Η Διεθνής Αμνηστία προσφεύγει στο Συμβούλιο της Ευρώπης, καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις των Μνημονίων για τις αποφάσεις και τις πράξεις τους στον πολύπαθο χώρο της Υγείας
Η ώρα της λογοδοσίας για όσες κυβερνήσεις εγκλημάτησαν στα χρόνια των Μνημονίων εις βάρος της χώρας, των Ελλήνων πολιτών, αλλά και της δημόσιας Υγείας πλησιάζει. Με μια αξιέπαινη πρωτοβουλία, η Διεθνής Αμνηστία προσφεύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις των Μνημονίων για τις αποφάσεις, τις ενέργειες και τις πράξεις τους στον πολύπαθο χώρο της Υγείας.
Η καταγγελία είναι συγκεκριμένη: Οι ελληνικές κυβερνήσεις, με την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, παραβίασαν διατάξεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη σχετικά με το δικαίωμα στην υγεία. Κοινώς, με την πίεση των Ευρωπαίων, αλλά και τις νεοφιλελεύθερες εμμονές τους, οι ελληνικές κυβερνήσεις διέλυσαν το δημόσιο σύστημα υγείας εις βάρος της υγείας των Ελλήνων πολιτών.
Η οργάνωση σημειώνει ότι η συλλογική προσφυγή που κατατέθηκε περιγράφει λεπτομερώς τις καταστροφικές επιπτώσεις στην Υγεία από τα μέτρα λιτότητας που εισήγαγαν οι ελληνικές Αρχές μετά την οικονομική κρίση του 2009-2010, καθώς και το πώς η κυβέρνηση απέτυχε να προστατεύσει τον πληθυσμό από αυτά. «Η σημερινή ενέργεια στέλνει σαφές μήνυμα προς όλες τις κυβερνήσεις: Δεν έχουν ασυλία ως προς τον έλεγχο και πρέπει να λογοδοτήσουν για τις βλαβερές συνέπειες των αποφάσεών τους στους ανθρώπους και στα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματά τους» ανέφερε η Sanhita Ambast, ερευνήτρια και σύμβουλος για τα Οικονομικά, τα Κοινωνικά και τα Πολιτιστικά Δικαιώματα.
Από το 2010 ως σήμερα, στα ηνία του υπουργείου Υγείας έχουν βρεθεί 11 πολιτικά πρόσωπα: Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Ανδρέας Λοβέρδος, Χρήστος Κίττας (υπηρεσιακή κυβέρνηση), Ανδρέας Λυκουρέντζος, Αδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Θανάσης Δημόπουλος (υπηρεσιακή κυβέρνηση), Ξανθός – Πολάκης, Βασίλης Κικίλιας, Θάνος Πλεύρης. Το αποτύπωμα ορισμένων εξ αυτών ήταν μηδαμινό, άλλων καταστροφικό και άλλων «ασπιρίνη» απέναντι σε καρκίνο.
Όταν, το 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαζε τη χώρα στο πρώτο Μνημόνιο για να γλιτώσουμε από το… παγόβουνο, ένας μικρός «Τιτανικός» προσέκρουσε πάνω στη δημόσια υγεία: άμεση περικοπή στον προϋπολογισμό των νοσοκομείων, οριζόντια μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης και στάση προσλήψεων στα νοσοκομεία. Ιθύνων νους του ξηλώματος του πουλόβερ ήταν ο τότε υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος ξεκίνησε με τις περικοπές στα οργανογράμματα των νοσοκομείων (κοινώς, πάγωμα προσλήψεων).
Ο ίδιος μάλιστα σε πανηγυρικό τόνο δεν είχε διστάσει τότε να πει πως πέτυχε εξοικονόμηση 1,4 δισ. από την Υγεία το 2011, ενώ ξεκίνησε και τα σχέδια συγχώνευσης των δημόσιων νοσοκομείων για χάρη των μνημονιακών δεσμεύσεων. Ο κ. Λοβέρδος παρέμεινε στο υπουργείο περίπου δύο χρόνια (από τον Σεπτέμβριο του 2010 ως τον Μάιο του 2012). Πάνω στον λίθο που έθεσε ο Ανδρέας Λοβέρδος πάτησε ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος χωρίς ενδοιασμό αποφάσισε να λειτουργήσει ως οδοστρωτήρας του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Μέσα σε μόλις έναν χρόνο, ο κ. Γεωργιάδης, με πρόσχημα τον πόλεμο απέναντι στις συντεχνίες του Δημοσίου, προχώρησε σε κλείσιμο νοσοκομείων, διέλυσε την πρωτοβάθμια φροντίδα και πέταξε εκτός συστήματος Υγείας χιλιάδες ανασφάλιστους πολίτες. Η ρήση «αν υπάρξουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σας παρακαλώ αυτό δεν θέλω να το χρεωθεί η τρόικα, δεν θέλω να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμπσεν για τα αυτονόητα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου» αποτυπώνει στον απόλυτο βαθμό όχι μόνο τη νομιμοποίηση της εγκληματικής πολιτικής που ακολούθησε, αλλά και τον ηδονισμό που του προκαλούσε η επίθεση στους πολλούς και τους ανίσχυρους. Στα νοσοκομεία που διέκοψαν τη λειτουργία τους με μεταφορές κλινικών και προσωπικού περιλαμβάνονται το Λοιμωδών Θεσσαλονίκης, το Νοσοκομείο «Παναγία» Θεσσαλονίκης, το Γενικό Νοσοκομείο Πατησίων και το «Αγία Βαρβάρα».
Το δίδυμο Ξανθός – Πολάκης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τα «τέκνα» του ΛΑΟΣ και τον… μεγάλο ξάδερφο του Αδωνη, τον Ανδρέα Λοβέρδο (κατά δήλωση του ίδιου). Όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να αντιστρέψει την κατάσταση… Οι δύο υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζαν να παλεύουν με… φυσοκάλαμα απέναντι στις επιταγές της τρόικας και στον συμβιβασμό του Αλέξη Τσίπρα με τις Βρυξέλλες. Επί ημερών της κρητικής διαρχίας στο κτίριο της Αριστοτέλους 17, τα νοσοκομεία ενισχύθηκαν με γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά… συμβασιούχους, μηχανήματα νέα τοποθετήθηκαν, όμως αρκετές φορές χωρίς γιατρούς για να τα λειτουργήσουν, ενώ οι ανασφάλιστοι επέστρεψαν στην… αγκαλιά των νοσοκομείων. Ηταν αρκετά; Η απάντηση είναι προφανής και αρνητική. Όμως κανείς δεν μπορεί να μην πιστώσει στους Ξανθό – Πολάκη πως είχαν τη στρατηγική ενίσχυσης και όχι εκχώρησης του ΕΣΥ στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Και ενώ η δημόσια Υγεία «μάτωνε» στα χέρια των μνημονιακών κυβερνήσεων, οι δουλειές δισεκατομμυρίων έδιναν και έπαιρναν. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι στα χρόνια αυτά έλαβε χώρα ένα εκ των μεγαλύτερων σκανδάλων της Μεταπολίτευσης, το σκάνδαλο Novartis, την ίδια ώρα που το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ «τάιζε» μέσα ενημέρωσης και εξαγόραζε συνειδήσεις ώστε να φιλοτεχνείται το προφίλ υπουργών Υγείας και να γίνεται το μαύρο άσπρο.
Μ.Η.Τ. 232120