ΠΑΣΟΚ: Παραμένει αμετανόητο μισό αιώνα μετά

Ούτε μια συγγνώμη ούτε ίχνος αυτοκριτικής στην πανηγυρική εκδήλωση στην αυλή του Ζαππείου όπου συγκεντρώθηκαν όλες οι αποτυχημένες ηγεσίες

Αμετανόητο το «όλον» ΠΑΣΟΚ έγινε χθες 50 χρόνων, αλλά δεν ξέχασε τις «παιδικές αρρώστιες» του. Η πανηγυρική εκδήλωση στην αυλή του Ζαππείου άρχισε καταρχάς με μία ώρα καθυστέρηση, για να τιμηθούν οι παλιές συνήθειες. Στη γιορτή έδωσαν το «παρών» όλες οι γενιές και κυρίως οι μεγαλύτερες, στις οποίες αφθονούν οι νοσταλγοί των παλαιών καλών ημερών, οπότε θριάμβευε η παροχολογία. Τις ημέρες που, όπως είχε συνοψίσει ο σεμνός Δημήτρης Κουλουριάνος -προσωπικός φίλος του ιδρυτή του Κινήματος Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος του ζήτησε να αφήσει την Παγκόσμια Τράπεζα και να αναλάβει στην Ελλάδα το υπουργείο Οικονομικών-, «δημιουργήθηκε μια νοοτροπία, ένας τρόπος σκέψης που είχε αποσυνδέσει την αμοιβή από την προσπάθεια. Η αμοιβή είχε γίνει ένα είδος ανθρώπινου δικαιώματος».

Βεβαίως, δεν ήταν η στιγμή να αναφερθεί κανείς από τους ομιλητές σε τέτοιες στενάχωρες στιγμές, που έβαλαν τις βάσεις του υπέρμετρου δημόσιου χρέους, του οποίου το δυσθεώρητο ύψος υποχρέωσε κάποτε τον Ανδρέα να αναφωνήσει «ή η Ελλάδα θα εξαφανίσει το χρέος ή το χρέος θα εξαφανίσει την Ελλάδα». Στόχος όλων των ομιλητών -οι τρεις εν ζωή χρηματίσαντες πρόεδροι και ο νυν- ήταν να υπογραμμίσουν, χωρίς να αναφερθούν στην πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει ο λεγόμενος προοδευτικός χώρος και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, την εικόνα ενός κόμματος που έχει τη δυνατότητα να ξεβαλτώσει από την ανυποληψία και να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα καταθλιπτικό πολιτικό περιβάλλον όπου οι πολίτες έχουν αποσύρει την εμπιστοσύνη τους από το υφιστάμενο σύστημα και χαρακτηρίζεται από μια ολόπλευρη και βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης.

«Ο προοδευτικός κόσμος ζητά διέξοδο και ελπίδα από το σημερινό αδιέξοδο. Αναζητά ανασυγκρότηση προς μια προοδευτική κατεύθυνση» είπε ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος επισήμανε ότι το ΠΑΣΟΚ «έχει αυτή την ευκαιρία», προειδοποιώντας ότι «οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες». «Με γνώση, δύναμη, τόλμη θα πετύχουμε» είπε στο μήνυμά του, που ήταν το λακωνικότερο όλων.

Απαξίωση

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος τον διαδέχθηκε στο βήμα, υπερασπίστηκε το «Καστελόριζο», που έφερε τη χώρα στη δεινή ομηρία των αδίστακτων δανειστών που φορούσαν μανδύα Ευρωπαίων εταίρων, λέγοντας «πάντα οι δυνάμεις του κατεστημένου επεδίωκαν την απαξίωση του ΠΑΣΟΚ. Το έκαναν ακόμη και στην περίοδο που παλεύαμε μόνοι για να εγγυηθούμε την ίδια την ύπαρξη της χώρας. Αλλά το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα η αποτελεσματική απάντηση στα προβλήματα και στις κρίσεις που άφηνε πίσω της η Δεξιά. Είτε το 1981 είτε το 1993 ή το 2009». Ολοι πρόσεξαν ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έμεινε εκτός κάδρου.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, που ακολούθησε, απογείωσε τη συλλογική αυταπάτη, ευλογώντας κι αυτός τα γένια του, λέγοντας: «Γράφτηκαν […] τρεις ραψωδίες του πασοκικού έπους: Η πρώτη ραψωδία του κεκτημένου της Μεταπολίτευσης με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η δεύτερη ραψωδία του εκσυγχρονισμού με τον Κώστα Σημίτη. Η τρίτη ραψωδία της εθνικά και ιστορικά υπεύθυνης διαχείρισης της κρίσης. Των δύσκολων αποφάσεων, του δραματικού πολιτικού και προσωπικού κόστους, των υπαρξιακών διλημμάτων του πολιτικού προσωπικού που έδειξε το μεγαλείο και τα διλήμματα της αντιπροσώπευσης αλλά και την αντίδραση της κοινωνικής βάσης, που ήταν δυστυχώς σε μεγάλο ποσοστό επιρρεπής στον λαϊκισμό και στη δημαγωγία, στην αποδοχή του ωμού αντιμνημονιακού ψεύδους».

