Στο όριο της φτώχειας 1 στους 4 Ελληνες

Με ποσοστό 26,1% η Eurostat «γκρεμίζει» το κυβερνητικό αφήγημα περί ανάπτυξης και ευημερίας των πολιτών

Αποκαλυπτικά είναι τα νέα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για τον κίνδυνο φτώχειας στη χώρα μας. Σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται σχεδόν ένας στους τέσσερις Ελληνες, συγκεκριμένα το 26,1%, που αποτελεί το τέταρτο υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε χειρότερη θέση από τη χώρα μας βρίσκονται η Ρουμανία (32%), η Βουλγαρία (30%) και η Ισπανία (26,5%).

Πρόκειται για ακόμα ένα στοιχείο που «γκρεμίζει» το κυβερνητικό αφήγημα περί ανάπτυξης και ευημερίας των πολιτών, αποδεικνύοντας πως οι πολίτες αυτής της χώρας βιώνουν όλο και χειρότερες ημέρες. Η ακρίβεια, η υπερφορολόγηση, οι καθηλωμένοι για χρόνια μισθοί, οι πενιχρές συντάξεις και η έλλειψη στήριξης στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού έχουν οδηγήσει τους πολίτες σε συνθήκες ανέχειας, με την κυβέρνηση να παρατηρεί αμέτοχη αυτή την κοινωνική και οικονομική καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας.

Υποφέρει η περιφέρεια

Τα στοιχεία της Eurostat αποδεικνύουν πως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν δώσει μεγάλη έμφαση στις πρωτεύουσες και έχουν παρατήσει στη… μοίρα τους την περιφέρεια, ένα «φαινόμενο» που δεν εξαιρεί και την ελληνική κυβέρνηση. Είναι ενδεικτικό πως οι κάτοικοι στις Περιφέρειες Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας βρίσκονται στη χειρότερη θέση και μεταξύ των 20 χειρότερων της Ε.Ε.!

Αναλυτικά, τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων που βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού καταγράφηκαν το 2023:

• στην Πελοπόννησο 35,7%,

• στη Δυτική Ελλάδα 35,2%,

• στη Δυτική Μακεδονία 32,7%,

• στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη 31,9%,

• στο Βόρειο Αιγαίο 30,4% και

• στην Αττική 22,7%.

Δηλαδή, σε πάνω από πέντε ελληνικές περιφέρειες σχεδόν ένας στους τρεις πολίτες αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας. Σύμφωνα με την Eurostat, το 2023 τα άτομα που ζούσαν στις πρωτεύουσες ορισμένων χωρών της Ε.Ε. διέτρεχαν γενικά μικρότερο κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού από εκείνα που ζούσαν στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Αυτή η διαφορά ήταν πιο έντονη στη Ρουμανία, όπου το ποσοστό σε εθνικό επίπεδο ήταν 32%, με μόλις 12,3% στο Βουκουρέστι. Η μεθοδολογία της Eurostat υποτυπώνει το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει αναγκαστική έλλειψη σε τουλάχιστον επτά από τα 13 είδη στέρησης (τα έξι σχετίζονται με το άτομο και τα επτά με το νοικοκυριό).

Σε επίπεδο νοικοκυριού λαμβάνονται υπόψη δυνατότητες, όπως η αντιμετώπιση απροσδόκητων εξόδων, η πληρωμή ετήσιων διακοπών μιας εβδομάδας μακριά από το σπίτι, η αντιμετώπιση καθυστερήσεων πληρωμών (υποθηκών ή ενοικίων, λογαριασμών κοινής ωφελείας, δόσεις δανείων), η οικονομική δυνατότητα για ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή χορτοφαγικό ισοδύναμο κάθε δεύτερη ημέρα, η θέρμανση του σπιτικού κ.ά., ενώ σε ατομικό επίπεδο λαμβάνονται υπόψη η δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο, η δυνατότητα αντικατάστασης φθαρμένων ρούχων και παπουτσιών, η συνάντηση με φίλους/οικογένεια για ποτό/γεύμα τουλάχιστον μία φορά τον μήνα κ.ά.