Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο καθηγητής Ρουμελιώτης εκτιμά ότι «η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας είναι δυσκολότερη και θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο λόγω των διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.
Οι τράπεζες δεν θα μπορέσουν εύκολα και επαρκώς να χρηματοδοτήσουν την οικονομία, λόγω των υψηλών μη εξυπηρετούμενων δανείων τους. Θα χρειαστούν νέα κεφάλαια για να προωθήσουν τις νέες τιτλοποιήσεις παλαιών και νέων προβληματικών δανείων, οι πτωχεύσεις επιχειρήσεων δύσκολα θα αποτραπούν, καθώς για να αποφευχθούν μόνο το κράτος θα μπορούσε να αναλάβει τα δάνειά τους προς τις τράπεζες και να διαγράψει τα χρέη τους προς το Δημόσιο.
Οι γραφειοκρατικές δυσκολίες και ο μεγαλύτερος χρόνος ωρίμανσης των επενδυτικών σχεδίων στην Ελλάδα θα καθυστερήσουν τη χρηματοδότησή της από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης. Τέλος, το υπερβολικά υψηλό δημόσιο χρέος (209% του ΑΕΠ) θα δυσχεράνει ακόμα περισσότερο την άσκηση μιας ελαστικής δημοσιονομικής πολιτικής, ιδιαίτερα μετά την επαναφορά σε ισχύ του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο Μάρτσελ Φράτσερ, από την πλευρά του, εκφράζει φόβους ότι «το 2021 θα μπορούσε να είναι το έτος της απογοήτευσης, τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομία.
Οι εταιρικές αφερεγγυότητες θα μπορούσαν να αυξηθούν σημαντικά, καθώς πολλοί είναι τόσο υπερχρεωμένοι, που είτε δεν λαμβάνουν πλέον είτε δεν θέλουν πλέον τραπεζικά δάνεια. Μαζί με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εταιρίες, η ανεργία είναι πιθανό να αυξηθεί, και ειδικά οι πιο αδύναμοι είναι πιθανό να πληρώσουν το υψηλότερο τίμημα».
Αυτά και άλλα σχεδιάζουν οι «αθέατοι της Δημοκρατίας – αυτοί που μας κυβερνούν, αλλά δεν τους βλέπουμε», όπως λέει στο ομώνυμο βιβλίο της η Γαλλίδα Κλοέ Μορίν, διευθύντρια του Ινστιτούτου Ipsos Global Affairs. Όπως λέει η Κλοέ Μορίν στη «Le Figaro» «είθε εφέτος να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε συλλογικά ότι η δημοκρατική απάθεια στην οποία έχουμε την τάση να βυθιζόμαστε είναι ο πραγματικός κίνδυνος και ότι εναπόκειται σε εμάς να σταματήσουμε τον φαύλο κύκλο με μια δημοκρατική έκρηξη»…