Στην τελική ευθεία για τις εκλογές της… αδιαφορίας

Στον ΣΥΡΙΖΑ μετρούν αντίστροφα για τη διαδικασία της 10ης Σεπτεμβρίου, που αφήνει ασυγκίνητη τη βάση του κόμματος

Στην τελική ευθεία για τις εσωκομματικές εκλογές της 10ης Σεπτεμβρίου που θα αναδείξουν τη νέα ηγεσία του κόμματος εισέρχεται από σήμερα πλησίστιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

• Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου

Το κρίσιμο στοίχημα, όπως καθολικά (και με εμφανή αγωνία…) αναγνωρίζεται, δεν είναι τόσο η σειρά κατάταξης μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων όσο η συμμετοχή των μελών της κομματικής βάσης. Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, παρατηρούν υψηλόβαθμα στελέχη, έσπειρε απογοήτευση στις κομματικές γραμμές, με αποτέλεσμα τα 152.000 νέα μέλη που προσήλθαν στις εσωκομματικές κάλπες τον Μάιο του 2022 για να τον ψηφίσουν να τηρούν σήμερα στάση αναμονής.

Το υψηλό ποσοστό συμμετοχής, λένε στα ιδιαίτερα επιτελεία των μονομάχων, είναι διπλά απαραίτητο: αφενός για να τονίσει δυναμικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κόμμα σε τροχιά εξουσίας και όχι σε αποδρομή κι αφετέρου ώστε η νέα ηγεσία να έχει ισχυρή βάση εσωτερικής και ευρύτερα πολιτικής νομιμοποίησης.

Η εσωκομματική εκστρατεία των Εφης Αχτσιόγλου, Νίκου Παππά, Ευκλείδη Τσακαλώτου και Στέφανου Τζουμάκα, μολονότι κινήθηκε στα όρια ενός υψηλού πολιτικού πολιτισμού, άφησε ασυγκίνητη την κοινωνία. Υπό συνθήκες αφόρητου καύσωνα, ελάχιστοι, όπως φάνηκε, είχαν τη διάθεση να ασχοληθούν με τα εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή μάλιστα που η κυβερνητική ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, από την ανελέητη ακρίβεια και την ανεργία μέχρι το πύρινο ολοκαύτωμα της χώρας, μετατρέπουν βαθμηδόν την Ελλάδα σε αβίωτη χώρα.

«Αρχηγός χωρίς οπαδούς»

Ο Αλέξης Τσίπρας στο «διάγγελμα» της αποχώρησής του φρόντισε να περιγράψει έναν βραχύ οδικό χάρτη, με ορίζοντα ανασύνταξης τις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024. Ωστόσο, όπως παρατηρούν επικριτές του στη «δημοκρατία», «δεν απέφυγε τις αντιφάσεις». Ο παραιτηθείς πρόεδρος ζήτησε την άμεση αντικατάστασή του ώστε να μη μείνει το κόμμα ακέφαλο, σημειώνοντας ταυτόχρονα την ανάγκη επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Οσα ακολούθησαν, σχολιάζουν ειρωνικά στελέχη, «θα μας φέρουν σε έναν ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό, αλλά χωρίς οπαδούς». Υπενθυμίζεται ότι απέναντι στη γραμμή Τσίπρα στάθηκαν σθεναρά στελέχη της νέας γενιάς, όπως ο Διονύσης Τεμπονέρας, επικεφαλής της προεκλογικής μάχης, τα οποία πρότειναν να προηγηθεί συνέδριο και μετά η εκλογή νέου αρχηγού. Πρόκειται για μια θέση που συσπειρώνει γύρω της μια ισχυρή μειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή.

Αρκετοί μάλιστα λένε ότι ήδη εκ των πραγμάτων δικαιώθηκε, βλέποντας ότι μετά τις εκλογές σειρά στελεχών και απλών μελών «πήρε το καπέλο της» και αποχώρησε από το κόμμα. Το συνόψισε ο Χρήστος Σπίρτζης, αφότου παραιτήθηκε από την Πολιτική Γραμματεία: «Αυτή η μάχη δεν είναι μάχη αρχών, δεν έχει πολιτικό υπόβαθρο». Το ίδιο εκτιμά και ο (υποψήφιος) Στέφανος Τζουμάκας όταν κάνει λόγο για την ανάγκη να επικρατήσει στον ΣΥΡΙΖΑ «η πολιτική έναντι της διαπλοκής», ενώ και στελέχη της παλαιάς «ιδιοκτησίας», όπως ο Νίκος Φίλης, καταγγέλλουν ευθέως -δείχνοντας συγκεκριμένη υποψηφιότητα- επέμβαση της διαπλοκής στην αυλή του κόμματος. Στο ίδιο μήκος κινούνται οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Εναλλακτικής Ενότητας (ΡΕΝΕ), που σημειώνουν την ανάγκη για επανίδρυση του κόμματος, δηλώνοντας αντίθετες σε μια διαδικασία ανακατανομής ρόλων.

Στο κλίμα αυτό, στελέχη όπως ο Παύλος Πολάκης, «μαδάνε τη μαργαρίτα», αφήνοντας υπονοούμενα ότι σκέφτονται το ενδεχόμενο να θέσουν υποψηφιότητα. Καταληκτικό όριο είναι η 2α Σεπτεμβρίου, οπότε θα συνέλθει το Διαρκές Συνέδριο του κόμματος. Εκεί, κάνοντας την έκπληξη, θεωρείται πιθανόν ο Διονύσης Τεμπονέρας να προτείνει τη σύσταση θέσης γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ και να θέσει υποψηφιότητα, βάζοντας σε δεινή δοκιμασία τους ασταθείς σήμερα συσχετισμούς.