Το δυτικό παραμύθι δεν κράτησε ούτε μισό χρόνο. Η Ρωσία δεν κατέρρευσε, η οικονομία της δεν καταβαραθρώθηκε, η πολιτική εξέγερση δεν ήρθε
Ενας χρόνος συμπληρώνεται από τον αχρείαστο και απολύτως καταστροφικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπου σε βάρος του ουκρανικού λαού, που είναι το μεγάλο θύμα, διαγκωνίζονται Δύση και Ρωσία, και οι σύμμαχοί τους, για έναν μονοπολικό ή πολυπολικό κόσμο, με στόχο την κυριαρχία σε ενέργεια και τροφικές αλυσίδες, που επηρεάζει δυσμενώς το σύνολο του δυτικού κόσμου.
- Της Κύρας Αδάμ
Στον πόλεμο στην Ουκρανία η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και οι ετερόφωτοι σύμμαχοί τoυς, έκανε λάθος. Στην αρχή του πολέμου δυτικοί ηγέτες και τα «ενσωματωμένα» διεθνή μίντια προεξοφλούσαν τη σίγουρη και γρήγορη ήττα της Ρωσίας με σίγουρη κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας, την πολιτική αναταραχή και την αναμενόμενη πτώση του Πούτιν. Το ωραίο αυτό δυτικό παραμύθι δεν κράτησε ούτε μισό χρόνο. Η Ρωσία δεν κατέρρευσε, η οικονομία της κάθε άλλο παρά καταβαραθρώθηκε, η πολιτική εξέγερση δεν ήρθε, ούτε κατέρρευσε η ρωσική πολεμική μηχανή.
Αντιθέτως, κατέρρευσε η Ευρώπη, που έγινε με τη συναίνεση των ηγετών της «αμερικανόδουλη» στον τομέα της ενέργειας, «χαρίζοντας» στους Ευρωπαίους πολίτες έναν απίστευτο πληθωρισμό, μεγάλα προβλήματα στην τροφική αλυσίδα, υπερβολικές και αχρείαστες τιμές ενέργειας και περικοπές, και γενικότερα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τους, χωρίς συγκεκριμένη διέξοδο αυτή τη στιγμή.
Η επίσκεψη Μπάιντεν στο Κίεβο, την επέτειο του πολέμου, δεν είχε τον συμβολισμό «νίκης» της Δύσης απέναντι στη Ρωσία. Αντιθέτως, ήταν η επιβεβαίωση της εξακολούθησης του πολέμου, τον οποίο μέχρι τώρα χάνει ο πρόεδρος Ζελένσκι, παρά τη βοήθεια της Δύσης. Η επίσκεψη Μπάιντεν στο Κίεβο και οι διά ζώσης υποσχέσεις του ότι παραμένει στο πλευρό του Ζελένσκι ουσιαστικά κλείνουν κάθε παράθυρο ευκαιρίας για ειρήνη και ανοίγουν την πόρτα στην ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της Δύσης στον πόλεμο απέναντι στη Ρωσία, την οποία η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι σύμβουλοί του είχαν σπεύσει να υποτιμήσουν, διαπράττοντας τεράστιο λάθος για την υπόθεση της ειρήνης.
Ολο αυτόν τον χρόνο ο μάλλον σιωπηλός και απόμακρος Πούτιν δεν κατόρθωσε να πείσει για την πράξη εισβολής στην Ουκρανία, έστω κι αν δεν τηρήθηκαν οι συμφωνίες του Μινσκ και κυρίως δεν έγιναν σεβαστές από τη Δύση οι προηγούμενες συμφωνίες κορυφής ώστε να μην έρθει το ΝΑΤΟ στο κατώφλι της Ρωσίας. Στο κάτω κάτω της γραφής, το ΝΑΤΟ εκ της συστάσεώς του αποτελεί το αντίπαλον δέος της Δύσης και προς τη σημερινή Ρωσία, που δεν είναι η ΕΣΣΔ…
Εκ των πραγμάτων ο Πούτιν φαίνεται ότι είχε υπολογίσει τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης (και τις απορρόφησε χωρίς ακραίες συνέπειες για την οικονομία του) και κυρίως αποδείχτηκε ο καλύτερος γνώστης του εδάφους από τη Δύση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Είναι κοινό μυστικό ότι οι ουκρανικές δυνάμεις, χωρίς νέες και ισχυρές «ενέσεις» από τη Δύση, σχεδόν βρίσκονται σε κατάσταση κατάρρευσης, γι’ αυτό και έχουν ανάγκη νέα και αναβαθμισμένα οπλικά συστήματα από τη Δύση. Οχι χωρίς μουρμούρες και καθυστερήσεις, η Ουάσινγκτον και το Βερολίνο αποφάσισαν να στείλουν τα παλιά τους βαρέα άρματα μάχης ABRAMS και LEOPARD, αν και είναι αμφίβολο αν η εκπαίδευση των Ουκρανών και η αναγκαία επιμελητεία θα προλάβουν τη φημολογούμενη εαρινή επίθεση του Πούτιν.
Ο Ζελένσκι ζητά επειγόντως F-16, ενώ η Αμερικανίδα ΥΦΥΠΕΞ κυρία Νούλαντ, «μούσα» του κ. Ζελένσκι, προτείνει και παροτρύνει τη Δύση να «ορμήσει» στην Κριμαία. Η απάντηση Πούτιν δόθηκε απευθείας και χωρίς περιστροφές στον Μπάιντεν με την αναστολή της τελευταίας εν ισχύ συμφωνίας για τη δέσμευση των πυρηνικών όπλων, επιμένοντας ότι κανείς σώφρων στον κόσμο δεν θέλει η κατάσταση να φτάσει στα άκρα.
Μ.Η.Τ. 232120