Το Μαξίμου βιάστηκε να εξυπηρετήσει τον Σολτς, που έχει δεσμευθεί στις ΗΠΑ να στέλνει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία
Της Κύρας Αδάμ
Η κυβέρνηση επιχειρεί ανεπιτυχώς και ψευδώς να πείσει ότι η απόφαση του καγκελάριου της Γερμανίας κ. Σoλτς να στείλει η Ελλάδα στην Ουκρανία –για λογαριασμό της Γερμανίας- τα «παλιά» τεθωρακισμένα άρματα μάχης της, ρωσικής κατασκευής, BMP-1, που βρίσκονται κυρίως στα νησιά, για να πάρει σε «ανταλλαγή» τα ομοίως παλιά γερμανικά τεθωρακισμένα άρματα μάχης MARDER είναι επωφελής για τη χώρα.
Πρόκειται περί αναγκαστικού ψεύδους της κυβέρνησης και παραπλάνησης για ακόμα μία φορά των Ελλήνων πολιτών.
Η απόφαση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα προηγούμενων διμερών διαβουλεύσεων Αθήνας – Βερολίνου, αλλά στεγνή, μονομερής ανακοίνωση του κ. Σολτς, παρουσία του άφωνου Ελληνα πρωθυπουργού, με την προσθήκη ότι Ελλάδα και Γερμανία θα καθορίσουν εκ των υστέρων τις «λεπτομέρειες» της ανταλλαγής.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποχρεώθηκε να «εξυπηρετήσει» τη Γερμανία που έχει δεσμευθεί απέναντι στην Ουάσινγκτον να στέλνει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία μέσω Πολωνίας.
Το Βερολίνο, όμως, έχει αποφασίσει να μη στέλνει το ίδιο απευθείας στην Ουκρανία τα δικά του βαριά οπλικά συστήματα, αποφεύγοντας τον κίνδυνο να μπει ευθέως «στο μάτι της Μόσχας» και να στοχοποιηθεί, με πιθανά βαριά ρωσικά αντίποινα. Το βασικό επιχείρημα των Γερμανών προς την Ουάσινγκτον είναι ότι οι Ουκρανοί θα πρέπει να διαθέσουν πολύτιμο χρόνο εκπαίδευσής τους στα γερμανικά συστήματα, που θα πήγαινε πίσω την αντίσταση στις ρωσικές δυνάμεις.
Ως εκ τούτου, το Βερολίνο βρήκε ανέξοδα τον «επιτήδειο πρόθυμο» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να στείλει αυτή, για λογαριασμό της Γερμανίας, τα δικά της τεθωρακισμένα άρματα ρωσικής κατασκευής που διαθέτει, τα BMP-1, τα οποία δεσμεύεται το Βερολίνο να τα αντικαταστήσει με δικά του MARDER.
Με την αποδοχή της γερμανικής αναγκαστικής εντολής, η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη δεν αφήνει καμιά, πλέον, αμφιβολία ότι προθύμως επιθυμεί να στοχοποιηθεί απολύτως από τη Μόσχα ως «εχθρός πρώτης γραμμής».
Η αποστολή ελληνικού οπλισμού στην Ουκρανία, η πλήρης ενεργοποίηση της αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη, οι ανεξέλεγκτες υπερπτήσεις στο FIR Αθηνών κατασκοπευτικών αμερικανικών και άλλων νατοϊκών αεροσκαφών προς τη Μαύρη Θάλασσα για τον συντονισμό και καθορισμό επιχειρήσεων των ουκρανικών δυνάμεων εναντίον των ρωσικών, και τώρα η μεταφορά ελληνικών τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης για χρήση από ουκρανικές δυνάμεις επιτρέπουν στη Μόσχα να στοχοποιήσει την Αθήνα. Κατ’ αρχάς, στο διπλωματικό πεδίο και κυρίως στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στο οποίο οι ρωσικές αποφάσεις θα είναι μόνον ευνοϊκές για την Αγκυρα στο εξής.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επιλέξει να ακολουθήσει άτεγκτη και απολύτως ανελαστική στάση απέναντι στη Μόσχα -καταργώντας αυτοβούλως τις δυνατότητες διπλωματικής μεσολάβησης που είχε, προς όφελος των συμφερόντων της χώρας-, ευελπιστώντας ότι φίλοι και σύμμαχοι «θα τη στηρίξουν στη δύσκολη ώρα».
Πρόκειται περί μιας καθαρής ψευδαίσθησης της κυβέρνησης, την οποία φίλοι και σύμμαχοι επιβεβαιώνουν καθημερινώς, με τις ίσες αποστάσεις που κρατούν απέναντι σε Αθήνα και Αγκυρα, παρά τις εκ των υστέρων «διορθωτικές» δηλώσεις τους, που κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα.