Δεν άνοιξε… ρουθούνι!

Οι ψηφοφόροι αμφιβάλλουν πλέον βαθιά για την ικανότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αντιμετωπίσει τα βασανιστικά προβλήματα στην ακρίβεια, στην Υγεία, στην ασφάλεια κ.λπ.

Στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής, οι μισοί σχεδόν ψηφοφόροι τιμώρησαν με την αποχή τους το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Δείχνοντας έτσι εμπράκτως τη δυσφορία τους ή και τον θυμό τους για την ανικανότητα και την αδιαφορία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να αντιμετωπίσουν τα επείγοντα και άλυτα προβλήματα καθημερινότητας, τα οποία έχουν ενταθεί από την οικονομική, ενεργειακή, επισιτιστική κρίση που δημιούργησε η αλλοπρόσαλλη κεντρική ευρωπαϊκή πολιτική από την έναρξη της ουκρανικής κρίσης. Οι ψηφοφόροι που πήγαν στις κάλπες τιμώρησαν διά της ψήφου τους όλα τα κόμματα.

• Της Κύρας Αδάμ

Τιμώρησαν την κυβέρνηση της Ν.Δ. με το «χαστούκι» του 28%, ενώ τα κομματικά και κυβερνητικά στελέχη βλακωδώς ανέμιζαν και υπενθύμιζαν τη «σημαία» του 41%, που έχει υποσταλεί οριστικώς. Ωστόσο, τη διατήρησαν στην πρώτη θέση, και με διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθούν να βλέπουν την πλάτη της Ν.Δ. και του Κ. Μητσοτάκη.

Εδωσαν δηλαδή στην κυβέρνηση της Ν.Δ. ακόμα μια ευκαιρία να διορθώσει και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που εξακολουθεί να δημιουργεί το βαθύ κομματικό κράτος, το οποίο παρεμποδίζει τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης αυτής που δεν έχουν φιλολαϊκή οσμή και, πολύ περισσότερο, φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Είναι άγνωστο για την ώρα τι έχουν καταλάβει και εισπράξει η Ν.Δ. και το Μέγαρο Μαξίμου από το μήνυμα των εκλογών. Ο χθεσινός φουριόζικος ανασχηματισμός προσώπων και όχι πολιτικής ούτε ριζικός ήταν ούτε εντυπωσιακός. Για την ακρίβεια, δεν άνοιξε ρουθούνι! Φυσικά, η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να τοποθετήσει σε υπουργικούς θώκους στελέχη της από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, μήπως και επαναδραστηριοποιηθεί το δυσαρεστημένο κομματικό στοιχείο. Αλλά η συνολική εικόνα της μετά τον ανασχηματισμό δύσκολα πείθει για την ώρα ότι θα δώσει τη μάχη της ακρίβειας και θα την κερδίσει, αφού, για παράδειγμα, στο τέλος του μήνα αυτού, και εν μέσω καύσωνα, οι ψηφοφόροι θα υποστούν σοκ από την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, που κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί έπρεπε να αυξηθεί (για την ακρίβεια, όλοι καταλαβαίνουν την αισχροκέρδεια).

Οι Ελληνες ψηφοφόροι, ωστόσο, δεν στράφηκαν προς τα άλλα δύο κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης για να «τιμωρήσουν» τον κ. Μητσοτάκη. Για την ακρίβεια, τιμώρησαν και τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ με τα φτωχά ποσοστά που τους έδωσαν, κατώτερα των επιθυμιών των αρχηγών των δύο κομμάτων, έτσι, για να τους… ξεροτηγανίσουν. Η εκλογική αυτή συμπεριφορά αποκαλύπτει το μοναδικό μήνυμα του εκλογικού σώματος. Οι ψηφοφόροι αμφιβάλλουν πλέον βαθιά για την ικανότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αντιμετωπίσει τα βασανιστικά προβλήματα στην ακρίβεια, στην Υγεία, στην ασφάλεια κ.λπ. Αλλά δεν εμπιστεύονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι έχουν συγκεκριμένες και αποτελεσματικές πολιτικές, που μπορούν να τους απαλλάξουν από τα δεινά τους.

«Aναγκαίο κακό»

Με δυο λόγια, το αποτέλεσμα της κάλπης είναι ότι οι ψηφοφόροι θεωρούν ακόμα την κυβέρνηση Μητσοτάκη «αναγκαίο κακό» και την αντιπολίτευση αναποτελεσματική και ανώριμη. Αυτά τα δύο τελευταία στοιχεία φαίνονται καθαρά στις μέχρι τώρα αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Το μονοπρόσωπο και μονοθέσιο κόμμα του κ. Κασσελάκη προσπαθεί να… πολυγωνίσει τον κύκλο, υποστηρίζοντας ότι οδήγησε τη Ν.Δ. στην ήττα, ενώ την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τρεις μονάδες από την αντίστοιχη εκλογική αναμέτρηση. Ο «μονοθεϊκός» ΣΥΡΙΖΑ καλεί τώρα τα κόμματα της Αριστεράς να συμπλεύσουν στην κοινοβουλευτική θητεία τους (κάτι που θα ήταν ευχής έργον, αν προηγουμένως τα κόμματα δούλευαν στα σοβαρά τις θέσεις και τις πολιτικές τους), αλλά εκ των προτέρων θεωρεί ότι, σε σύγκλιση κορυφής, η καρέκλα ανήκει μόνο στον έναν και μοναδικό «θεό», λες και μιλάμε για αρχηγία αμερικανικού κόμματος.

Το ΠΑΣΟΚ μπαίνει στη σφαίρα καλοκαιρινού ρέιβ πάρτι, με καθέναν να ονειρεύεται και να κάνει ό,τι του κατέβει, περιφρονώντας το γεγονός ότι, έστω ισχνό, το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ ανέβηκε. Αυτά τα μποφόρια στην ελληνική πολιτική σκηνή δείχνουν ότι ο αέρας θα παρασύρει πολλούς και πολλά μαζί του. Και η επίπονη και βασανιστική πορεία ουσιαστικών και σοβαρών συγκλίσεων στις εθνικές πολιτικές είναι η αύρα που δεν έρχεται ακόμα.