Ο Φάμελλος δεν αρκεί να έχει μια απλώς σοβαρή παρουσία, όπως μέχρι τώρα, αλλά να βρει μια ξεκάθαρη ταυτότητα που θα τον κάνει «ορατό» στους ψηφοφόρους
Οι εκλογές της Κυριακής αντιμετωπίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν φάρμακο. Η επιθυμία στην Κουμουνδούρου είναι η ανάδειξη του «προβλέψιμου» Σωκράτη Φάμελλου να λειτουργήσει, σε πρώτη φάση, «καταπραϋντικά», ώστε να κλείσουν κάποιες από τις πληγές που άνοιξαν μετά την αποχώρηση Τσίπρα. Το ερώτημα είναι πλέον αν πράγματι φτάνει η εκλογή ενός νέου προέδρου για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την κωματώδη κατάσταση στην οποία βρίσκεται τον τελευταίο χρόνο.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Το βαρύ χαρτί του Σωκράτη Φάμελλου είναι η σοβαρότητά του και η συγκρότησή του. Είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυσή του, επιστήμονας, ψύχραιμος στις εντάσεις και γνώστης σε θέματα που «καίνε», όπως το Ενεργειακό. Στον ρόλο του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, επί Κασσελάκη, κατάφερε να σταθεί με αξιοπρέπεια, όταν στο κόμμα του είχε ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ στελεχών και «ομάδων».
Στην εποχή του διχασμού στον ΣΥΡΙΖΑ, το μετριοπαθές προφίλ του Φάμελλου πράγματι «λειτούργησε». Τώρα, όμως, ηγείται ενός κόμματος και οι ευθύνες αναβαθμίζονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει γδαρμένος έπειτα από μια σειρά εκλογικών πανωλεθριών, εσωκομματικών μαχαιρωμάτων, πέντε έξι διασπάσεων και απαξίωσης στην κοινή γνώμη. Τα χαρακτηριστικά ενός απλώς σοβαρού και ενωτικού προέδρου με ικανότητα σύνθεσης δεν εγγυώνται ότι θα «σηκωθούν» ξανά τα ποσοστά από το ναδίρ που βρίσκονται σήμερα. Το πρώτο που καλείται να βρει ως ηγέτης ο Φάμελλος είναι την πυξίδα ενός κόμματος που ουσιαστικά την αναζητά από το καλοκαίρι του 2015. Ο Τσίπρας δεν κατάφερε ποτέ ως πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξεπεράσει το «χαστούκι» της συνθηκολόγησης με το Βερολίνο εκείνη τη σκληρή και μακρά νύχτα στις Βρυξέλλες. Το καύσιμο του ΣΥΡΙΖΑ από την κεκτημένη ταχύτητα άντεξε μέχρι το 2019. Εκτοτε, το κόμμα παραδόθηκε στη μοίρα του – τη συρρίκνωση.
Με την αποχώρηση Τσίπρα, η Κουμουνδούρου παρέδωσε τα κλειδιά στον… Κασσελάκη. Δεν αναδείχθηκε, όμως, μόνο η πολιτική γύμνια του ομογενούς εξ Αμερικής, αλλά και των ίδιων των δομικών υλικών ενός κόμματος που δεν είχε καν τα στοιχειώδη θεμέλια για να αντέξει. Στην πραγματικότητα, ο Φάμελλος σήμερα παραλαμβάνει ένα κουφάρι κόμματος που αυτοδιαλύθηκε και ξεπεράστηκε, επειδή δεν είχε κάτι άλλο να πει και να προσφέρει. Για να πετύχει στο έργο του ο Φάμελλος θα πρέπει να δομήσει με αυτά τα (έμψυχα) υλικά που έχουν απομείνει ένα νέο κόμμα, σύγχρονο και με ξεκάθαρη ταυτότητα. Αν επιλέξει να γίνει ένα «παράπλευρο» κόμμα φωνακλάδικου δικαιωματισμού, δεν μπορεί να αποφύγει τον δρόμο της περιθωριοποίησης. Αν, από την άλλη, συρθεί σε μια στρογγυλεμένη γλώσσα με «φιλοσυστημικό» κλείσιμο του ματιού, δεν θα προσφέρει κάτι διαφορετικό από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη.
