Με άρθρο του ο πρ. υπουργός του ΠΑΣΟΚ επικροτεί τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην κρίση με την Τουρκία
Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί; Ο πάλαι ποτέ μεγάλος αντίπαλος της… επάρατης Δεξιάς, ο Γιάννος Παπαντωνίου, έφτασε στο σημείο να γίνεται υμνητής της Ν.Δ. για την εξωτερική πολιτική της, την ώρα πάντως που μέσα στην ίδια την κυβερνητική παράταση οι επιφυλάξεις και οι ανησυχίες για τις παραχωρήσεις που γίνονται στα εθνικά θέματα διαρκώς μεγαλώνουν.
Στα χνάρια άλλων πρώην συντρόφων του, που, βλέποντας «το καράβι να βυθίζεται», κινούνται πιο… δεξιά, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει αποφυλακιστεί μετά τον 17μηνο εγκλεισμό του στον Κορυδαλλό και αναμένοντας την εκδίκαση της υπόθεσής του, επικροτεί αυτούς που κάποτε κατηγορούσαν. Με άρθρο του σε ιστοσελίδα ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Η σημερινή κυβέρνηση κινείται σε σωστή κατεύθυνση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Στηρίζεται στην αναβάθμιση της αμυντικής μας ισχύος και σε διπλωματικές πρωτοβουλίες για την κατοχύρωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και τη διεθνή απομόνωση της Τουρκίας. Οι συμφωνίες για τον καθορισμό των Αυτόνομων Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) με την Ιταλία και την Αίγυπτο, καθώς και η ενεργοποίηση των διεθνών οργανισμών -κυρίως της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ- για την καταδίκη της παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας αποσκοπούν στην αποτροπή ενεργειών που θα έθεταν σε κίνδυνο τη σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο».
Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Άμυνας, «νέα μακροχρόνια εξοπλιστικά προγράμματα πρέπει να σχεδιαστούν και να αποφασιστούν σε συνδυασμό με την ανασυγκρότηση της αμυντικής μας βιομηχανίας, που θα οδηγήσει όχι μόνο σε φθηνότερες λύσεις -σε σχέση με παραγγελίες προς ξένους προμηθευτές- αλλά και σε σημαντική ενίσχυση της εθνικής οικονομίας».
Στο πεδίο της διπλωματίας, όπως υποστηρίζει ο κ. Παπαντωνίου, «η Ελλάδα έχει συμφέρον να προτάσσει όχι τον διάλογο ή τις διερευνητικές επαφές -όταν σταματήσουν οι προκλήσεις-, αλλά την ίδια την προσφυγή στη Χάγη, με το σκεπτικό που προβάλλει η κυβέρνηση: Η μόνη διαφορά που μας χωρίζει αφορά την υφαλοκρηπίδα και τις ΑΟΖ».
Απαντώντας μάλιστα στους «αρνητές» της προσφυγής στη Χάγη, σύμφωνα με το σκεπτικό του, «η Χάγη δεν αποφασίζει για θέματα κυριαρχίας, αλλά για δικαιώματα οικονομικής εκμετάλλευσης έξω από τα εθνικά χωρικά ύδατα. Άρα δεν θα πρόκειται για “νέα Λωζάννη”, αλλά για εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, όπως έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες».
Μ.Η.Τ. 232120