Τι ισχύει στην Ευρώπη για υιοθεσίες και γάμους ομοφύλων

Σε ποιες χώρες επιτρέπεται και σε ποιες όχι μέσω συνταγματικών διατάξεων. Οι νόμοι του 2002 επί Σημίτη και του 2014 επί Σαμαρά

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να νομοθετήσει τον γάμο και την υιοθεσία ομοφυλοφίλων με ζητούμενο, όπως λέει, την ισότητα, την ελευθερία και τη δίκαιη κοινωνία. Ομως, αντίθετα, το μήνυμα που προωθεί είναι ότι οι παραδοσιακές οικογενειακές δομές δεν έχουν θέση σε έναν κόσμο ισότητας των φύλων.

• Από τον Βασίλη Γαλούπη

Ουσιαστικά η συζήτηση έχει μετατραπεί σε μια «διαμάχη» ανάμεσα σε εκείνους που βλέπουν την οικογένεια ως κοινωνικό κατασκεύασμα και σε εκείνους που τη βλέπουν ως βιολογική μονάδα. Κανείς, πάντως, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι σε ζευγάρια του ίδιου φύλου δεν μπορούν να υπάρξουν για ένα παιδί μητέρα (γυναίκα γονέας) και πατέρας (άρρεν γονέας). Ο ισχυρισμός ότι αυτό αποτελεί διάκριση σημαίνει ότι οι μητέρες δεν έχουν σημασία ή οι πατέρες δεν έχουν σημασία, κάτι που για την πλειονότητα των ανθρώπων, αλλά και των ειδικών, είναι απλώς αυτονόητα ψευδές.

Το επιστημονικό συμπέρασμα ότι τα παιδιά χρειάζονται μητέρες και πατέρες και ότι, αν αυτό έχει καταστεί αδύνατο, η καλύτερη επιλογή είναι μια κατάσταση όσο το δυνατόν πιο παρόμοια, πρέπει τώρα να κατασταλεί και εν πολλοίς να κατηγορηθεί ως «παραδοσιακή». Η πρόσφατη «γραμμή» της επικοινωνίας του Μαξίμου είναι ότι ο Μητσοτάκης, επειδή είναι «ηγέτης», πήρε τη σχετική απόφαση για να «τραβήξει» την κοινωνία μπροστά, έστω και με το ζόρι, επειδή «αυτή είναι η δουλειά των πρωθυπουργών».

Nα ρυθμίσουν

Στην πραγματικότητα οι πρωθυπουργοί δεν νομοθετούν για να δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα. Αλλά για να ρυθμίσουν μια πραγματικότητα που ήδη έχει γίνει πλειοψηφική ή που ήδη υπάρχει στην κοινωνία. Ετσι έγινε π.χ. με το διαζύγιο ή την αποποινικοποίηση της μοιχείας. Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια διαθέτουν ήδη, και σωστά, την πλήρη νομική κάλυψη που τους προσφέρει το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά αυτό κρίνεται τώρα μη αρκετό. Το ζητούμενο για τον πρωθυπουργό είναι πλέον η υιοθεσία παιδιών. Κάτι που αναπόφευκτα, μετά τον γάμο, θα οδηγήσει -μέσω δικαστηρίων- και στην επιλογή της παρένθετης μητρότητας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε στη συνέντευξή του ως παράδειγμα ένα παιδί που ο γονιός του έχει ομόφυλο σύντροφο και τι γίνεται αν αυτός ο γονιός πεθάνει. Το επιχείρημά του μάλλον μπέρδεψε τον κόσμο. Προφανώς, ό,τι γίνεται και με ένα παιδί ετερόφυλων γονιών που απέκτησαν νέους συντρόφους επειδή είτε χώρισαν είτε χήρεψαν. Ο εν ζωή βιολογικός γονέας θα στηρίζει το παιδί, όπως και οι συγγενείς, αν βέβαια υπάρχουν. Σε περιπτώσεις που κάποιος μη συγγενής, π.χ. ένας σύντροφος του νεκρού γονέα, αγαπά κι επιθυμεί να στηρίξει το οποιοδήποτε παιδί ή ενήλικα, μπορεί με απλή συμβολαιογραφική πράξη να του προσφέρει τα πάντα. Επίσης, όποια μόνη γυναίκα αποκτά παιδί με δότη σπέρματος, το παιδί της δεν έχει πατέρα, νομικά. Αυτή η διασφάλιση του παιδιού δεν φαίνεται να απασχόλησε ποτέ τον πρωθυπουργό.

