Ο Μητσοτάκης βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Η αποδόμηση του ακριβοπληρωμένου και καλά φιλοτεχνημένου προφίλ του πρωθυπουργού, που ξεκίνησε στις 6 Φεβρουαρίου με το βίντεο από την Ικαρία, δείχνει να μην έχει τέλος, καθώς μεσολάβησε ένα 20ήμερο «κόλαση», με τα αρνητικά για την κυβέρνηση γεγονότα να διαδέχονται το ένα το άλλο.
Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας και το φαγοπότι στην Ικαρία ακολούθησαν η κακοκαιρία «Μήδεια», η οποία ισοπέδωσε το πολυδιαφημισμένο επιτελικό κράτος Μητσοτάκη, οι αποκαλύψεις για τον Λιγνάδη, που συγκλονίζουν το πανελλήνιο, όχι μόνο για την αγριότητα των πράξεων παιδεραστίας αλλά και για την προσπάθεια συγκάλυψης που επιχειρήθηκε από κυβερνητικά στελέχη, και βέβαια η έξοδος του τουρκικού ωκεανογραφικού «Τσεσμέ» στο κεντρικό Αιγαίο. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και τα προβλήματα που επιμελώς κρύβει κάτω από το χαλί η κυβέρνηση, όπως τα απογοητευτικά στοιχεία για την πορεία της οικονομίας και της ανεργίας, και έχουμε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ μεγάλης ισχύος που η κυβέρνηση μοιάζει ανήμπορη να διαχειριστεί.
Ο Μητσοτάκης βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, γιατί είναι ένας αδύναμος πρωθυπουργός, ανίκανος να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κρίση. Οι χειρισμοί στην υπόθεση Λιγνάδη και η κάλυψη που προσφέρεται στην υπουργό Πολιτισμού, η οποία σε κάθε περίπτωση έχει ακέραια την πολιτική ευθύνη για την επιλογή του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, αυτό αποδεικνύουν. Η ανικανότητα του επιτελικού κράτους να ηλεκτροδοτήσει περιοχές που απέχουν 15 χιλιόμετρα από το Σύνταγμα αυτό αποκαλύπτει. Η απραξία στις νέες κρουαζιέρες Ερντογάν στο κεντρικό Αιγαίο, με το «Τσεσμέ» να παίρνει τη σκυτάλη του πολύμηνου ανενόχλητου τουρ του «Oruc Reis», και η αποδοχή τετελεσμένων που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις απέρριπταν επί 40 χρόνια αυτό επιβεβαιώνουν.
Προς επίρρωση όλων αυτών ήρθε και το αίτημα του πρωθυπουργού για συζήτηση στη Βουλή περί της ποιότητας της δημοκρατίας και του δημόσιου διαλόγου. Ακούγεται ως ανέκδοτο, αλλά αποτελεί τη μεγαλύτερη ομολογία αποτυχίας, για να μην πω «ενοχής». Ο Μητσοτάκης, που επί 19 μήνες κάνει επί της ουσίας μονόλογο με τα χρυσοπληρωμένα από τη «λίστα Πέτσα» ΜΜΕ, καλεί σε συζήτηση για την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου.
Ο Μητσοτάκης, που στέλνει non paper από το Μαξίμου και κάνει «αρχισυνταξία» στα δελτία ειδήσεων, τα οποία βρίθουν από fake news εναντίον του συνόλου της αντιπολίτευσης, θέλει τώρα να συζητήσει τι; Για τις κατασκευασμένες φωτογραφίες που δείχνουν αγκαλιά τον Τσίπρα με τον Λιγνάδη ή για το σύστημα που έστησε και γράφει μόνο για την «υπέρκομψη» και τον «Μωυσή»; Είναι ολοφάνερο ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε πανικό και πως στο Μαξίμου βασιλεύει ο τρόμος. Βλέπουν το αφήγημα που έχτισαν πάνω στο τρίπτυχο «πατρίδα, οικογένεια, τάξη και ασφάλεια» να γίνεται κομμάτια και θρύψαλα. Ο ίδιος και η κυβέρνησή του για δεύτερη φορά μπαίνουν στο κάδρο υποθέσεων παιδεραστίας, στα εθνικά οι ήττες διαδέχονται η μία την άλλη και οι εικόνες με τον συνεχή ξυλοδαρμό φοιτητών, πανεπιστημιακών, αλλά και απλών πολιτών στις πλατείες γνωρίζει ότι έχουν φέρει την κοινωνία, που βρίσκεται σε συνεχή και αδιανόητη καραντίνα, στα όριά της.
