Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ είδα τον καιρό στον Βορρά. Και από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη ο Τσίπρας, εξαφανίστηκε ο ήλιος και δεν σταμάτησε να βρέχει.
Ξέρετε τι ενόχλησε πιο πολύ στην επίσκεψη Τσίπρα στη ΔΕΘ; Ούτε οι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, που εμφανίστηκαν παντού, ούτε οι διάφοροι παλιοί πασόκοι, που έσκασαν μύτη για να δηλώσουν «παρών» εν όψει του μέλλοντος, ούτε οι λεονταρισμοί του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έπεισαν κανέναν.
Ενόχλησε η συνάντηση με τον Μυλόπουλο, θα πείτε. Το ότι κοτζάμ πρόεδρος κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγε στον πρύτανη του ΑΠΘ, που βρίσκεται εδώ και καιρό στη δίνη διαφόρων σκανδάλων, για να δηλώσει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου επίσης δεν με ενόχλησε τόσο πολύ, γιατί το βρήκα λογικό για τη λογική Τσίπρα. Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ των πανεπιστημιακών στήριξε την παράταξη Μυλόπουλου, άρα η εμφάνιση του Τσίπρα στην Πρυτανεία εξυπηρετούσε σκοπιμότητες εκλογικές.
Ασχετα αν ως κόμμα στέλνει έτσι λάθος μηνύματα στην κοινωνία.
Ο Δασκαλόπουλος, θα πείτε. Το ότι στην ομιλία του αρχηγού κόμματος της λεγόμενης Ριζοσπαστικής Αριστεράς εμφανίστηκε ο πρόεδρος των Ελλήνων Βιομηχάνων ήταν όντως παράξενο. Εξίσου παράξενο και το ότι οι συριζαίοι έσπευσαν να τον προστατεύσουν, βάζοντας ομάδα ανθρώπων να τον περιφρουρήσουν μη φάει κανένα αδέσποτο γιαούρτι.
Πιο πολύ με ενόχλησε η ομπρέλα του Τσίπρα. Την εικόνα σίγουρα θα την είδατε στη χτεσινή «δημοκρατία». Και αν θέλετε τη γνώμη μου, το ενοχλητικό δεν ήταν τόσο το ότι τη μια ομπρέλα την κρατούσε κάποιο στέλεχος της HELEΧPO. (Με την ευκαιρία, ας ψάξουν στον εκθεσιακό φορέα και ας ρίξουν και καμιά κατσάδα για τη δουλικότητα των στελεχών του). Το ζήτημα για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια η εικόνα. Αντί να κρατά ο ίδιος την ομπρέλα και να περπατά χωρίς κανένα πρόβλημα, άφησε κάποιον άλλον να του την κρατά και ο ίδιος περπατούσε με τα χέρια στις τσέπες. Με το ψιλόβροχο.
Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, που λένε.
Συγγνώμη, αλλά όλο αυτό μόνο νεανικό και cool δεν είναι…
«Π. ΜΕΛΑΣ»