Συγκίνησε ο Βίντερμπεργκ στα Όσκαρ! Αφιέρωσε το βραβείο στην αδικοχαμένη κόρη του

Σάρωσαν τα φαβορί στη γιορτή του κινηματογράφου

Ήταν η πιο αξιοσημείωτη τελετή από καταβολής θεσμού. Όχι λόγω βραβεύσεων, αλλά λόγω συγκυρίας: Η μετα-Covid πραγματικότητα έθεσε τους όρους και ο παραγωγός της φετινής τελετής, ο γνωστός σκηνοθέτης Στίβεν Σόντερμπεργκ, αποπειράθηκε να στήσει μια βραδιά σινεφίλ αποχρώσεων.

Κάποιες κινήσεις του ήταν πανέξυπνες (αντικατέστησε την πολυμελή ορχήστρα με έναν dj, τον διάσημο Questlove) κάποιες άλλες όχι και τόσο (το βραβείο καλύτερης ταινίας δόθηκε πριν από το τέλος της τελετής).

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάπως πιο χαλαροί ήταν οι ίδιοι οι διαγωνιζόμενοι. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που κάποιοι δεν παρέστησαν καν – ούτε μέσω δορυφόρου, βρε αδερφέ! Ο Άντονι Χόπκινς όχι μόνο ξεγέλασε τα προγνωστικά (ήθελαν τη μεταθανάτια βράβευση του Τσάντγουικ Μπόουζμαν για το «Ma Rainey’s Black Bottom»), αλλά… την έπεσε για ύπνο!

Πάντως, μόνο ο Τόμας Βίντερμπεργκ πρόσφερε στην όλη βραδιά ρίγη αληθινής συγκίνησης αφιερώνοντας το βραβείο στην αδικοχαμένη κόρη του: «Θέλαμε να φτιάξουμε μια ταινία που να γιορτάζει τη ζωή και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων συνέβη κάτι απίστευτο. Κάποιος κοίταζε το κινητό του ενώ οδηγούσε και μέσα στο αυτοκίνητο ήταν η κόρη μου Αϊντα. Πριν σκοτωθεί μου είχε στείλει ένα γράμμα, στο οποίο μού έγραφε πως αγαπούσε αυτό το σενάριο. Νιώθω ότι είναι εδώ και με επευφημεί. Αυτό το βραβείο είναι για εκείνη».

Εντελώς αναμενόμενες ήταν και οι βραβεύσεις της Pixar («Soul») και των ειδικών εφέ («Tenet» – πού αλλού να πήγαινε;). Ακόμα, ας μη θεωρούμε τη βράβευση της Κλόε Ζάο ως άνοιγμα στην ασιατική μειονότητα: Την περιμένει το σύμπαν της Μάρβελ για το επόμενό της εγχείρημα! Σημειώστε, τέλος, πως στην Κίνα η τελετή απαγορεύτηκε, λόγω κάποιων δηλώσεων της Ζάο για το εργασιακό καθεστώς στη χώρα της, ενώ με άδεια χέρια έφυγαν οι Έλληνες υποψήφιοι Γιώργος Λαμπρινός, ο οποίος ήταν υποψήφιος για το μοντάζ της ταινίας «The Father», και ο διευθυντής φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ. Κρίμα, κυρίως για τον πρώτο. Όλο το timing της ταινίας ήταν βασισμένο πάνω στο μοντάζ του.

Καλύτερη Ταινία: «Nomadland». Σκηνοθεσία: Κλόε Ζάο για το «Nomadland». Α’ Ανδρικός Ρόλος: Άντονι Χόπκινς για την ταινία «The Father». Α’ Γυναικείος Ρόλος: Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το «Nomadland». B’ Γυναικείος Ρόλος: Γιουν Γιου-τζουνγκ για το «Minari». Β’ Ανδρικός Ρόλος: Ντάνιελ Καλούγια για το «Judas and the Black Messiah». Φωτογραφία: Ερικ Μέσερσμιντ για το «Mank». Διασκευασμένο Σενάριο: Κρίστοφερ Χάμπτον και Φλόριαν Ζέλερ για την ταινία «The Father». Πρωτότυπο Σενάριο: Εμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman». Μουσική: «Soul» – Τζον Μπατίστ, Τρεντ Ρέζνορ και Ατικους Ρος. Κοστούμια: Αν Ροθ για το «Ma Rainey’s Black Bottom». Μοντάζ: «Sound of Metal». Ήχου: «Sound of Metal». Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Ντόναλντ Γκρέιαμ Μπερτ για το «Mank». Διεθνής Ταινία: Ασπρο Πάτο (Δανία). Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: «Soul» (Pixar). Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους: «My Octopus Teacher» της Πίπα Ερλιχ. Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: «Colette». Οπτικά Εφέ: «Tenet».