«Ψυχοπαίδι» της Μέρκελ ο Τσίπρας!

Με άρθρο-συγχωροχάρτι για όσα δεινά έφερε στον ελληνικό λαό, ο cool Αλέξης αποχαιρέτησε τη Frau του Βερολίνου

Με ένα άρθρο «ύμνο» για την Ανγκελα Μέρκελ εν όψει της αποχώρησής της από την Καγκελαρία, ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε να επιβεβαιώσει και τους πιο δύσπιστους ότι η υποταγή του στη γερμανική «μπότα» δεν αποτέλεσε μια συγκυριακή και πρόσκαιρη επιλογή αλλά μια κωλοτούμπα διαρκείας.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατά τα άλλα φιλοδοξεί να γίνει πάλι πρωθυπουργός, διαβεβαιώνοντας ότι αυτή τη φορά δεν θα περιορίζεται από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, προχώρησε σε μια ακατανόητη (;) ενέργεια συμμετέχοντας σε ένα πολύ εκτενές αποχαιρετιστήριο αφιέρωμα της εφημερίδας «FAZ» για την κυρία Μέρκελ, η οποία παρουσιάζεται περίπου ως η πιο σπουδαία και κορυφαία Ευρωπαία πολιτικός της σύγχρονης Ιστορίας. Ο κ. Τσίπρας βάζει το δικό του λιθαράκι σε αυτή την πολιτική και προσωπική της αγιογραφία μαζί με άλλους 11 πρώην και νυν αρχηγούς κρατών καθώς και με άλλους κορυφαίους παράγοντες της διεθνούς πολιτικής (όπως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και η Κριστίν Λαγκάρντ), κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η συμβολή τους στο μνημονιακό αλυσοδέσιμο της πατρίδας μας από την προηγούμενη δεκαετία, εξυπηρετώντας κατά κύριο λόγο τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό.

Απολύτως ενδεικτικό της προθυμίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της σπουδής του να παραδίδει ακόμη και σήμερα, διά του τρόπου αυτού, τα διαπιστευτήριά του στο κραταιό Βερολίνο είναι το γεγονός ότι μόνο αυτός συμμετέχει από ελληνικής πλευράς -και μάλιστα με ένα ιδιαιτέρως πολιτικά ρομαντικό κείμενο- στο εν λόγω αφιέρωμα για την κυρία Μέρκελ. Ουδείς εκ των άλλων μνημονιακών πρωθυπουργών της χώρας μας, από τον Γ. Παπανδρέου έως τον Αντ. Σαμαρά και τον Λ. Παπαδήμο, εμφανίζεται σε αυτό το αποχαιρετιστήριο «κάδρο».

Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια, η λήθη δεν μπορεί να σβήσει το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας κατάφερε να γίνει -από αρχηγός ενός μικρού κόμματος διαμαρτυρίας του 3%- πρωθυπουργός το 2015 επειδή εξέφρασε το αντιγερμανικό κλίμα που δονούσε σχεδόν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Ο πρώην πρωθυπουργός όμως «ξέχασε» και τις ανεπανάληπτες -για τα δεδομένα του πολιτικού του χώρου- προεκλογικές ομιλίες του όταν κατακεραύνωνε την κυρία Μέρκελ με την ιστορική πλέον φράση «Go back, madame Μέρκελ». Ο κ. Τσίπρας «ξέχασε» και τη λαϊκή οργή που καταγραφόταν στις τεράστιες συγκεντρώσεις και αποτυπωνόταν χαρακτηριστικά στα πρωτοσέλιδα της «δημοκρατίας», με την κυρία Μέρκελ να απεικονίζεται με στολή ναζί, την Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε σύγχρονο Νταχάου, τον Γ. Παπανδρέου να ομολογεί πως έκανε ό,τι του ζητούσαν οι Γερμανοί και τον Σόιμπλε να ποζάρει σαδιστικά δίπλα στην καγκελάριο όταν μας επέβαλαν το κόψιμο των συντάξεων.

