Η Ελλάδα οφείλει να μην ξεχάσει

Η «δημοκρατία», αφιερώνοντας το σημερινό της φύλλο στη μαύρη επέτειο των 100 ετών από τη Μικρασιατική Καταστροφή, υπενθυμίζει σε όλους ότι η Ιστορία δεν παραγράφεται, δεν αναθεωρείται ούτε εξωραΐζεται. Οι φρικαλεότητες των Οθωμανών και το δράμα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας δεν είναι μια παλιά, ξεχασμένη ιστορία, που καλό είναι να μη θυμόμαστε και να μη διδάσκουμε στα παιδιά μας.

Του Δημήτρη Ριζούλη

Αντίθετα, είναι η τραγωδία που έζησαν οι πρόγονοί μας, εις βάρος των οποίων εξαπέλυσε πραγματικό πογκρόμ ο βάρβαρος γειτονικός λαός. Αυτοί που, όσο κι αν παριστάνουν ότι έχουν αλλάξει, ακόμα και σήμερα, 100 χρόνια μετά, πανηγυρίζουν για τις σφαγές και τις ωμότητες στις οποίες προέβησαν. Με θύματα παιδιά, γυναίκες, ακόμα και ιερωμένους. Δεν ήταν μόνο οι Ελληνες και οι Αρμένιοι της Σμύρνης, αλλά και αυτοί της Κωνσταντινούπολης, της Καππαδοκίας και τόσων άλλων περιοχών. Μια φρικτή σελίδα της Ιστορίας, γεμάτη μίσος, αίμα και βία.

Η Ελλάδα οφείλει να μην ξεχάσει. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και όποιος δεν διδαχθεί από αυτήν είναι καταδικασμένος να ζήσει ξανά τα ίδια. Παρομοίως, δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τα δικά μας λάθη, τις εσωτερικές προδοσίες και τους βρόμικους συμβιβασμούς που οδήγησαν στα τραγικά γεγονότα του 1922.

Το σημερινό αφιερωματικό φύλλο της «δημοκρατίας» στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στο πολύτιμο ιστορικό υλικό που μας παραχώρησε η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πρόκειται για σπάνιες φωτογραφίες και αρχειακό υλικό που περιλαμβάνονται σε μια επική έκδοση της Αποστολικής Διακονίας, με τίτλο «Η Μαύρη Βίβλος», όπου καταγράφονται όλα τα εγκλήματα των Τούρκων εις βάρος των Ελλήνων και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών. Η συγκεκριμένη έκδοση έγινε στα αγγλικά και τα γαλλικά, και εστάλη στις πρεσβείες της χώρας μας ανά τον κόσμο, προκειμένου να αξιοποιηθεί καταλλήλως για εθνικούς σκοπούς. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια (και ευχαριστίες εκ μέρους μας) στον γενικό διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας, μητροπολίτη Φαναρίου κ. Αγαθάγγελο, που εμπνεύστηκε και έφερε εις πέρας ένα τόσο σπουδαίο εθνικό έργο. Η Πολιτεία θα έπρεπε να το αξιοποιήσει με κάθε τρόπο και να το αναδείξει, αλλά μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο…

Η Εκκλησία, λοιπόν, διά της Αποστολικής Διακονίας έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό, να αντικαταστήσει την Πολιτεία και με ιστορική τεκμηρίωση και φωτογραφικά ντοκουμέντα που σοκάρουν να καταδείξει το μέγεθος της φρικαλεότητας του 1922, μιας πραγματικής γενοκτονίας για την οποία μάλιστα καμαρώνει η σημερινή Τουρκία. Παράλληλα, καταγράφει το δράμα των προσφύγων και τις δραματικές προσπάθειες να σταθούν και πάλι στα πόδια τους.

Η «δημοκρατία», αξιολογώντας ως ύψιστης ιστορικής σημασίας τη «Μαύρη Βίβλο» με τις τουρκικές σφαγές, θα επιδιώξει σύντομα να προσφέρει αυτό το πόνημα-ντοκουμέντο στους αναγνώστες της. Διότι η μνήμη δεν πρέπει να σβήσει. Ποτέ ξανά!