Το διάτρητο ευρωπαϊκό σχέδιο για το Μεταναστευτικό μετατρέπει σταθερά τη χώρα μας σε «αποθήκη ψυχών», καθώς επιβάλλει στην Ελλάδα ένα κάρο υποχρεώσεις για τη φιλοξενία τους, ενώ στον Βορρά μόνο «αλληλεγγύη»…
Aρκετά τα «γκρίζα σημεία» στη χαρασσόμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολιτική σχετικά με το Μεταναστευτικό, που αφήνουν πολλά κενά, τα οποία είναι σαφές ότι κάποιοι θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευθούν, προκειμένου να μεταφέρουν στους ώμους της Ελλάδας (και των άλλων χωρών του Νότου) τις ευθύνες για εκατομμύρια ανθρώπους που θέλουν να έλθουν στην Ευρώπη.
Μπορεί στις δημόσιες δηλώσεις τους οι αρμόδιοι να έχουν κυρίως καλά λόγια να πουν για το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο που δημιουργείται, όμως η ελληνική πλευρά έχει πλήθος ενστάσεων για αυτό που σχηματίζεται, καθώς τα πιο… κρίσιμα σημεία μένουν χωρίς απάντηση. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι την εβδομάδα που πέρασε διοχετεύθηκε από γερμανικά ΜΜΕ η πληροφορία ότι η χώρα της Άνγκελα Μέρκελ επιθυμεί να χρηματοδοτήσει την επιστροφή στην Ελλάδα μεταναστών που έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες, αλλά αργότερα ταξίδεψαν πίσω στη Γερμανία.
Μια είδηση που στόχευε τόσο στο ελληνικό όσο και στο γερμανικό κοινό. Σύμφωνα με τις διαρροές του υπουργείου Εσωτερικών της Γερμανίας, «προτάθηκε στην ελληνική κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τη διαμονή και την περίθαλψή τους». Μεταξύ άλλων, αυτό περιλαμβάνει την ενοικίαση ελληνικών ξενοδοχείων για πρόσφυγες που θα επιστρέφουν από τη Γερμανία.
Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι το τελευταίο διάστημα, χάρη και στην ανανέωση της διαδικασίας ασύλου, έχουν λάβει στάτους πρόσφυγα και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, μπορούν να ταξιδεύουν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ουσιαστικά, η Γερμανία θέλει να τους κάνει «μπαλάκι», πετώντας τους στη χώρα μας, προκειμένου να «ξεφορτωθεί» το πρόβλημα.
Τα κύρια προβλήματα
Η ελληνική πλευρά επέλεξε να απαντήσει διπλωματικά, με πηγές του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου να διευκρινίζουν ότι η Ελλάδα έχει ήδη προγράμματα ενσωμάτωσης και πως προτάσεις όπως αυτή της Γερμανίας δεν βοηθούν στη διαχείριση του θέματος. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ένας από τους λόγους που η χώρα μας επένδυσε στην επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου ήταν το να μπορούν αυτοί που «δικαιούνται» το καθεστώς πρόσφυγα να αποχωρήσουν από τη χώρα μας, όπως οι ίδιοι άλλωστε θέλουν.
Όμως, είναι σαφές ότι ένα «πινγκ πονγκ» ευθυνών για το πού τελικά θα εγκατασταθούν αυτοί οι άνθρωποι έχει ήδη ξεκινήσει, το οποίο θα επεκταθεί, λόγω ακριβώς μιας σοβαρότατης έλλειψης στο νέο σχέδιο, και συγκεκριμένα της απουσίας ενός μόνιμου και υποχρεωτικού μηχανισμού μετεγκατάστασης, που θα μπορούσε να διασφαλίσει βιωσιμότητα και δικαιοσύνη στη βάση αυτού που η ελληνική πλευρά ονομάζει «αλληλεγγύη» και «δίκαιη κατανομή ευθυνών».
Αυστηρές υποχρεώσεις
Στο νέο πλαίσιο, όπως χαρακτηριστικά έχει τονιστεί σε πολλά επίπεδα από την ελληνική πλευρά, «οι υποχρεώσεις είναι αυστηρές και λεπτομερείς, αλλά οι διατάξεις αναφορικά με την αλληλεγγύη έχουν ακόμα λιγότερο δεσμευτικό χαρακτήρα».
Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας έχει ένα «κάρο» υποχρεώσεων σχετικά με το πώς θα δεχθεί, πώς θα φιλοξενεί, πώς θα διαχειρίζεται τους πληθυσμούς οι οποίοι εισέρχονται στην Ελλάδα, ενώ οι χώρες του Βορρά απλά θα πρέπει να επιλέξουν τον τρόπο με τον οποίο θα επιδείξουν «αλληλεγγύη»!
Με απλά λόγια, θα μπορούν να επιλέξουν εάν θα πάρουν μετανάστες ή θα στείλουν βοήθεια, υλική ή χρηματική, στη χώρα μας. Και, από ό,τι φαίνεται, όλες οι χώρες προσανατολίζονται στο δεύτερο, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ξανά οι συνθήκες μετατροπής της χώρας μας σε «αποθήκη μεταναστών».
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα ακόμη και στην επίσκεψη του Σλοβάκου υπουργού Εξωτερικών στον Ελαιώνα Ιβάν Κορτσόκ, όταν… προσφέρθηκε να βοηθήσει «υλικά», δείχνοντας ξεκάθαρα τι θα πράξουν πολλοί από τους «εταίρους» μας.
Μ.Η.Τ. 232120