Δεν έφταναν στην Ελλάδα η βαλκανική μετανάστευση και οι Αλβανοί μαφιόζοι, οι πολιτικοί μας άνοιξαν τα σύνορα και για τα φιντάνια του Τρίτου Κόσμου
Τι δεν υπάρχει στην Ελλάδα από όσα συναντάμε σήμερα στη Γαλλία; Ολα τα έχουμε. Στρατιές Αφροασιατών που έχουν οικειοποιηθεί συνοικίες και οικοδομικά τετράγωνα, τριτοκοσμικά γκέτο στο κέντρο και τα περίχωρα, παραβατικές μειονότητες με βαρύ οπλισμό, μια έξαλλη φωνασκούσα Αριστερά -έστω και προσωρινά ακέφαλη-, καθώς και μπόλικους «αλληλέγγυους» για τους πάσης φύσεως «εξεγερμένους».
- Του Γιώργου Χαρβαλιά
Στην εξουσία υπάρχουν επίσης μια κάστα ευρωλάγνων «ακροκεντρώων» και ένας πρωθυπουργός, ορκισμένος οπαδός της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», που έχει ως πρότυπο -ποιον λέτε;- τον… μακράν νυχτωμένο Μακρόν.
Ακόμα, στην Ελλάδα έχουμε μια εξαθλιωμένη μάζα εργαζομένων των 700 ευρώ κι ένα πολύχρωμο «πρεκαριάτο» που δεν έχει να χάσει πολλά, ρισκάροντας ακόμη και να βρεθεί στη φυλακή. Εκεί τους σπρώχνει η μοδάτη αποθέωση της παραβατικής κουλτούρας, της «αντεργκράουντ» περιθωριοποίησης και της ροπής προς την αλητεία, που ενισχύεται από σύγχρονα (ο Θεός να τα κάνει…) μουσικά ρεύματα. Η ελληνική τραπ είναι απλώς η… γκρεκορομά εκδοχή του αμερικανικού hip-hop, που στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μονοπώλησε τα γούστα των συμμοριών ναρκωτικών στις νότιες και τις δυτικές πολιτείες.
Ολα τα έχουμε, λοιπόν. Μαζί με μέσα ενημέρωσης «εξαιρετικά ευαίσθητα» στα δικαιώματα των μεταναστών. Πολωνές μπορεί να βιάζονται και να κατακρεουργούνται, αλλά μην αγγίξετε τρίχα από το μαλλί του Καρίμ, του Ομάρ και του Αμπντουλάχ. Ετσι λέει το νέο σαβουάρ βιβρ φιλοξενίας προς απρόσκλητους μουσαφιραίους…
Είμαστε επομένως στην ίδια μοίρα με τη φλεγόμενη, παραδομένη και παρακμάζουσα Γαλλία, αλλά με μια εξαιρετικά σημαντική διαφορά: εμείς δεν προκαλέσαμε την τύχη μας! Σε όλη τη νεότερη Ιστορία μας αγωνιζόμασταν να αποτινάξουμε τον ζυγό του Τούρκου. Δεν κατσικωθήκαμε στην πλάτη άλλων λαών. Ούτε αρμέξαμε τρίτες χώρες, όπως η Γαλλία, με τη διαβόητη αποικιοκρατική της πολιτική. Εδώ, καλά καλά, ούτε τις μειονότητές μας δεν μπορέσαμε να προστατεύσουμε και τις αφήνουμε μέχρι και σήμερα έρμαιο αναιδών γειτόνων, όπως η Αλβανία του Ράμα.
Γιατί επομένως να λουστούμε κι εμείς τα επίχειρα, όπως οι Γάλλοι, που αντιμετωπίζουν τον ξεσηκωμό των νεαρών Αφρικανών μουσουλμάνων μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς από τις αποικίες του Μαγκρέμπ; Αυτών που, δυστυχώς, δεν… ενσωματώθηκαν; Η απάντηση είναι απλή και σκληρή: γιατί είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων και ψηφίζουμε αγύρτες πολιτικούς. Αυτούς που μας έφεραν τους Καρίμ, Ομάρ και Αμπντουλάχ, χωρίς ποτέ να τους έχουμε… αρμέξει.
Δεν έφτανε στην Ελλάδα η βαλκανική μετανάστευση, δεν έφταναν οι Αλβανοί μαφιόζοι και οι συμμορίες των Ρομά, οι πολιτικοί μας άνοιξαν τα σύνορα και για τα φιντάνια του Τρίτου Κόσμου. Χωρίς ποτέ να ερωτηθούμε, χωρίς ποτέ να υπάρξει πειστική δικαιολογία αναγκαιότητας, χωρίς την παραμικρή συνάφεια με τους εισαγόμενους πληθυσμούς, έστω και παλαιότερης αποικιακής συνύπαρξης (που, αν μη τι άλλο, παρακάμπτει το θέμα της γλώσσας), έξαφνα γίναμε τόπος υποδοχής μπουκαδόρων Αφροασιατών. Με το κέντρο της Αθήνας να θυμίζει κάτι μεταξύ Χαρτούμ, Ντακάρ και Ισλαμαμπάντ.
Οι πολιτικοί μας ξεπούλησαν έναντι της (ακριβοπληρωμένης με τα Μνημόνια) «ευρωπαϊκής» μας υπόστασης και το ισχυρότερο χαρτί αυτού του τόπου: την εθνική ομοιογένεια! Για αυτό είμαστε σήμερα στην ίδια μοίρα με πρώην αποικιακές δυνάμεις, όπως η Γαλλία. Μα, θα μου πείτε, «εμείς τόσο πολλούς έχουμε;». Η απάντησή μου είναι «δεν ξέρω». Γιατί κανείς δεν ξέρει. Και αν κρίνω από τα καθημερινά τροχαία δυστυχήματα με λαθροδιακινητές, σίγουρα πολλαπλάσιους από όσους δηλώνονται.
Η άλλη διαφορά μας με τη Γαλλία είναι ότι εκεί η κοινωνία έχει ξυπνήσει – έστω και αργά. Στρατιωτικοί και αστυνομικοί, δημοσιογράφοι, ακόμη και κορυφαίοι διανοούμενοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και χρόνια. Η εκλογή της Λεπέν είναι δεδομένη.
Στην Ελλάδα… άκρα του τάφου σιωπή. Αν εξαιρέσει κανείς τον Βελόπουλο, πιθανόν και τους newcomers της Βουλής στα… έξω δεξιά της Ν.Δ., όπως και μερικούς συνειδητοποιημένους πολίτες στα social, κανείς δεν προειδοποιεί για αυτό που νομοτελειακά έρχεται. Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ακόμη και τα πιο… αστικά, παπαγαλίζουν την ατζέντα της Υπατης Αρμοστείας και του ΔΟΜ για το δικαίωμα στη μετανάστευση, και αφήνουν τη χώρα να μπουκώνει από αλλόθρησκους και αλλογενείς. Για αυτό πληθαίνουν και οι «αλληλέγγυοι» του σαλονιού. Αυτοί που βλέπουν τα επεισόδια στην τηλεόραση και εκτοξεύουν κατάρες για τη γαλλική αστυνομική βία, θεωρώντας βέβαιο ότι οι κανίβαλοι με τα λεηλατημένα καλάσνικοφ δεν θα έρθουν ποτέ έξω από την πόρτα τους. Κάνουν λάθος. Σκηνές από τα προσεχώς στον… παράδεισο του Μητσοτάκη είναι αυτά που βλέπουμε. Απλά προσδεθείτε…
Μ.Η.Τ. 232120