Μεσολάβησαν πολλά από τότε βέβαια, αλλά σήμερα ο κ. Τσίπρας έχει φτάσει κυριολεκτικά στο άλλο άκρο, αφού… εξομολογείται πλέον και «ιδιωτικές στιγμές» του με την κυρία Μέρκελ στις… ψαροταβέρνες του Πειραιά. «Σε μια πιο ιδιωτική στιγμή, το 2019 δειπνούσαμε σε μια ψαροταβέρνα στον Πειραιά. Εκεί μου αποκάλυψε την πεποίθησή της ότι όταν θέλουμε πραγματικά να λύσουμε τα προβλήματα, το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Εκπροσωπήσαμε διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις. Αλλά αυτή ακριβώς η ειλικρίνεια ήταν το ουσιώδες χαρακτηριστικό στη μεταξύ μας σχέση. Μας επέτρεψε να χτίσουμε εμπιστοσύνη παρά τις αντιξοότητες.

Ο τρόπος με τον οποίο η Ανγκελα Μέρκελ εξέφρασε κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης τις θέσεις της αλλά και η απόρριψή τους ήταν έντιμος» γράφει στο άρθρο του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πλέκοντας το εγκώμιο της γυναίκας που, κατά τον ίδιο, παλαιότερα «δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να απαντήσει “όχι”» στις ελληνικές θέσεις και μάλιστα «θα ‘ναι μέρα μεσημέρι». Άλλωστε, ενώ τότε διακήρυσσε με θέρμη και επαναστατικότητα, που ξεσήκωνε τα πλήθη, τη βεβαιότητά του ότι «η Μέρκελ είναι μία πολιτικός που θα θελήσει όχι να διακινδυνεύσει την προοπτική της βιωσιμότητας της Ευρώπης, εν συνόλω, αλλά να καρπωθεί την έξοδο από την κρίση», σήμερα ανακαλύπτει ότι, αφού «το πρώτο μας τηλεφώνημα έγινε το 2015» και «μου ζήτησε να συζητήσουμε για τις διαφορές των απόψεών μας πρόσωπο με πρόσωπο, αντί μέσω τρίτων», «το γεγονός ότι βρήκαμε έναν αποδεκτό συμβιβασμό παρά τις δυσκολίες ήταν κάθε άλλο παρά αυτονόητο και αναμενόμενο».

Από τη «μέρα μεσημέρι» ακολούθησε, ως γνωστόν, το βαθύ… σκοτάδι της κωλοτούμπας του δημοψηφίσματος το 2015 και του τρίτου Μνημονίου που ψήφισε ως κυβέρνηση πια ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας δεν έπαψε φυσικά ποτέ να υποστηρίζει ότι αυτό έγινε υπό συνθήκες εκβιασμού, ενώ μέχρι και πρόσφατα -στην εμφάνισή του στη φετινή ΔΕΘ- υποστήριξε ότι το σακάτεμα της μεσαίας τάξης έγινε επί των ημερών του για λόγους «εθνικής ανάγκης». Να, όμως, που τώρα, μέσω του άρθρου αυτού, αποκαλύπτει τον νέο εαυτό του και τη μετάλλαξή του -εάν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα κάτι διαφορετικό- σε έναν απόλυτα συστημικό παράγοντα, ο οποίος θεωρεί ότι -αποκηρύσσοντας ολοσχερώς το αντισυστημικό του παρελθόν- θα διατηρηθεί και θα επανέλθει πάλι μελλοντικά ως πρωταγωνιστής στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι.

Ο κ. Τσίπρας μένει όμως επιπρόσθετα εκτεθειμένος διότι προβαίνει σε αυτές τις γονυκλισίες προς την κυρία Μέρκελ και την εξυμνεί για τον ρόλο της, την ώρα που η ίδια αναγκάστηκε να ομολογήσει -προ μερικών ημερών- ότι «η χειρότερη στιγμή της θητείας μου ήταν όταν ζήτησα τόσα πολλά από τους Ελληνες».

Είναι μια παραδοχή που, αν μη τι άλλο, επιβεβαιώνει τις ευθύνες της απερχόμενης Γερμανίδας καγκελαρίου, όπως και των άλλων δανειστών για το στραγγάλισμα της Ελλάδας υπό την ανοχή και την παθητική στάση του εγχώριου πολιτικού προσωπικού μετά το 2010. Ο πρώην πρωθυπουργός, όμως, φαίνεται ότι ούτε καν αυτό το έλαβε υπόψη του, έχοντας μετατραπεί τελεσίδικα με το άρθρο του αυτό σε πιο «μερκελιστή» και από την κυρία Μέρκελ.