Θεσμική εκτροπή από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Η Σακελλαροπούλου συγκαλεί σύσκεψη για τα προβλήματα της Δικαιοσύνης, παρεμβαίνοντας στο αυτοδιοίκητο και διασύροντας τον Τσιάρα, εμφανίζοντάς τον ως… ανίκανο

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου συνήθισε να μας απασχολεί δυσάρεστα. Τούτη τη φορά όμως ετοιμάζεται για θεσμικό ατόπημα πρώτου μεγέθους.

Την ερχόμενη Δευτέρα, όπως ανακοινώθηκε, συγκαλεί σε σύσκεψη τις ηγεσίες της Δικαιοσύνης και των δικηγορικών συλλόγων της χώρας για την επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν τη Θέμιδα. Από την Προεδρία έχουν κληθεί η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Ευαγγελία Νίκα, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου, ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου Ιωάννης Σαρμάς, ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δημήτρης Βερβεσός και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδος Γεώργιος Διαμαντής.

Δεδομένου ότι η Πρόεδρος έχει σιγήσει σε όλα τα κορυφαία ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα, δικαιούται να αναρωτηθεί κάποιος: Τι νόημα έχει αυτή η σύναξη; Γιατί τώρα και ποιος ο σκοπός; Δεν βρέθηκε ένας νουνεχής συνεργάτης της να την προστατέψει από τους αρνητικούς συνειρμούς που δημιουργούνται; Τελικά, η ίδια αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως εκφραστή του πολιτεύματος ή ως συντεχνιακό μέλος μιας δικαστικής επετηρίδας; Ή μήπως επιχειρεί το καπέλωμα της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης με αυτή την πρωτοβουλία, που παράλληλα διασύρει τον υπουργό Δικαιοσύνης, αφού τον εμφανίζει περίπου ως ανίκανο;

Ανήκουστη κίνηση

Η Πρόεδρος επιχειρεί να υποκαταστήσει την εκτελεστική εξουσία με αυτήν την ανήκουστη και παράδοξη κίνηση. Ποιον ρόλο διεκδικεί; Εχει σιγήσει σε σειρά προβλημάτων που ταλανίζουν την αποσβολωμένη ελληνική κοινωνία. Οταν οι δημοσιογράφοι ζήτησαν τη στήριξή της για τις υποκλοπές και τις διώξεις του κλάδου, δήλωσε αναρμόδια. Εχει γυρίσει την πλάτη στις έγνοιες του λαού που δεν ξέρει πώς να γλιτώσει από τις μυλόπετρες της ακρίβειας, δεν έχει αρθρώσει μια λέξη συμπόνοιας για το δράμα του, για τους ανέργους, τους φτωχούς, για όλους όσοι συνθλίβονται κάθε μέρα στα ορυχεία της μισθωτής εργασίας.

Δεν έχει απλώσει ένα στοργικό χέρι στα νιάτα της πατρίδας που ξενιτεύονται αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα σε ξένα χώματα. Τον μοναδικό που υπερασπίστηκε στη γιορτή της Δημοκρατίας ήταν ο βιαστής Λιγνάδης. Τι ακριβώς κάνει τώρα;

Οταν εξελέγη στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε από τις εφημερίδες και τα κανάλια να την αποκαλούν Κατερίνα. Ηθελε να κερδίσει τη λαϊκή αποδοχή. Να λένε οι πολίτες της χώρας ότι είναι κοντά στον λαό. Η αγάπη όμως των απλών ανθρώπων δεν είναι μέγεθος που επιβάλλεται από πρόσωπα συνοφρυωμένα που έμαθαν να δικάζουν τον κόσμο αφ’ υψηλού. Εχει το χαμηλότερο επίπεδο συμπάθειας από τους προκατόχους της. Αδιάφορη για τις αγωνίες του κόσμου, δεν παύει παρ’ όλα αυτά να εκπλήσσει, επειδή επιμένει να λειτουργεί σαν «συνταξιούχος δικαστής», μια απόστρατη της «δουλειάς» συνοπτικά, αιχμάλωτη της κοινοτοπίας και του καθωσπρέπει διδακτισμού με μοναδική έγνοια να υπερασπίζεται το επαγγελματικό σινάφι της. Η ίδια κατά καιρούς, όταν της ζητούν να υπογραμμίσει συμβολικά, έστω, το κοινό περί δικαίου αίσθημα που βάλλεται βάναυσα από πολιτικές και δικαστικές αποφάσεις, επικαλείται τις «ψυχρές αρετές» του αξιώματος και αποσύρεται στα ενδότερα.

Αρκετοί από τους προκατόχους της ωστόσο, όπως ο ακέραιος και ανεπίληπτος Κωστής Στεφανόπουλος, ο εγκρατής και σύννους Κάρολος Παπούλιας και ο φίλεργος και πολύτιμος ακαδημαϊκός δάσκαλος Προκόπης Παυλόπουλος, οι οποίοι, σε αντίθεση με τη σημερινή Πρόεδρο, εξακολουθούσαν να κοιμούνται το βράδυ στο σπίτι τους, βρήκαν τον τρόπο να υπερβούν τη θεσμική στενότητα του ρόλου τους και να μιλήσουν στην καρδιά του λαού, στέλνοντας τα μηνύματα που έπρεπε τη σωστή ώρα.