Τρίτη και φαρμακερή διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ

Θα στοιχειώνουν για χρόνια την Αριστερά όσα ευτράπελα συνέβησαν στην έναρξη του συνεδρίου την περασμένη Παρασκευή

Σε ένα συνέδριο-παρωδία, που ολοκληρώθηκε πριν την ώρα του σε συνθήκες ομιχλώδους δημοκρατικής νομιμότητας, επιβεβαιώθηκε η προαναγγελθείσα, τρίτη και ενδεχομένως «φαρμακερή» διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.

• Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου

Υστερα από συντονισμένες προσπάθειες η Κουμουνδούρου κατάφερε να απαλλαγεί από την τοξική παρουσία του Σ. Κασσελάκη, αλλά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Το κόμμα βγαίνει βαθιά τραυματισμένο από μια παρατεταμένη περιδίνηση που δεν άφησε πολλά πράγματα όρθια. Στον διαλυτικό πόλεμο φθοράς που εξαπέλυσε ο Σ. Κασσελάκης, ειδικά το τελευταίο τρίμηνο, συμπαρασύροντας την «ελαφρόμυαλη» παλαιά φρουρά σε ένα ολέθριο παιχνίδι που παίχτηκε με τους όρους του και δεν είχε καμία σχέση με την πολιτική, χάθηκε κάθε μέτρο.

Στην άκρη του δρόμου τώρα, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν προλαβαίνουν να μετράνε απώλειες προσπαθώντας να ιεραρχήσουν κάποιες υποτυπώδεις πολιτικές προτεραιότητες που θα επιτρέψουν να ανθίσουν έστω δειλές προσδοκίες ότι το κόμμα μπορεί να ανακάμψει και να επανέλθει στους ρυθμούς μιας ανεκτής κανονικότητας. Μπορεί τα λυτρωτικά χαμόγελα να περίσσευαν το πρωί του Σαββάτου, ύστερα από μια επεισοδιακή μέρα για την οποία, όπως πολλοί αναγνώριζαν, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος, όμως οι εναπομείναντες καλούνται να διαχειριστούν από δυσμενέστερη θέση έναν κουρασμένο κομματικό οργανισμό που πρώτος ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει από τον περασμένο Ιούνιο ότι έκλεισε τον ιστορικό και πολιτικό του κύκλο.

Οσα συνέβησαν την περασμένη Παρασκευή θα στοιχειώνουν για χρόνια την Αριστερά. Οι εκλογές για την ανάδειξη συνέδρων ολοκληρώθηκαν μέσα σε ένα επικοινωνιακό κρεσέντο της πλευράς Κασσελάκη, η οποία σηκώνοντας τον κόσμο στο πόδι κατήγγελλε ανά ώρα απροκάλυπτες μεθοδεύσεις για αποκλεισμό, άγριες καρατομήσεις και ανελέητες διώξεις κασσελακικών συνέδρων, μεταφέροντας μια ζοφερή εικόνα ότι το πλατύσκαλο των οργανώσεωνμελών έσταζε αίμα πετσοκομμένων.

Ηταν μια εικόνα που απείχε αισθητά από την αλήθεια. Επιασε όμως τόπο. Ο κόσμος πείστηκε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται οργανωμένη σφαγή αντιφρονούντων, την οποία κάποιοι ιδιοτελείς ανιστόρητοι παρομοίαζαν με τα «γεγονότα της Τασκένδης» που συνιστούν σκιά στην ιστορία του ΚΚΕ. Κανείς δεν έβλεπε ότι ο Κασσελάκης προωθούσε την εγγραφή πολιτών που είχαν εγγραφεί στη δική του ψηφιακή πλατφόρμα και ότι όπου μπορούσε πετσόκοβε στελέχη της πλειοψηφίας ή ακόμα και ολόκληρες οργανώσεις.

Μέσα σε αυτό το άγος που αποκάλυψε σε κοινή θέα την οργανωτική αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν δύσκολο να χαθεί τελείως η μπάλα. Επρεπε να φτάσουμε στην ημέρα έναρξης του συνεδρίου για να γίνει γνωστό ότι ο αριθμός των συνέδρων έφτανε τους 4.282, με τον Κασσελάκη να καταγγέλλει αβάσιμα ότι τους είχαν περιορίσει γύρω στους 3.000. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις κραυγές του δεν συμμερίστηκαν ούτε τα ενδιάμεσα στελέχη, όπως οι Ρένα Δούρου, Π. Ρήγας, Ν. Σκορίνης και Ολυμπία Τεληγιορίδου, κι ας τον είχαν στηρίξει.

