Έως χθες κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει ποιο κόμμα εκφράζει περισσότερο την Πόπη Τσαπανίδου. Ισως αυτό αποδειχθεί και το καλύτερο «διαβατήριό» της για τη μετάβαση στην πολιτική.
Πολλοί δημοσιογράφοι δεν μπαίνουν στην πολιτική, αλλά εξυπηρετούν φανατισμένα τη «γραμμή» κάποιου κόμματος. Αλλοι χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ στα οποία εργάζονται για να κάνουν δημόσιες σχέσεις και «υπόγεια» προπαγάνδα, με κρυφή φιλοδοξία να τις εξαργυρώσουν αργότερα με τη συμμετοχή σε ένα ψηφοδέλτιο. Η Τσαπανίδου δεν ανήκει σε καμία απ’ αυτές τις κατηγορίες.
Η Βορειοελλαδίτισσα είναι από τις λίγες περιπτώσεις προβεβλημένων τηλεοπτικών προσώπων, με πέρασμα από σχεδόν όλα τα μεγάλα κανάλια της χώρας, που δεν φόρεσε κομματική φανέλα στις ειδήσεις και τις εκπομπές της. Αυτός ήταν κι ένας από τους βασικούς λόγους που ουδέποτε μπήκε στο ίδιο τσουβάλι απαξίωσης με άλλους, εξίσου αναγνωρίσιμους συναδέλφους για τον «συστημικό» ρόλο τους στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Η Τσαπανίδου επέλεξε να μείνει προσηλωμένη στον δημοσιογραφικό ρόλο της σε εποχές που όλο και περισσότεροι επαγγελματίες της ειδησεογραφίας διάλεγαν στρατόπεδα. Είτε τη συμπαθούσε κάποιος είτε όχι, δεν την έβλεπε να επιχειρεί να επιβάλει την άποψή της ως… πληροφορία. Κι έτσι δεν απέκτησε εχθρούς. Αυτός ήταν και ο λόγος που χθες η ξαφνική ανακοίνωση της «μετακόμισής» της από τα τηλεοπτικά στούντιο του Open στην Κουμουνδούρου προκάλεσε έκπληξη. Ακριβώς επειδή τίποτα δεν προϊδέαζε για κάτι τέτοιο.
Το πρώτο γκελ της επιλογής φαίνεται να είναι θετικό, τουλάχιστον από τα social media. Κι ενδεχομένως να σηματοδοτεί μια νέα αντιπολιτευτική τακτική από τον ΣΥΡΙΖΑ στην τελευταία στροφή πριν από τις εκλογές. Πιο καλοζυγισμένη, σε άλλους επικοινωνιακούς τόνους και με περισσότερη ουσία. Αλλωστε, ο εκπρόσωπος Τύπου κάθε κόμματος αποτελεί και τον καθρέφτη της πολιτικής τακτικής του. Το «πρόσωπο» που επιλέγει το κόμμα ως αγγελιοφόρο των μηνυμάτων του.
Επικοινωνιακά η Πόπη Τσαπανίδου ήταν σταθερά ένα από τα πιο «γερά» χαρτιά των καναλιών για τρεις δεκαετίες. Οι μεταγραφές της ήταν συχνές, με τις «μετοχές» της να ανεβαίνουν σταθερά. Ο τηλεοπτικός φακός την αγάπησε από την πρώτη στιγμή, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90, και το κοινό τη συμπάθησε γρήγορα, στηρίζοντάς τη με υψηλές τηλεθεάσεις.
Λαμπερή και με τσαγανό στο γυαλί, δυναμική προσωπικότητα ως επαγγελματίας, με αντοχές και πείσμα στις οικογενειακές δυσκολίες, ακομπλεξάριστη και ειλικρινής ακόμα και σε στιγμές αδυναμίας, με κοινωνικές ευαισθησίες. Κάπως έτσι εξηγούνται οι περισσότεροι από 620.000 ακόλουθοί της στο twitter!
