Τεράστιες αδικίες στη συνταξιοδότηση των ατόμων με αναπηρία

Η συνομοσπονδία ζητεί τη θέσπιση νέων ενιαίων κανόνων για όλες τις παροχές του e-ΕΦΚΑ, που θα εδράζονται σε συγκεκριμένους άξονες

Να λάβει συγκεκριμένα μέτρα ώστε να προστατευτεί μία από τις μεγαλύτερες πληθυσμιακά ομάδες, όπως είναι τα άτομα με αναπηρία ή με χρόνιες παθήσεις καλεί η ΕΣΑμεΑ το υπουργείο Εργασίας. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, είναι επιτακτική η ανάγκη για τον άμεσο σχεδιασμό ενός δίκαιου ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, το οποίο θα συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους.

Ειδικότερα, η ΕΣΑμεΑ ζητεί τη θέσπιση νέων ενιαίων κανόνων για όλες τις συντάξεις αναπηρίας και παροχές αναπηρίας του e-ΕΦΚΑ που να εδράζονται σε συγκεκριμένους άξονες:

Α. Επαναφορά ευνοϊκών ρυθμίσεων για τη συνταξιοδότηση των γονέων/συζύγων/αδερφών που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία, οι οποίες καταργήθηκαν άδικα με το 3ο Μνημόνιο.

Β. Ενιαίες διατάξεις σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία για τη μονιμοποίηση σύνταξης λόγω αναπηρίας.

Γ. Μετατροπή σύνταξης λόγω αναπηρίας σε σύνταξη λόγω γήρατος ή λόγω αναπηρίας και αντίστροφα.

Δ. Τροποποίηση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης με προϋπάρχουσα αναπηρία και άλλα ζητήματα.

Μερικά από αυτά είναι:

α) Η ευρεία αναμόρφωση του νόμου Κατρούγκαλου (4387/2016), με τον οποίο έχουν καταργηθεί σημαντικά δικαιώματα και παροχές στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης των ατόμων με αναπηρία ή με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, και έχουν θεσπιστεί άδικες διατάξεις, όπως η διάταξη των άρθρων 7 και 27, η οποία αφορά την αναλογική μείωση του ποσού της εθνικής σύνταξης βάσει του ποσοστού αναπηρίας του δικαιούχου. «Η σύνταξη δεν είναι επίδομα αναπηρίας για να δίνεται με βάση τη βαρύτητα αναπηρίας, και για τον λόγο αυτό ζητάμε την άμεση εφαρμογή της χορήγησης του 100% τού ποσού που αντιστοιχεί στην εθνική σύνταξη σε όλους τους συνταξιούχους με αναπηρία, ανεξαρτήτως ποσοστού αναπηρίας» αναφέρει η συνομοσπονδία.

Επίσης, απαιτείται η αποκατάσταση των αδικιών που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι αναπηρίας και γήρατος του ιδιωτικού τομέα με την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του 2ου Μνημονίου και την εναρμόνισή τους με τα ισχύοντα στον δημόσιο τομέα, καθώς επίσης και η αποκατάσταση των αδικιών που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι γήρατος και οι γονείς ατόμων με βαριές αναπηρίες του ιδιωτικού τομέα.

β) Η μη περικοπή της σύνταξης σε περίπτωση απασχόλησης συνταξιούχων λόγω αναπηρίας.

γ) Η τιμητική σύνταξη στη μητέρα παιδιού με αναπηρία σε περίπτωση που δεν θεμελιώνει η ίδια συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Αυτή η τιμητική σύνταξη πρέπει να αποδίδεται όταν η μητέρα συμπληρώνει τα 62 έτη και ανεξαρτήτως κοινωνικο-οικονομικών, περιουσιακών και άλλων κριτηρίων, αναγνωρίζοντας την προσφορά της στην κοινωνία, στην Πολιτεία και στο παιδί της, και αναγνωρίζοντας ότι αυτή η γυναίκα στερήθηκε τη δυνατότητα να μετέχει στην εργασία όπως άλλοι πολίτες λόγω της αναπηρίας του παιδιού της και η οποία, εξαιτίας της απουσίας δομών στήριξης, αφιερώθηκε στη φροντίδα αυτού του ατόμου.