● Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933) στο ποίημά του «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης» σατίριζε, με την υπέροχη λεπτή ειρωνεία του, τις άστοχες και καταδικασμένες εκ των προτέρων σε αποτυχία απόπειρες ανθρώπων να προσποιηθούν κάτι που δεν είναι, να «φορέσουν» ρόλο που δεν τους ταιριάζει.
● Ο «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης» δεν είναι Ελληνας και πασχίζει να φανεί έτσι. Αλλά, αλίμονο, τρέμει μην τον προδώσει η ελληνική γλώσσα, την οποίαν δεν κατέχει, ο φουκαράς, και τον πάρουν στον μεζέ οι ελιτιστές οι Αλεξανδρινοί…
● Αξίζει να το διαβάσετε. Κάτι θα σας θυμίσει:
Αρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Aριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ’ όνομά του, κ’ η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν̇ ήταν μετριόφρων.
Aγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ενας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Ελληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Ελληνας να φέρεται̇
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.
Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά̇
κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.
π
Μ.Η.Τ. 232120