Στη διεθνή «προστασία» φαίνεται ότι έχει εναποθέσει τις ελπίδες του ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να κρατηθεί στην πρωθυπουργική καρέκλα και να μην υποχρεωθεί σε πρόωρες εκλογές υπό το βάρος του σκανδάλου των υποκλοπών και της διαρκούς φθοράς που συσσωρεύει στον ίδιο και στην κυβέρνησή του.
Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
Την ώρα που ο ίδιος παίζει τα ρέστα του προς όλες τις κατευθύνσεις για την προσωπική του επιβίωση, στο εσωτερικό της Ν.Δ. έχει ανοίξει ήδη, ανεπίσημα, το παιχνίδι της διαδοχής, αφού κορυφαία στελέχη παίρνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θέσεις στην αφετηρία, θεωρώντας ότι οι εξελίξεις δεν θα καθυστερήσουν, ακόμη κι αν η κυβέρνηση καταφέρει να εξαντλήσει την τετραετία. Μάλιστα, πληροφορίες αναφέρουν ότι και ο κ. Μητσοτάκης από την πλευρά του, αν και δημοσίως προσπαθεί να δώσει μια εικόνα αυτοπεποίθησης, «συμμετέχει» σε αυτό το παιχνίδι, προσπαθώντας να καταμετρήσει ποιοι θα είναι σύμμαχοι και ποιοι αντίπαλοί του όταν φθάσει η κρίσιμη ώρα.
Προτεραιότητα για τον κ. Μητσοτάκη επί του παρόντος είναι η εξουδετέρωση κάθε φωνής η οποία όχι μόνο τον κρίνει και τον επικρίνει για τους χειρισμούς στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, αλλά και θέτει τα πολιτικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί για τη χώρα εν μέσω μιας πολύ δύσκολης ευρωπαϊκής και διεθνούς συγκυρίας. Και, καθώς στο εξωτερικό -αν κρίνει κανείς από τα συνεχή καυστικά δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, αλλά και από την εξεταστική επιτροπή που συγκρότησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο- η προσπάθεια δεν αποδίδει ιδιαίτερα, στο εσωτερικό της χώρας τα πράγματα πάνε κάπως… καλύτερα για τον κ. Μητσοτάκη. Ωστόσο, ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται ότι παίζουν και τρίτοι -τυπικά αναρμόδιοι- ισχυροί παράγοντες, όπως ο Αμερικανός πρέσβης Τζορτζ Τσούνης.
Μέχρι τώρα ο κ. Τσούνης -που ανέλαβε καθήκοντα μόλις τον περασμένο Μάιο, αντικαθιστώντας τον Τζ. Πάιατ- είχε βρεθεί περισσότερο στο προσκήνιο χάρη στις τουριστικές περιηγήσεις του ανά την Ελλάδα, στην αγάπη του στο ελληνικό φαγητό και στις εμφανίσεις του με σανδάλια, βερμούδα και μπλουζάκι «Pride beach» στη διάρκεια του καλοκαιριού. Στα πολιτικά νέα βούτηξε περισσότερο προ ημερών, όταν έδωσε το «παρών» σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ, στο περιθώριο της επίσκεψης του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, την προηγούμενη εβδομάδα.
Καθώς όμως δεν έχει ξαναγίνει προκάτοχός του να συμμετέχει σε οποιαδήποτε κομματική εκδήλωση, το γεγονός προκάλεσε εύλογα σχόλια και απορίες. Πάντως, αυτό ήταν μάλλον το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για να δείξει τη στήριξή του στον πρωθυπουργό. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», πριν ανέβει στη Θεσσαλονίκη ο κ. Τσούνης είχε κάνει το προηγούμενο διάστημα αρκετές επαφές και τηλεφωνήματα με κορυφαία στελέχη του ελληνικού μιντιακού χώρου, παρεμβαίνοντας υπέρ του κ. Μητσοτάκη, ζητώντας να χαμηλώσουν οι τόνοι της κριτικής προς το πρόσωπό του και -το κυριότερο- να σταματήσουν η συζήτηση και η αρθρογραφία για την ανάγκη άμεσης προσφυγής στις κάλπες ως λύση στο ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα μας. Είναι προφανές εξ αυτού το ενδιαφέρον των ΗΠΑ -εκτός από τα άλλα διεθνοπολιτικά θέματα στην περιοχή μας με την Τουρκία κ.λπ.- να μη μεσολαβήσουν πολιτικές εξελίξεις μέχρι τις εκλογές και να «στηριχθεί» ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος άλλωστε είναι και ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της πολιτικής της Αμερικής, και γενικότερα της Δύσης, απέναντι στη Ρωσία με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μια υποστήριξη την οποία -διόλου τυχαία- έσπευσε να εκφράσει με τον πιο ακραίο τρόπο και η Ντόρα Μπακογιάννη, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε «πόλεμο» με τη Ρωσία, για να εισπράξει τη σκωπτική αντίδραση της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα ότι «δεν έχουμε κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα». Πέραν των ΗΠΑ, ο κ. Μητσοτάκης φέρεται ότι έχει επιστρατεύσει προς την ίδια κατεύθυνση και τις σχέσεις που διατηρεί σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μεταξύ των οποίων και το Παρίσι. Η επίσκεψη που πραγματοποίησε τη Δευτέρα στη γαλλική πρωτεύουσα, την επομένη των εξαγγελιών και δηλώσεών του στη ΔΕΘ, και η συνάντηση με τον Εμ. Μακρόν πραγματοποιήθηκαν, όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, κατόπιν «αιτήματος» της ελληνικής πλευράς, στο πλαίσιο της προσπάθειας να καταδειχθεί ότι -σε αντίθεση με το κλίμα που διαμορφώνουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης- ο κ. Μητσοτάκης έχει τη στήριξη των ξένων ηγετών.