Ο Μητσοτάκης βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και ψάχνει εναγωνίως διέξοδο. Ψάχνει εναγωνίως τρόπους να αλλάξει την ατζέντα, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως όσες κατασκευασμένες μπούρδες κι αν αραδιάσουν τα δελτία των οκτώ, αν συνεχιστεί αυτό το αρνητικό σερί, η κατάσταση κινδυνεύει να γίνει μη αναστρέψιμη. Δυστυχώς, φαίνεται πως τα τσακάλια του Μαξίμου διαβλέπουν τη διέξοδο που αναζητούν στον Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ο καταδικασμένος σε ισόβια για τρομοκρατία και 11 δολοφονίες βρίσκεται στην 48η ημέρα απεργίας πείνας και από προχθές και δίψας. Διαμαρτύρεται με τον τρόπο αυτόν για τη μη εφαρμογή του νόμου και τη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού από τις αγροτικές φυλακές Βόλου. Τι λέει ο νόμος: «Κρατούμενος που δεν πληροί πλέον τις προϋποθέσεις παραμονής του σε αγροτική φυλακή επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη» (Ν4760/2020-άρθρο 3).
Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να σχολιάσουμε τις πράξεις του Κουφοντίνα. Έχει καταδικαστεί αμετάκλητα με την ανώτερη των ποινών από την ελληνική Δικαιοσύνη. Έχει όμως νόημα, και μάλιστα ιδιαίτερο, να διαβάσουμε τη δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία έγινε στις 18 Φεβρουαρίου, αρκετές ημέρες πριν οι γιατροί και άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Κουφοντίνα διαμηνύσουν ότι η ζωή του βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Δήλωσε η κυρία Μπακογιάννη: «Σε αντίθεση με τους τρομοκράτες, που πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να κρίνουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, εμείς οι δημοκράτες πιστεύουμε στον απόλυτο σεβασμό του κράτους δικαίου. Τι σημαίνει αυτό; Απόλυτος σεβασμός του κράτους δικαίου σημαίνει ότι η εφαρμογή του νόμου θα ισχύσει για όλους. Και, όταν λέμε για όλους, εννοούμε όλους. Αυτό γίνεται σήμερα στην ελληνική πολιτεία και αυτό εύχομαι να συνεχίσει να γίνεται».
Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός και η άθλια υποπερίπτωση πολιτικού, η γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου, δεν συντάσσονται με την άποψη της Ντόρας Μπακογιάννη περί κράτους δικαίου.
Οι ώρες είναι κρίσιμες για τον Δημήτρη Κουφοντίνα και, αν δεν δοθεί λύση τις αμέσως επόμενες ώρες, ο κίνδυνος να πεθάνει πολλαπλασιάζεται γεωμετρικά. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης για να προβλέψει ότι ο θάνατός του θα πυροδοτήσει σοβαρές αντιδράσεις σε ένα κομμάτι της κοινωνίας. Και όχι από συμπάθεια κατ’ ανάγκη στον Κουφοντίνα, αλλά από αντίδραση στην επιλεκτική μη εφαρμογή των νόμων και του κράτους δικαίου. «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» έλεγε ο Μάο, και φαίνεται πως στο Μαξίμου συμμερίζονται την άποψη αυτή, παρά της Ντόρας. Βλέπουν την ευκαιρία που ψάχνουν για να αλλάξει η ατζέντα, για συσπείρωση ενός μεγάλου μέρους του συντηρητικού κοινού της κυβέρνησης απέναντι στους αριστερούς που στηρίζουν τρομοκράτες κ.λπ. κ.λπ. Κάποιοι διαβλέπουν και ευκαιρία για κάλπες.
Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η σύνεση. Το μόνο που δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα είναι πόλωση και επιστροφή σε μια εμφυλιοπολεμική λογική. Ελπίζω οι κύριοι του Μαξίμου να κατανοήσουν ότι βρισκόμαστε εκ νέου στα πρόθυρα χρεοκοπίας και εν όψει επώδυνων εθνικών συμβιβασμών, και ας αφήσουν κατά μέρους αυτού του είδους τα πολιτικά παιχνίδια. Η κοινωνία θέλει λύσεις για την πανδημία, απαντήσεις για την παιδεραστία, κράτος αποτελεσματικό και τη σημαία του έθνους ψηλά. Άμα δεν μπορείτε…
Μ.Η.Τ. 232120