Σιγή ασυρμάτου έχει διατάξει το υπουργείο Πολιτισμού για το τι προκάλεσε η πυρκαγιά στα πρώην βασιλικά κτήματα και ανάκτορα του Τατοΐου! Αν και η πυρκαγιά στην Αττική ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο, δεν έχει υπάρξει η παραμικρή ενημέρωση για το Τατόι, λες και είναι ιδιωτικό τσιφλίκι και όχι ένα ιστορικό μνημείο και περιουσία των Ελλήνων.
Αν και δεν ευχόμασταν να γίνουμε μάντεις κακών, είχαμε επισημάνει πολλάκις ότι το Τατόι έχει αφεθεί στην τύχη του και ότι το μόνο που είχε γίνει ήταν ένα πρόχειρο πακετάρισμα των τεράστιας αξίας κειμηλίων μέσα σε κοντέινερ. Ποτέ δεν έμαθε κανείς τι περιέχουν αυτά τα κοντέινερ, καθώς δεν υπήρξε η παραμικρή ενημέρωση. Επικρατεί άκρα μυστικότητα από το υπουργείο Πολιτισμού, που για το θέμα αυτό λειτουργεί ως μυστική υπηρεσία του… Σιδηρού Παραπετάσματος!
Την ώρα που οι φλόγες έζωναν το Τατόι, το μόνο που έγινε γνωστό ήταν ότι κάποια από τα αντικείμενα μεταφέρθηκαν, χωρίς φυσικά να αναφερθούν λεπτομέρειες. Ερχονται, όμως, οι καταγγελίες ενεργών πολιτών που αγωνίζονται για να αποκατασταθεί και να αναδειχθεί ο χώρος ώστε να αποδοθεί στους πολίτες και, δυστυχώς, μας επιβεβαιώνουν. Η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού αποκαλύπτει με ανακοίνωσή της ότι, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, τα κτίρια υπέστησαν ζημιές.
«Θρηνούμε το Τατόι που ξέραμε. Θρηνούμε την απώλεια δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων δάσους και την απώλεια τοπίων απαράμιλλης ομορφιάς. Θρηνούμε επίσης την απώλεια ιστορικών κτιρίων, το διευθυντήριο, το κτίριο του προσωπικού του κτήματος και το φυλάκιο με την κωνική σκεπή, καθώς και κειμηλίων -δύο κοντέινερ με αντικείμενα από τα κτίρια του κτήματος-, τα οποία χάθηκαν προτού αποτυπωθούν, καταγραφούν ή αναγνωσθούν: ένα ακόμη αναπλήρωτο μέγα κενό για την εθνική ιστορία και αυτογνωσία» αναφέρεται στην ανακοίνωση. Η ΕΛΛΕΤ, που από το 2014 είχε προτείνει μελέτη για τον τρόπο λειτουργίας του χώρου, καταλήγει: «Δεν αποκρύπτουμε την απογοήτευση και την απόγνωσή μας. Οπως και την απόφαση συστράτευσης με όλους τους Ελληνες και φιλέλληνες που είναι διατεθειμένοι να εργασθούν για την κατά το δυνατόν πληρέστερη επούλωση των πληγών».
Μ.Η.Τ. 232120