Αποκλείεται να βάφει το μαλλί ο αρχηγός της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης. Απλώς προσέχει την ιδεολογική διατροφή του
Αντί για πολλά περιττά λόγια, ας δούμε πόσο ευνοεί ο χρόνος τον κ. Λαφαζάνη, ατενίζοντας εικόνες από το παρελθόν.
Εδώ (φωτό 1) θαυμάζουμε τον αγέραστο ποπολάρο μία δεκαετία πριν. Στην παρουσίαση του βιβλίου «Η εποχή του φόβου: Αυτοκρατορία των ΗΠΑ και δικτατορία της αγοράς» του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Η εκδήλωση έγινε στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ στις 8 Νοεμβρίου 2005.
Μαζί με τον κ. Λαφαζάνη και ο άφαντος πλην ευτυχής Χρήστος Παπουτσής (μέγας υπουργός πασοκικών επιτυχιών). Το λαφαζάνειο μούσι έχει πάψει πλέον να γκριζάρει και βαίνει ολοταχώς στο λευκό. Η κόμη όμως κατράμι, λες και είναι Ινδιάνος. Απάτσι, Νάβαχο ή Σιου, δεν παίζει ρόλο. Το μαύρο εντυπωσιάζει.
Στη φωτογραφία Νο 2 πρωταγωνιστεί ο αρχηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ – Εσωτερικού Παναγιώτης Λαφαζάνης εν έτει 2000. Το ημερολόγιο δείχνει 8 Νοεμβρίου και η Βουλή χασμουριέται με το νομοσχέδιο του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου. Ο σύντροφος εδώ φαίνεται σαν γνήσια φωτοκόπια του εαυτού του. Μαλλί κορακί και μούσι και ψαρό και λευκό. Ανυποχώρητη η θριξ επί της κεφαλής. «Once you go black, you never go back» λέει το αμερικανικό ρητό και σημαίνει «μετά τη μαύρη τη στροφή δεν υπάρχει επιστροφή» .
Παναγιώτης Λιάκος