Για την ποντιακή καταγωγή της δηλώνει υπερήφανη: «Ο παππούς μου βρέθηκε την ημέρα της μεγάλης καταστροφής μόνος του από τους Τσαπανίδηδες, οι οποίοι και τον υιοθέτησαν παίρνοντάς τον μαζί τους στην Ελλάδα. Μέσα στο χάος ένα παιδί ήταν μόνο του και οι επιζήσαντες το πήραν μαζί τους για να το σώσουν. Εναν αιώνα μετά δεν ξέρω αν η οικογένεια του παππού μου σώθηκε και είναι κάπου…»
Η τραγωδία που της άλλαξε τη ζωή είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, όταν περιέγραφε παλαιότερα πώς βρέθηκε να μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της: «Ημουν 3,5 μηνών έγκυος, όταν πέθανε ο σύζυγός μου. Επαθε ηλεκτροπληξία. Η ζωή θέλει ένα δευτερόλεπτο μόνο για να αλλάξει». Αργότερα έλεγε: «Ολοι τότε με κοιτούσαν και αμφισβητούσαν πως θα τα καταφέρω. Μου λέγανε ότι ως γυναίκα με τρία παιδιά δεν θα μπορέσω να χτίσω καριέρα στη δημοσιογραφία. Τους έλεγα “watch me”».
Όταν βρέθηκε και σε ρόλο σχολιαστή τα τελευταία χρόνια, όπως στον ΑΝΤ1, είχε το θάρρος της γνώμης της, θίγοντας με δυναμισμό θέματα σχετικά με τη διαχείριση της πανδημίας, την αδράνεια του κρατικού μηχανισμού σε φυσικές καταστροφές κ.ά.
«Στην ηλικία που βρίσκομαι είμαι πια έτοιμη να περάσω και στην άλλη πλευρά. Να δοκιμάσω, να κάνω ό,τι μπορώ για να σας εξηγήσω το όραμα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ» έγραψε χθες στο blog της. «Εχω κι εγώ τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ανησυχίες με εσάς».
Η πρόκληση αφορά και τις δυο πλευρές. Τόσο για την Τσαπανίδου, που θα βρεθεί πλέον σε ένα άλλο «γήπεδο», όσο και για τον Τσίπρα και τις προσδοκίες που έχει από την επιλογή του. Ολα, όμως, θα κριθούν στον… αγωνιστικό χώρο και μόνο.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πάντα εύστοχος στις επιλογές προσώπων, αλλά αυτή τη φορά οι πιθανότητες δείχνουν να είναι υπέρ του. Για την Τσαπανίδου είναι ένα «ανοιχτό» στοίχημα, αφού μια επιτυχημένη δημοσιογραφική καριέρα δεν προεξοφλεί αυτομάτως κι ένα success story στην πολιτική.
Πριν από κάποια χρόνια η Τσαπανίδου δήλωνε σε εκπομπή: «Αν πάω με ένα κόμμα, θα είναι σαν να λέω στον κόσμο ότι τόσο καιρό σού περνούσα αυτό που εγώ πίστευα για να το εξαργυρώσω επαγγελματικά κάποια στιγμή». Ομως, δύσκολα μπορεί να μιλήσει κάποιος για ασυνέπεια μετά τις χθεσινές εξελίξεις. Τίποτα στη δημοσιογραφική συνέχεια της Τσαπανίδου δεν φανέρωνε μια κρυφή προσωπική ατζέντα ή άλλα σχέδια στο μυαλό της.
Άλλωστε, οι δημοσιογράφοι που παρουσιάζουν τα «non papers» ως δική τους άποψη «καρφώνονται» από χιλιόμετρα. Κι αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι τόσα χρόνια η Τσαπανίδου έκανε τη δουλειά της. Δεν «σέρβιρε» πολιτικά αφηγήματα.
Βασίλης Γαλούπης
Μ.Η.Τ. 232120