Η «αντισυστημική Δεξιά αναδείχτηκε» σε τρίτο πόλο!

Κόμματα πέραν της Ν.Δ. ψήφισε πάνω από το 14,5% των πολιτών πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση

Ακούγεται ωμό αλλά στον πόλεμο και στις εκλογές ο νικητής γράφει την Ιστορία. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιβεβαιώνοντας τα ποσοστά του Μαΐου, βγαίνει πανίσχυρος από τις δύο μάχες. Έχει πλέον λυμένα τα χέρια και νομιμοποιημένη εντολή για να προχωρήσει στην υλοποίηση του προγράμματός του, όπως αυτός επιθυμεί.

• Από τον Βασίλη Γαλούπη

Με το ποσοστό 40+ που του έδωσε ξανά ο ελληνικός λαός ο πρωθυπουργός πήρε λευκή επιταγή για να κυβερνήσει χωρίς ανάγκη συνεργασιών με άλλα κόμματα, αλλά όχι και για να αρχίσει μονοκομματικά τη διαδικασία αλλαγής στο Σύνταγμα, όπως ήλπιζε υπεροπτικά μετά το πρώτο αποτέλεσμα του Μαΐου.

Mεγάλο βάρος

Το χθεσινό ποσοστό νίκης αποτελεί ταυτόχρονα κι ένα μεγάλο βάρος ευθύνης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα πρέπει να τρέξει για να υλοποιήσει όλα όσα υποσχόταν το 2019 και δεν υλοποίησε, συν τις πρόσφατες «διογκωμένες» προεκλογικές εξαγγελίες του. Δεν έχει πλέον καμία δικαιολογία να αποτύχει ή να μην προχωρήσει στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων για τη χώρα και την κοινωνία.

Θα κριθεί, όμως, και από τον τρόπο που θα διαχειριστεί την εξουσία του, ειδικά από τη στιγμή που τούτη τη φορά θα έχει απέναντί του μια αδύναμη και πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση. Τυχόν νέες αλαζονικές συμπεριφορές και εξωθεσμικές δράσεις στα όρια του νόμου ή και ακόμα πιο πέρα δεν θα παραβλέπονται στο εξής από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του.

Ομως, πέρα από την καθαρή νίκη Μητσοτάκη, το βασικό και ολότελα νέο συμπέρασμα των εκλογών είναι η ηχηρή δεξιά στροφή της κοινωνίας. Η «αριστερή ατζέντα» σχεδόν εμφανίστηκε χρεοκοπημένη στις διπλές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την εκ νέου πτώση του, αγγίζει επικίνδυνα τα όρια πολιτικής επιβίωσης. Η θολή του ατζέντα για τα εθνικά θέματα, την οικονομία ή το Μεταναστευτικό και η μονότονη «δικαιωματική» προσήλωσή του απορρίφθηκαν από τον λαό.

Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, η στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ και ο αποκλεισμός Βαρουφάκη από τη νέα Βουλή δείχνουν ότι η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα θα πρέπει να επανεφεύρει τον εαυτό της για να πλησιάσει ξανά τα σημερινά προβλήματα του κόσμου. Το πρόβλημα προφανώς είναι ότι ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν ακόμα πώς.

«Πνίγηκε»

Η φιλοδοξία του Ανδρουλάκη να βρεθεί αυτός στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης «πνίγηκε» από τα βαρίδια του «παλιού ΠΑΣΟΚ», το οποίο ως νοοτροπία ζει ακόμα, όπως φάνηκε, στη Χαριλάου Τρικούπη. Οι ψηφοφόροι δεν εμπιστεύτηκαν το ΠΑΣΟΚ για ανάχωμα στη Ν.Δ., με τον ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει στην αξιωματική αντιπολίτευση, αποδυναμωμένος και βυθισμένος στην εσωκομματική εσωστρέφειά του.

Για τον επόμενο χρόνο το δεύτερο και το τρίτο κόμμα είναι «καταδικασμένα» περισσότερο να κονταροχτυπιούνται σε ένα μεταξύ τους «ξεκαθάρισμα» εν όψει ευρωεκλογών, παρά να ελέγχουν την κυβέρνηση. Παραμένει αμφίβολο αν μέσα στην αγωνία της δικής τους μονομαχίας καταφέρουν να βρουν μια ατζέντα που θα αγγίζει τους ψηφοφόρους. Στο νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώθηκε από χθες αποδείχθηκε, πιο εκκωφαντικά από ποτέ, ο δεξιόστροφος προσανατολισμός των ψηφοφόρων, που απογοητευμένοι γύρισαν την πλάτη στην Κεντροαριστερά αναζητώντας νέο τρόπο έκφρασης της δυσφορίας.

Η «αντισυστημική Δεξιά» αποτελεί, όλη μαζί (Βελόπουλος, ΝΙΚΗ και «Σπαρτιάτες» του Κασιδιάρη), ένα μπουκέτο κομμάτων που απορρόφησε τελικά σημαντικό κομμάτι της αντίθεσης του κόσμου στην πορεία της χώρας και της κοινωνίας. Μπορεί να μην έστεψε ως ισχυρή αντιπολίτευση κάποιον συγκεκριμένο κομματικό σχηματισμό, αλλά τα συνολικά ποσοστά δεξιότερα της Ν.Δ. αθροίζουν μαζί περισσότερο από το τρίτο ΠΑΣΟΚ. Ασφαλώς και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτός είναι ο νέος και ίσως μεγαλύτερος πονοκέφαλος για την επόμενη τετραετία του.

Η πολιτική τού «λίγο απ’ όλα» που εφάρμοσε στη μέχρι τώρα θητεία του, απλώνοντας στον ίδιο μπουφέ τον φράχτη στον Εβρο με τους ΛΟΑΤΚΙ, τους εξοπλισμούς με τα «αριστερόστροφα» επιδόματα, την άρνηση ελέγχων σε μια ασύδοτη αγορά με την υπόσχεση επανακρατικοποίησης της ΕΥΔΑΠ, δεν θα είναι εύκολο να συνεχιστεί με τέτοια «σκληρά» ιδεολογικά αντίβαρα στα δεξιά του.

Η «αντισυστημική Δεξιά» ήταν η μεγάλη κερδισμένη στις εκλογές. Τα τρία κόμματα που μπήκαν στη Βουλή ξεπέρασαν το 13%, φτιάχνοντας θεωρητικά έναν τρίτο κοινοβουλευτικό πόλο. Αν προσθέσει κανείς και το 1%-1,5% των κομμάτων που έμειναν εκτός Βουλής, τότε το ποσοστό του περίπου 15% απομακρύνεται από αυτό του ΠΑΣΟΚ και πλησιάζει πια αυτό του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ. Συνολικά οι 5,5 στους 10 ψηφοφόρους που πήγαν στην κάλπη χθες είχαν πρόσημο από δεξιά έως ακόμα δεξιότερα. Ψήφισαν είτε «συστημική Δεξιά», δηλαδή τη Ν.Δ., είτε «αντισυστημική». Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα.

Η τάση αυτή, μάλιστα, συμβαδίζει και με αρκετές άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου κι εκεί η Αριστερά και η Κεντροαριστερά εμφανίζονται ξαφνικά μετέωρες να ψάχνουν για την επόμενη πολιτική τους πρόταση σε κοινωνίες που αλλάζουν πιο γρήγορα από τα «παλιά» ιδεολογικά τσιτάτα των κομμάτων.