Κλείνοντας την εκδήλωση ο νυν πρόεδρος του Κινήματος Ν. Ανδρουλάκης, που είχε αυτό το προνομιακό δικαίωμα, εκφώνησε, όπως σχολιάστηκε, «την πρώτη αντιδεξιά ομιλία του», σπεύδοντας μέσα από διαρκή προεκλογικά ανοίγματα προς όλες τις πλευρές του ΠΑΣΟΚ να τονίσει ένα ιδεολογικό – πολιτικό στίγμα με τα λόγια «μη ρωτάτε ποιος είναι ο αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ: Πολιτικός μας αντίπαλος είναι η Νέα Δημοκρατία».

Η γιορτή παρέπεμπε σε πολιτικό μνημόσυνο με απολιθώματα του παρελθόντος

Η μοναχική φιγούρα ενός καλοβαλμένου μεσήλικα που ανέμιζε μια σημαία του κόμματος, υποδεχόταν από νωρίς τους καλεσμένους της χθεσινής εκδήλωσης έξω από τις δροσερές αίθουσες του Ζαππείου. Το πλήθος, σύμφωνα με τα έμπειρα μάτια των οργανωτικών, δεν ήταν το αναμενόμενο. Ούτε βέβαια θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι σε μια τόσο σημαντική και ιδιαίτερου συμβολισμού γενέθλια εκδήλωση υπήρξε ανάλογο πάθος. Σποραδικά συνθήματα ακούγονταν από τα μετόπισθεν, χωρίς να υποχρεώνουν τους ομιλητές «ν’ ανοίξουν διάλογο» με τους παρισταμένους.

Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν ότι έβλεπε κανείς περισσότερα χαμόγελα. Σαν να είχαν να ανταμωθούν χρόνια, πολλά κομματικά μέλη αντάλλασσαν εγκάρδιες αγκαλιές και φιλιά. Είναι φανερό, όπως επισημάνθηκε, ότι η αμετάκλητα διαλυτική τροχιά στην οποία έχει εισέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει ανέλπιστα στο ΠΑΣΟΚ μια μοναδική ευκαιρία να διεκδικήσει «από το πουθενά» τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιθυμούσε διακαώς, κι αυτό μεταβάλλει τις διαθέσεις.

Αλλωστε, όπως συνηθίζει να λέει πάντα χαμογελώντας υπαινικτικά ο Κώστας Λαλιώτης, που έδωσε χθες έναν τόνο διαχρονίας, «το ΠΑΣΟΚ είναι εφτάψυχο». Κοιτώντας τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, πάντως, αυτό δεν είναι και τόσο βέβαιο. Παρόντες ήταν παλαίμαχοι βουλευτές, οι περιφερειάρχες Κρήτης Στ. Αρναουτάκης και Θεσσαλίας Δ. Κουρέτας και, φυσικά, όλοι οι υποψήφιοι για τον προεδρικό θώκο. Φρόντισαν απλώς να το γιορτάσουν… νωρίτερα. Ο Χάρης Δούκας δημοσιοποίησε βίντεο στο οποίο αναρωτιέται αν κανείς μπορεί να φανταστεί την Ελλάδα χωρίς το ΠΑΣΟΚ, παίζοντας επικίνδυνα με την απάντηση, η Αννα Διαμαντοπούλου την προηγουμένη συναντήθηκε με νέους στο ξενοδοχείο όπου υπογράφηκε η ιδρυτική διακήρυξη του Κινήματος, ενώ την ίδια ώρα η Νάντια Γιαννακοπούλου μιλούσε στο Περιστέρι. Νωρίτερα χθες ο Παύλος Γερουλάνος παρουσίασε σε διαδικτυακή εκδήλωση το δικό του πολιτικό σχέδιο για το ΠΑΣΟΚ τού αύριο, υποσχόμενος ότι δεν θα κυβερνήσει «με παρέες». Για τα δανεικά του κόμματος που πλησιάζουν το μισό δισ. δεν ακούστηκε κουβέντα…