Είναι δεδομένο ότι άλλη διάσπαση δεν αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι έτσι θα χάσει πια και το όριο εισόδου στη Βουλή. Είναι επίσης πασιφανές ότι ο Πολάκης βγαίνει ενισχυμένος από την προχθεσινή διαδικασία. Ο Σφακιανός, με πιο κοντρολαρισμένη συμπεριφορά το τελευταίο δίμηνο, δεν μπορεί να αγνοηθεί έχοντας το 44%, ούτε είναι εύκολο να μη ληφθεί υπ’ όψιν η ατζέντα του, πολύ κοντά στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του προ 2015 ΣΥΡΙΖΑ. Παρά το γεγονός ότι δεν ταιριάζουν τα χνώτα του Κρητικού με όλα τα στελέχη της πλευράς Φάμελλου. Μια συνταγή θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι το επαναλανσάρισμα ενός κόμματος με δύο δυναμικές και δύο πόλους σε συνεργασία, αλλά κοινό προσανατολισμό και ταυτότητα. Εφόσον θα μπορούσαν να συλλειτουργήσουν με ειλικρίνεια ο ήπιος Φάμελλος από τη μία με τον «αποκαλυπτικό» Πολάκη για σκάνδαλα κ.λπ. από την άλλη, τότε θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα χρήσιμο κόμμα αντιπολίτευσης. Ομως, ο Φάμελλος, πέρα από τα αυτονόητα, καλείται και για υπερβάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια αξιωματική αντιπολίτευση επειδή, λόγω δικών του λαθών, απέτυχε να αναλάβει τον ρόλο που του ανέθεσε το ψηφοφορικό σώμα.
Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να μην παρατήσει αμαχητί τη διεκδίκηση της 2ης θέσης σε αριθμό βουλευτών. Ο ενωτικός λόγος του μπορεί να αποτελέσει όπλο για να προσελκύσει βουλευτές που έχουν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο, αλλά και να κλείσει το ενδεχόμενο νέων διαρροών. Το δεύτερο αγκάθι έχει να κάνει με τα μίντια του ΣΥΡΙΖΑ. Εφόσον ο Φάμελλος δεν βρει λύση για να επαναλειτουργήσουν με κάποιον τρόπο, τότε το κόμμα χάνει το επικοινωνιακό στίγμα του, τη φωνή του. Οι πόρτες των συστημικών ΜΜΕ, που ασχολούνταν επί έναν χρόνο όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά μόνο με το λαϊφστάιλ Κασσελάκη, αναζητούν πλέον τον λόγο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ, που οι θέσεις του περνούν όλο και πιο χαμηλά στην επικαιρότητα. Ο μοναδικός υποψήφιος που πρότεινε ένα, όπως ακούστηκε, βιώσιμο πλάνο για τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Φαραντούρης.
Η τρίτη πρόκληση έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του Φάμελλου. Αν πέσει στην παγίδα του ήπιου λόγου και τη μετατρέψει σε αυτοσκοπό, η εικόνα του θα είναι χλιαρή. Η συγκυρία έχει αλλάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και όποτε καταφέρει να ηρεμήσει και να ισορροπήσει από τις περιπέτειές του, χρειάζεται συγκροτημένες προτάσεις και δυναμισμό, ώστε το μήνυμά του να φτάσει στη βάση της κοινωνίας. Ο Φάμελλος δεν αρκεί να έχει μια απλά σοβαρή και διακριτική παρουσία, αλλά έναν ταυτοτικό δυναμισμό που θα τον κάνει «ορατό» στα συστημικά ΜΜΕ και, κυρίως, στους ψηφοφόρους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ
Πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο ΑΠΘ, με μεταπτυχιακό στο ΕΑΠ. Είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυσή του. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής τον Ιανουάριο του 2015. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ανέλαβε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος. Το 2016 ορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Από τις 3 Ιουλίου 2023 έως και τις 28 Αυγούστου 2024 διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Προχθές, Κυριακή, εξελέγη νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Μ.Η.Τ. 232120