Στη «γωνία» περιμένουν διάφοροι τον επικεφαλής διπλωμάτη των ΗΠΑ στην Αθήνα για να τον κατηγορήσουν ότι μεροληπτεί
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ως γνωστόν, όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Δεν περιμέναμε όμως ότι, εκτός από τα εσωτερικά θέματα, θα εισβάλει και στην εξωτερική πολιτική. Χωρίς να συνειδητοποιεί πόσο κακό κάνει στα συμφέροντα της χώρας και στον νέο πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζ. Τσούνη, για τον οποίο «τουίταρε» ότι είναι «εδώ και πολλά χρόνια φίλος μου» και πως «δεν είναι απλώς ένας ελληνικής καταγωγής Αμερικανός, αλλά ένας Ελληνας»!
Κάποιος (ίσως ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας ή και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης) πρέπει να εξηγήσει στον υπουργό Ανάπτυξης ότι, όσο κι αν αγαπά την πατρίδα μας ο κ. Τσούνης, είναι Αμερικανός πολίτης και επίσημος αξιωματούχος των ΗΠΑ. Ηρθε ως πρεσβευτής με συγκεκριμένες αρμοδιότητες που, ενίοτε, θα προκαλούν και δυσαρέσκεια. Για να διοριστεί μάλιστα στην πρεσβεία της Αθήνας αναγκάστηκε, λόγω της αμερικανικής νομοθεσίας, να παραιτηθεί εγγράφως ακόμα και από τη μελλοντική άσκηση του δικαιώματός του να εκδώσει ελληνικό διαβατήριο.
Οι κ. Μητσοτάκης και Δένδιας πρέπει, επίσης, να εξηγήσουν στον κ. Γεωργιάδη ότι ο κ. Τσούνης, χωρίς να φταίει σε τίποτα ο άνθρωπος, αντιμετωπίζει δύο μεγάλα προβλήματα: Ως πρέσβης εκ προσωπικοτήτων θα υφίσταται διαρκώς μία καχυποψία ή και πόλεμο από τα πανίσχυρα υπηρεσιακά στελέχη του Στέιτ Νιπάρτμεντ που, παραδοσιακά, δεν θέλουν εξωγενείς στα πόδια τους.
Επίσης, πάντα θα του υποβάλλουν το ερώτημα, στην εδώ πρεσβεία και την Ουάσινγκτον, μήπως είναι πολύ προκατειλημμένος υπέρ της Ελλάδας, όταν ίσως υποβάλει κάποια θετική εισήγηση. Οταν, επομένως, ο κ. Γεωργιάδης χαρακτηρίζει δημοσίως «Ελληνα» τον κ. Τσούνη, το μόνο που κάνει είναι να παίζει το παιχνίδι των αντιπάλων του, οι οποίοι τον περιμένουν στη γωνία για να τον περιθωριοποιήσουν. «Αυτά τα προτείνει επειδή είναι Ελληνας, όπως πανηγυρίζουν οι Ελληνες υπουργοί» θα λένε οι αντίπαλοι του κ. Τσούνη. Σε παλαιότερη ανάλογη περίπτωση, το 1989-93, ο τότε πρεσβευτής Μ. Σωτήρχος, που ήταν Ελληνοαμερικανός, δήλωνε πάντα, για να προλάβει τα εσωτερικά μαχαιρώματα, ότι ήταν Αμερικανός και είχε ζητήσει από τον τότε πρωθυπουργό Κων. Μητσοτάκη να μη γίνεται το λάθος να τον αποκαλούν «Ελληνα».
Έτσι, ο Σωτήρχος κατάφερε να μην «καεί» και, όσο μπορούσε, βοήθησε την Ελλάδα. Αντίθετα, είναι γνωστό ότι «κάηκε» πατόκορφα ένας άλλος Ελληνοαμερικανός από την -παρακαλώ- «γενική διευθύντρια του Γραφείου Πρωθυπουργού» Δήμητρα Παπανδρέου (τη γνωστή σαν «Μιμή») και τους αυλικούς της. Εν όψει της συνάντησης Παπανδρέου – Κλίντον τον Απρίλιο του 1994, η Μιμή και οι παρατρεχάμενοι (αστρολόγοι και λοιποί) διέδιδαν «θα μας τα λύσει όλα ο Ελληνας, ο Τζορτζ Στεφανόπουλος, που είναι το δεξί χέρι του προέδρου Κλίντον».
Η επίσκεψη στον Λευκό Οίκο πήγε μεν καλά, αλλά έκτοτε ο Στεφανόπουλος, για να σωθεί στο περιβάλλον Κλίντον, ήταν ο πρώτος που δεν υποστήριζε στο παραμικρό τα ελληνικά συμφέροντα. Οταν μάλιστα επισκέφτηκε την Αθήνα τον Αύγουστο του 1995, εκφώνησε στο Μέγαρο Μουσικής μια ομιλία με θέσεις για το Κυπριακό που θα τις ζήλευαν όχι μόνο οι υποστηρικτές της Τουρκίας στην Ουάσινγκτον, αλλά ακόμα και ο ίδιος ο «Αττίλας» Ετσεβίτ.
Επομένως, ας μείνει μακριά από τα χωράφια του υπουργείου Εξωτερικών ο κ. Γεωργιάδης και ας μην «κάψει» τον κ. Τσούνη, αντιγράφοντας τη Μιμή. Μην αναγκαστεί κι αυτός να υποστηρίξει θέσεις που δεν συμφέρουν την Ελλάδα.
Και, τέλος, ο κ. υπουργός ας μην έχει τόση αγωνία να απαντά κάθε μέρα στα σχόλια της «δημοκρατίας», παριστάνοντας ότι δεν τα… καταλαβαίνει.
Μ.Η.Τ. 232120