην τελική εκλογική ευθεία της Γερμανίας; Αν πράγματι οι Γερμανοί θεωρούν το AfD απειλή για τη δημοκρατία, γιατί δεν το απαγορεύουν; Η ατμομηχανή της Ευρώπης διαθέτει συνταγματικά δικαστήρια ικανά να ασχοληθούν με το θέμα.
Ο ίδιος ο Σταϊνμάιερ επίσης δείχνει να ξεχνάει ότι το 2016, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, είχε αποκαλέσει τον εκλεγμένο Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ «κήρυκα του μίσους». Ή ότι στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές έλαβε ξεκάθαρη και κραυγαλέα θέση στο πλευρό του δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν. Αυτά δεν αποτελούν κατάφωρη «επιρροή από το εξωτερικό» εκ μέρους της ηγεσίας της Γερμανίας προς τους Αμερικανούς ψηφοφόρους; Κι αποτελεί ένα ανώδυνο άρθρο του επενδυτή Μασκ που ακόμη δεν έχει αναλάβει κανένα καθήκον στην αμερικανική κυβέρνηση;
Το βιογραφικό του Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ
Γεννήθηκε το 1956 στο Ντέτμολντ της Δυτικής Γερμανίας. Σπούδασε Νομική και Πολιτική στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν. Το 1996 διορίστηκε γενικός γραμματέας της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίας και το 1999 ανέλαβε υπουργός Καγκελαρίας.
Το 2005, επί Μέρκελ, διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών και το 2017 εξελέγη πρόεδρος της Γερμανίας, θέση στην οποία παρέμεινε και μετά την επανεκλογή του, το 2022. Είναι μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας και υποστηρίζει σθεναρά την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Μ.Η.Τ. 232120