Iσότητα

Κάτω από τον γενικό όρο-ομπρέλα της ισότητας, ο Μητσοτάκης ουσιαστικά εντείνει την ανισότητα. Νομοθετεί τη γονεϊκότητα για τα ομόφυλα ζευγάρια, αναγνωρίζοντας και την υιοθεσία ομοφύλων που έγινε στο εξωτερικό, χωρίς όμως δικλίδες ασφαλείας που θα αποτρέπουν την κατάχρηση, πλαγίως, της παρένθετης μητρότητας, μια μέθοδο που στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε διεθνή μπίζνα με σκανδαλώδεις περιπτώσεις. Η κυβέρνηση σκοπεύει, όπως όλα δείχνουν, να αναγνωρίζει και τη γονεϊκότητα ομοφυλόφιλων ανδρών που έγινε με χρήση παρένθετης στο εξωτερικό, παρότι εδώ τυπικά η δυνατότητα παρένθετης απευθύνεται αποκλειστικά σε γυναίκες. Ο πρωθυπουργός δεν το απέκλεισε ρητά κι άφησε ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να υποβάλει πρόταση νόμου που ζητά να επιτραπεί επισήμως στους πάντες, ακόμα και σε μόνους ομοφυλόφιλους άνδρες, να προσλαμβάνουν – «νοικιάζουν» φτωχές γυναίκες ως παρένθετες μητέρες. Αυτή την αμφιλεγόμενη αγορά, που η κυβέρνηση προνοεί επικοινωνιακά να αφήσει να κερδοφορεί «ησύχως», ο αριστερόστροφος ΣΥΡΙΖΑ, που θα ανέμενε κανείς ότι απεχθάνεται την ανθρώπινη εκμετάλλευση, τρέχει να τη γιγαντώσει με τυμπανοκρουσίες. Στην πράξη, όταν ο πρωθυπουργός θεσμοθετεί την υιοθεσία από ΛΟΑΤΚΙ, ενώ παράλληλα η Ελλάδα αποτελεί ήδη έναν από τους ελάχιστους προορισμούς παγκοσμίως που προσφέρουν ευρέως την υπηρεσία παρένθετης, μάλιστα με βασικό σκεπτικό το κέρδος κι όχι την υποβοήθηση των ελληνικών οικογενειών, αυτό που κάνει είναι να καταστήσει τη χώρα και καταναλωτή και παραγωγό της «βιομηχανίας» ταυτόχρονα.

Οι δικαστικές αποφάσεις που ανοίγουν τον δρόμο

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης την Τετάρτη ανέφερε λακωνικά ότι ομοφυλόφιλοι άντρες δεν θα χρησιμοποιούν παρένθετες, χωρίς όμως να ανακοινώσει καμία ρύθμιση που θα διασφαλίζει ότι δεν θα χρησιμοποιούνται ιδιωτικές υιοθεσίες για να «καμουφλάρουν» τη χρήση παρένθετης. Στη σημερινή έρευνα της «δημοκρατίας», εξάλλου, αναφέρουμε τις πρώτες δικαστικές αποφάσεις-προπομπό που «σπάνε» λόγω Συντάγματος, διακρίσεων και αποκλεισμού λόγω φύλου τη νομοθεσία περί παρένθετης.

Σύμφωνα με τον νόμο, μόνο σε γυναίκα που δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να κάνει παιδί, παντρεμένη ή ανύπαντρη, επιτρέπεται να κάνει αίτηση για χρήση παρένθετης. Ομως, με τη νέα, ορθάνοιχτη νομική δυνατότητα-παραθυράκι της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, τίποτα δεν θα εμποδίζει ουσιαστικά τον οποιονδήποτε Ελληνα ή αλλοδαπό να χρησιμοποιήσει απλά μια γυναίκα για να αιτηθεί τις υπηρεσίες παρένθετης κι έπειτα να «υιοθετήσει» ιδιωτικά το παιδί που θα προκύψει.

Κατά τη ρητορική κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και δικαιωματιστών η Ελλάδα δεν μπορεί να αποκλίνει από τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. και να μείνει πίσω στους γάμους ομοφύλων, τις υιοθεσίες, ακόμα και της παρένθετης μητρότητας. Οι ισχυρισμοί επιχειρούν να πείσουν ότι η Ελλάδα αποτελεί κάποιου είδους εξαίρεση. Ομως, η έρευνά μας καταδεικνύει ότι μόνο τα μισά κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν ψηφίσει νόμους για τους γάμους ομοφύλων και τις υιοθεσίες, ενώ μόνο η Ελλάδα έχει τόσο χαλαρό πλαίσιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση για την παρένθετη μητρότητα, με συνέπεια να έχει γίνει διεθνές hot spot εμπορίου γεννήσεων με αυτή τη διαδικασία. Η χώρα μας αναφέρεται στα διεθνή πρακτορεία παρένθετης μητρότητας ως κράτος προορισμός για τους απανταχού πελάτες με κοστολόγιο τουλάχιστον 100.000 ευρώ.