Κρυφτούλι πίσω από τις λέξεις έπαιξε χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια προσπάθεια να αποφύγει να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες για τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή που συνέβη ποτέ στη χώρα, με τις πυρκαγιές που έκαναν στάχτη μέσα σε 10 μέρες περισσότερα από 800.000 στρέμματα δάσους και εκατοντάδες σπίτια.
Φράση περί ανάληψης της πολιτικής ευθύνης δεν βγήκε ποτέ από το στόμα του, αν και στο παρελθόν δεν δίσταζε να τη ζητά από προηγούμενες κυβερνήσεις μαζί με παραιτήσεις και αποπομπές, και αντ’ αυτής κρύφτηκε πάλι πίσω από μία… θεωρητική ανάλυση της συγγνώμης που ζήτησε και σε γενικές αναφορές για αστοχίες και ευθύνες που θα αποδοθούν χωρίς να διευκρινίζει αν αυτές θα είναι σε επιχειρησιακό ή πολιτικό επίπεδο.
«Αξιολογώντας και τον ρόλο μου ως πρωθυπουργός, ζήτησα συγγνώμη από τους πολίτες. Το έκανα γιατί το αισθάνθηκα ως μία προσωπική ανάγκη, αλλά και πολιτική πράξη ήταν η συγγνώμη μου, που σηματοδοτεί την απόφαση για δράση. Είναι μία προωθητική ενέργεια, η αφετηρία για να γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν» τόνισε.
Περιγράφοντας το πολιτικό αφήγημα για την επόμενη μέρα και το μοναδικό του επιχείρημα, στάθηκε στο αναμφισβήτητα θετικό γεγονός ότι δεν υπήρξαν θύματα (πλην του εθελοντή δασοπυροσβέστη), λέγοντας «Προστατέψαμε χιλιάδες ανθρώπους στη μεγαλύτερη επέλαση της φωτιάς κι αυτός ήταν ο πρωταρχικός μας στόχος», ενώ χαρακτήρισε κατάκτηση για το μέλλον το 112.
Η συνέντευξή του είχε αντιφάσεις, δικαιολογίες, μισές παραδοχές και αλήθειες, αναπάντητα ερωτήματα, πρωτότυπες θεωρίες, όπως π.χ. ότι δεν έχουν όλα τα δάση την ίδια σημασία, ενώ όσα έλεγε στη μία παράγραφο τα αναιρούσε στην επόμενη. Ας δούμε τα σημαντικότερα…
Τα έριξε στον καύσωνα
Ο πρωθυπουργός κινήθηκε στη λογική ότι κυβερνητικός και κρατικός μηχανισμός έκαναν ό,τι μπορούσαν και ήταν καλά προετοιμασμένοι, αλλά, από την άλλη, απέδωσε την αδυναμία κατάσβεσης και την έκταση των πυρκαγιών στον ακραίο καύσωνα και στην κλιματική κρίση… για να παραδεχθεί σε άλλο σημείο ότι έγιναν και «λάθος χειρισμοί».
Υποσχέθηκε ότι η κυβέρνηση θα ξαναχτίσει ό,τι χάθηκε σε καμένα δάση, περιουσίες, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν με άλλες καταστροφές, και εν είδει αυτοκριτικής είπε «πήραμε μαθήματα». Ωστόσο, δεν έδειξε να είναι ακόμα σίγουρος ότι υπάρχουν προσωπικές ευθύνες σε κυβερνητικά στελέχη ή σε στελέχη του κρατικού μηχανισμού για την αποτυχία κατάσβεσης των πυρκαγιών.
Ηταν «μία έτσι, μία αλλιώς»… «Οι ευθύνες στον βαθμό που μπορούν να προσωποποιηθούν θα αποδοθούν την κατάλληλη στιγμή και σίγουρα όχι την ώρα της μάχης. Οι ευθύνες δεν αφορούν μόνο πρόσωπα και δεν πρέπει να αποδίδονται εν βρασμώ ψυχής. Η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν διστάζει να αναγνωρίσει τα λάθη της».
Ηξεις αφήξεις
Πρόθεσή του ήταν να καλύψει τους Μ. Χρυσοχοΐδη και Ν. Χαρδαλιά, αλλά ανάλογα με τις ερωτήσεις έλεγε άλλα τη μια φορά, άλλα την άλλη, καθώς φάνηκε ότι δεν ήθελε η συνέντευξη να επικεντρωθεί σε αυτά τα πρόσωπα (και είναι αλήθεια ότι οι ερωτήσεις που δέχθηκε τον… βοήθησαν ως προς αυτό). Οταν επί παραδείγματι ρωτήθηκε για τη δήλωση του Μ. Χρυσοχοΐδη ότι έσβηνε φωτιές με τη μάνικα, είπε: «Ο ρόλος ενός υπουργού στην πρώτη γραμμή δεν είναι μόνο να κατευθύνει αλλά και να βρίσκεται κοντά στις δυνάμεις. Προτιμώ έναν υπουργό που είναι παρών στο πεδίο παρά να είναι εξαφανισμένος». Ομως λίγο νωρίτερα είχε πει ότι «το επιτελικό κράτος δεν σβήνει φωτιές με τη μάνικα αλλά συντονίζει, επιβλέπει, βάζει προτεραιότητες, επιβλέπει».
Οσον αφορά τον Ν. Χαρδαλιά, αρχικά στήριξε την επιχειρησιακή του απόδοση, όταν όμως του επισημάνθηκε ότι λίγες μέρες πριν ξεσπάσουν οι φωτιές ο υφυπουργός έλεγε ότι όλα είναι σωστά προετοιμασμένα, ο κ. Μητσοτάκης τον «άδειασε» λέγοντας ότι «η ίδια η ζωή έδωσε τις απαντήσεις»!
Μ.Η.Τ. 232120