Το SMS

Πολλά κομματικά μέλη ωστόσο υποστήριζαν ότι ακόμα και λίγο πριν ανέβει η αυλαία, μολονότι δήλωναν πως είχαν εκλεγεί, δεν είχαν λάβει το σχετικό SMS από τα κεντρικά. Το ίδιο ισχυρίστηκε και ο Κασσελάκης, μέχρι να αποκαλυφθεί ότι είχε δώσει το αμερικανικό κινητό τηλέφωνο και φυσικά δεν μπορούσε να τον εντοπίσει κανείς… Αυτό δεν τον εμπόδισε να κουβαλήσει κόσμο και ντουνιά έξω από το θορυβώδες συνεδριακό κέντρο, προκαλώντας συνθήκες ασφυξίας. Οι φιλοκυβερνητικοί δίαυλοι έκαναν τερατωδώς λόγο για χιλιάδες. Στην πραγματικότητα, οι δικοί του ήσαν μερικές εκατοντάδες αφιονισμένοι -ανάμεσά τους κάποιοι αναγνώρισαν και πρώην Χρυσαυγίτες και σίγουρα ελάχιστη σχέση είχαν οι περισσότεροι, όπως λέχθηκε, με τις παραδόσεις της Αριστεράς…- που απέκλεισαν την είσοδο διεκδικώντας πιεστικά να «μπουκάρουν».

Φυσικά έγινε μάθημα το πάθημα του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν στο συνέδριο επικράτησαν η οχλοκρατία, οι τραμπουκισμοί και κάθε είδους οπαδικές αποδοκιμασίες σε όσους διαφωνούσαν με τον Κασσελάκη, ο οποίος, ζώντας τον μύθο του, τους καλούσε με μουσολινικό ύφος σε προπηλακισμούς των ετερόδοξων, λέγοντας «σηκωθείτε να δείτε ποιοι δεν χειροκροτάνε»! Αυτοί οι κλακαδόροι έμειναν απέξω. Εμπόδισαν όμως την είσοδο αλλά ακόμα και την έξοδο από τη μία και μόνη διαθέσιμη θύρα. Η ώρα στο μεταξύ περνούσε, οι καταστάσεις μελών -κάτι που προδίδει μαγείρεμα μέχρι και την τελευταία στιγμή- αργούσαν να έρθουν «από τα κεντρικά», ο εκνευρισμός μεγάλωνε και δεν άργησαν κι οι πρώτες λιποθυμίες από την υπερένταση και την ορθοστασία.

Εκείνες τις ώρες ο Κασσελάκης πήγαινε πάνω κάτω, έξω από τον συνεδριακό χώρο στην Ιερά Οδό, δίνοντας ένα μοναχικό σόου που έριχνε λάδι στη φωτιά της έντασης με απανωτές καταγγελίες. Οι δικοί του είχαν γραμμή να μην μπει κανείς μέσα – «ή όλοι ή κανείς» δήλωναν, εννοώντας ότι έπρεπε ντε φάκτο και… επαναστατικώ δικαίω να νομιμοποιηθούν άτομα που δεν είχαν καμία δουλειά να βρίσκονται εκεί. Η περιφρούρηση, όπως και η παρουσία της Αστυνομίας, τους αναχαίτισε. Τελευταίο ψυχορράγημα ήταν η κίνηση της Θεοδώρας Τζάκρη να καταθέσει ένα στικάκι (USB) με 1.900 υποστηρικτές του Κασσελάκη, αλλά ο πρόεδρος Γ. Μαντζουράνης απάντησε ότι «οι πλειοψηφίες διαμορφώνονται από τους παρόντες», οπότε η διόλου σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Η ανακούφιση για την αποχώρηση Κασσελάκη και η σιωπή του Τσίπρα

Η γνωστοποίηση της αποχώρησης Κασσελάκη έγινε δεκτή με βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης. Αν μάλιστα δεν υπήρχαν κάποιοι, όπως ο Γ. Ραγκούσης, που τους επανέφερε στην τάξη, κυρίαρχη άποψη ήταν να διαλυθεί εκείνη την ώρα και το συνέδριο, αφού είχαν ανακηρυχθεί οι τέσσερις υποψήφιοι πρόεδροι.

Αυτοί με τη σειρά τους κατήγγειλαν οργανωμένο σχέδιο διάλυσης και ρευστοποίησης, ενώ στις ομιλίες που ακολούθησαν υπογραμμίστηκε η ανάγκη επανίδρυσης του κόμματος με ανασύσταση των οργανώσεων και των νομαρχιακών επιτροπών, και ένα τακτικό και καταστατικό συνέδριο που θα ξεκαθαρίσει όλα τα ιδεολογικά/πολιτικά/προγραμματικά ζητήματα, αλλά και το θέμα των στρατηγικών συμμαχιών.

Προλαβαίνουν; Ο χρόνος, όπως αναγνώριζαν κι οι ίδιοι, δεν είναι πλέον με το μέρος τους. Το ΠΑΣΟΚ περιμένει στη γωνία για εισπράξεις κι ο Τσίπρας αργεί να ανακοινώσει τις αποφάσεις του.