● Ο Νίκος Σαργκάνης, που πέθανε χθες, ημέρα Κυριακή, σε ηλικία 70 ετών, ήταν ίνδαλμα. Οι εμφανίσεις του, όπως αυτή που είχε κάνει με την Εθνική ομάδα στον ποδοσφαιρικό αγώνα εναντίον της Δανίας τον Οκτώβριο του 1980, φύτεψαν σε χιλιάδες παιδιά τον σπόρο του αθλητισμού και τη φιλοδοξία (τουλάχιστον στους σχετικά ψηλούς) να γίνουν τερματοφύλακες.
● Είχα την ευκαιρία να δω αυτόν τον αγώνα Δανία – Ελλάδα σε ζωντανή μετάδοση από την τηλεόραση. Πέρα από το καρδιοχτύπι να λήξει επιτέλους αυτός ο αγώνας και να «κλειδώσει» η νίκη μας, ένιωσα, όπως όλοι οι Ελληνες που παρακολούθησαν αυτό το ματς, μεγάλο θαυμασμό γι’ αυτόν τον αθλητή.
● Επίσης, μια αξεπέραστη στιγμή που έτυχε να ζήσω ως οπαδός του Ολυμπιακού με τον Νίκο Σαργκάνη ήταν το 1984, όταν στον αγώνα εναντίον του ΟΦΗ έκανε τη θρυλική απόκρουσή του στην κεφαλιά του Βλαστού. Βρισκόμουν μαζί με έναν συμμαθητή μου στη Θύρα 7 και, ενώ όλοι πιστεύαμε ότι ήταν αναπόφευκτο να δεχθούμε το γκολ, ο Σαργκάνης τινάχτηκε σαν σφαίρα και έσωσε το άσωστο.
● Η αγκαλιά που δέχθηκε ο Σαργκάνης από τον αντίπαλό του Θαλή Τσιριμώκο συγκίνησε ακόμα και τους… εξαλλοτέρους των οπαδών, που συνέρρεαν κάθε Κυριακή στη Θύρα 7.
● Το ευτράπελο της ημέρας ήταν ότι ο συμμαθητής μου, με τον οποίο συνηθίζαμε να πηγαίνουμε γήπεδο και συγκεκριμένα στη Θύρα, δεν πρόλαβε να δει την ιστορικής σημασίας απόκρουση. Ηταν γαρ προσηλωμένος στην καταβρόχθιση ενός σάντουιτς με… φέτα, το οποίο είχε κατορθώσει να περάσει (όπως πάντα) στο γήπεδο.
● Ευγενικές και τρομερά ταλαντούχες μορφές όπως του Νίκου Σαργκάνη ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια των συλλόγων με τους οποίους αγωνίζονται. Το αποτύπωμα που αφήνουν πίσω τους παίρνει εθνικές διαστάσεις.
● Ναι, η αριστεία, όταν είναι αυθεντική, αλλάζει προς το καλύτερο τη ζωή των κοινωνιών.
π
Μ.Η.Τ. 232120