➥ «Να κάνουμε διάλογο με την Τουρκία, αλλιώς η λύση είναι πόλεμος. Να κάνουμε και συμβιβασμό, αλλά να είναι έντιμος».
➥ Και τα δύο προαναφερθέντα είναι συνθήματα πιο ψεύτικα από το «φάτε άφοβα και αδυνατίστε» – άσε που για το δεύτερο όλο και κάτι μπορεί να ανακαλυφθεί και να το επαληθεύσει.
➥ Ο διάλογος με την Τουρκία είναι σίγουρο ότι πρώτα θα «παρκάρει» για λίγο σε μια οδυνηρή ελληνική υποχώρηση από τα κεκτημένα μας κι έπειτα σε πόλεμο, τον χρόνο του οποίου θα επιλέξει η Τουρκία.
➥ Γιατί η νεο-οθωμανία να σηκώσει τα όπλα εναντίον μας έτσι στο ξεκάρφωτο και να μην περιμένει λίγο να γκριζάρουμε μόνοι μας με τα άσκοπα και αηδιαστικά σαλιαρίσματα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα;
➥ Οταν δεχόμαστε να συζητάμε τα δικά μας, στέλνουμε εις πάντας το μήνυμα ότι δεν είναι και τόσο… δικά μας και γι’ αυτό τα συζητάμε.
➥ Οπότε, στον αναπόφευκτο πόλεμο θα λέγεται ότι δεν τα βρήκαμε στη μοιρασιά (ενώ το «δίκαιο» θα ήταν μισά μισά) και οι Τούρκοι καλώς μας την έπεσαν διότι θα μας θεωρήσουν «μοναχοφαγάδες», όπως είχε πει κάποια ψυχή, που ελάχιστοι θέλουν να θυμούνται.
➥ Επίσης, «έντιμος συμβιβασμός» με την Τουρκία δεν υπάρχει ούτε σε σενάρια μαστουρωμένων χολιγουντιανών σεναριογράφων.
➥ Δεν μπορεί να υπάρξει έντιμη συνεννόηση (πολλώ δε μάλλον συμβιβασμός) με μια χώρα που πανηγυρίζει για τις γενοκτονίες που έχει διαπράξει, κατασφάζει και καταπιέζει μειονότητες και εθνότητες στο εσωτερικό της, εισβάλλει σε σχεδόν όλες τις χώρες με τις οποίες γειτνιάζει και δεν αναγνωρίζει την Κύπρο, μια χώρα της οποίας το 38% του εδάφους της κατέχει παρανόμως έπειτα από εισβολή.
➥ Ας σταματήσουν, λοιπόν, το δούλεμα οι επαγγελματίες Χατζηαβάτες.
π
Μ.Η.Τ. 232120