Τίποτα δεν θέλουν να αφήσουν άθικτο οι υπηρέτες της woke ατζέντας. Μετά το ξεδιάντροπο και βλάσφημο πρόγραμμα της τελετής έναρξης και της τελετής λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, που εμπνεύστηκε και σκηνοθέτησε, ο Τομά Ζολί, ο κολλητός του Εμανουέλ Μακρόν, ξαναχτύπησε! Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Le Monde» υποστηρίζει πως η Ιωάννα της Λορένης, γνωστότερη ως Ζαν ντ’ Αρκ, ήταν μία από τις μεγαλύτερες τραβεστί της ιστορίας!
- Της
Μαρίας Δεναξά
Μια άνευ προηγουμένου διαστρέβλωση, με την οποία ο Ζολί υποστηρίζει την «πολιτική διάσταση» των σκηνοθετικών του επιλογών και παραδέχεται ότι τα ζητήματα του φύλου «υπήρχαν παντού» στις τελετές που παρουσίασε, παρόλο που προκλήθηκε παγκόσμιος σάλος από τις αντιδράσεις, με πολλούς να καταδικάζουν τη βεβήλωση του μεγάλου αθλητικού γεγονότος, υπέρ του φετιχισμού μιας παντοδύναμης μειονότητας που θέλει να επιβληθεί στην πλειοψηφία και να την κάνει να ξεχάσει ό,τι γνώριζε σαν κανονικότητα έως τώρα.
Από την άλλη, δικαιώθηκαν όσοι από την πρώτη στιγμή είχαν εντοπίσει τα πολιτικά και διαστροφικά μηνύματα που θέλησε να περάσει ο Ζολί και τα οποία δεν είχαν καμία απολύτως θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς πρόκειται για ένα γεγονός που προάγει, μεταξύ άλλων, την ειρήνη, την εκεχειρία, την ανεκτικότητα, την αποδοχή, την υπενθύμιση των οικουμενικών αξιών, κι όχι την πολιτική, που θεωρείται πως είναι η τέχνη του προσδιορισμού των εχθρών!
Ρευστότητα των φύλων
Πλέον στις μέρες μας η συζήτηση για το φύλο γίνεται τόσο τραβηγμένη, που κάποιοι σαν τον Ζολί ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν ιστορικά πρόσωπα για να νομιμοποιήσουν τα επιχειρήματά τους, μέσω μιας εντελώς ασύνδετης συλλογιστικής.
Ετσι, για τον καλλιτεχνικό διευθυντή των Ολυμπιακών Αγώνων «η κουλτούρα μας αποτελείται από τη ρευστότητα των φύλων». «Η αποστολή μου ήταν να πω ποιοι είμαστε. Σε όλες τις σκηνές εμφανίζονταν διαφορετικά σώματα, διαφορετικότητα, γυναίκες και άντρες με μακιγιάζ ή κοστούμια. Το θέατρο ήταν παντού, όπως και το ζήτημα του φύλου. Οι Γάλλοι βασιλιάδες έβαζαν πούδρα και φορούσαν τακούνια. Η Ζαν ντ’ Αρκ, μία από τις μεγαλύτερες τραβεστί στην ιστορία μας, δεν καταδικάστηκε επειδή ήταν ντυμένη σαν άντρας;» τονίζει στη συνέντευξή του.
Με τον προσβλητικό αναθεωρητισμό της ιστορίας της Ζαν Ντ’ Αρκ, που δεν έχει καμία βάση, ο Ζολί επιχείρησε να μετατρέψει την Ιωάννα της Λορένης σε ένα σύμβολο-εκπρόσωπο ζητημάτων που αφορούν το φύλο και την LGBTQ+ κοινότητα, διαγράφοντας το γεγονός πως εξαιτίας της πίστης της ήταν μια φιγούρα αφοσιωμένη στη θεία αποστολή της, που δεν είχε καμία σχέση με την ταυτότητα ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Ασχολίαστες δεν άφησε ο Ζολί και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν για τον Μυστικό Δείπνο της διαστροφής, με τον μπλε Διόνυσο. Ο σκηνοθέτης πιστεύει ότι η κριτική για τον επιδειξιομανή Φιλίπ Κατρίν, που εμφανίστηκε γυμνός στην αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, δεν αποτελεί «διαμάχη» αλλά «κύμα μίσους».
Ο Ζολί, αποφεύγοντας τις επικρίσεις, συνεχάρη τον εαυτό του που κατάφερε να δημιουργήσει ενότητα: «Πολλοί άνθρωποι μου έγραψαν για να μου πουν ότι ένιωσαν να εκπροσωπούνται και ότι είχαν την αίσθηση ότι ήταν μέρος ενός μεγάλου “εμείς”». Το θέμα είναι πως το μεγάλο «εμείς» του Ζολί συμπεριλαμβάνεται στη δική του ιδεολογική φούσκα, που δεν την ασπάζονται όλοι. Στις μέρες μας, για να επιβληθεί η διαφορετικότητα που πρεσβεύει στις ανοιχτές κοινωνίες μας, υιοθετεί μέσα από τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες, όπως κάνουν και αρκετοί δήθεν ηθικολόγοι κήνσορες, μια επιθετική και προκλητική στάση, που είναι διχαστική και καταδικαστέα.
Μ.Η.Τ. 232120