ΣΗΜΕΡΑ λοιπόν η «μητέρα των μαχών»! Το βράδυ η Ν.Δ. (που ίδρυσε το ταραγμένο ’74 ο Εθνάρχης Καραμανλής) θα έχει νέο αρχηγό! Ή τον πολύπειρο -οπαδό του κοινωνικού φιλελευθερισμού- Βαγγέλη Μεϊμαράκη (που όσο να ‘ναι εκπέμπει μια σιγουριά) ή τον «νεοφιλελεύθερο» Κυριάκο Μητσοτάκη! Η πληγωμένη βάση έχει τον λόγο…
ΝΑ ΔΟΥΜΕ αν την «επόμενη μέρα» απομονωθούν οι «Ηρόστρατοι» που «πρωταγωνίστησαν» τον τελευταίο καιρό στο σκοτεινό παρασκήνιο.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ επιμένει ότι η λύση που παρουσίασε για το Ασφαλιστικό (των κατεστραμμένων Ταμείων) είναι η καλύτερη δυνατή! Τα κόμματα, που το «θερμό» καλοκαίρι ζητούσαν μια «οποιαδήποτε συμφωνία» να την υπογράψουν -αρκεί να μείνει η χώρα στο ευρώ-, αρνούνται (μικροπολιτικά σκεπτόμενα) να στηρίξουν! Αδιέξοδο…
ΜΠΟΡΕΙ να εγκριθεί στη Βουλή (δεν λέω) ο Αρμαγεδδών στις συντάξεις, αλλά το γυαλί θα ραγίσει εν μέσω της απεργιακής καταιγίδας που βρίσκεται προ των πυλών και των ασυγκράτητων διαμαρτυριών των κυρίως θιγομένων (των μη προνομιούχων βασικά).
ΔΥΣΤΥΧΩΣ! Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει μια στοιχειώδης αντιπρόταση! Τόσα χρόνια Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έκρυβαν το μέγα πρόβλημα κάτω από το χαλί, ελπίζοντας ότι η βόμβα θα σκάσει στα χέρια των άλλων! Δυστυχώς…
ΜΕΓΑΛΟ δράμα για τον κόσμο που δεν έχει τη δυνατότητα να βγαίνει συχνά έξω! Η «παρέα της τηλεόρασης» δεν υφίσταται πλέον. Ολα τα κανάλια ανακυκλώνουν τις ταινίες (ελληνικές και ξένες) και τις εκπομπές τους, προκαλώντας αφόρητο εκνευρισμό σε όσους θέλουν κάτι να δουν.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ να κάνω zapping και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και το μόνο που κατάφερα ήταν να ανεβάσω πίεση! Μα να μην έχουν τίποτα; Κάποτε με μια ΕΡΤ και μια ΥΕΝΕΔ (ΕΡΤ 2 αργότερα) όλο και κάτι έβρισκες να παρακολουθήσεις! Τώρα…
ΠΑΡΑΜΟΝΗ της ανατολής του νέου έτους έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο ο σπουδαίος Αργύρης, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής! Είχε από το 1964 την μπουάτ Εσπερίδες -στην Πλάκα-, ακριβώς δίπλα από την Απανεμιά όπου εμφανιζόταν ο Ζωγράφος.
ΕΝΙΩΣΑ ότι χάθηκε ξαφνικά η εκρηκτική νεότης μου! Είχα περάσει αμέτρητα βράδια εκεί, στην ανηφόρα της οδού Θόλου! Γελώντας μέχρι δακρύων με τα απίθανα ανέκδοτα που έλεγε (στον «οίκο αντοχής»), ταξιδεύοντας -στους γαλαξίες και στην απέραντη την ξαστεριά- με τη βαθιά μελαγχολική φωνή του!
ΚΑΠΟΙΟΣ γιορτάζει – πού να ξέρω / πού να θυμάμαι τι να πω / κάποιος γιορτάζει κι ησυχάζει – δεν με νοιάζει / κάποιος γιορτάζει – μα το βρήκα / είμαι εγώ…». Καληνύχτα, κύριε Γιάννη…
Χ.
Μ.Η.Τ. 232120