Ολη η Ελλάδα έχει συγκλονιστεί από τις εξελίξεις που σχετίζονται με το έγκλημα των Τεμπών. Ο λαός μας ετοιμάζεται να λάβει μέρος στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας της 28ης Φεβρουαρίου. Ομως, υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλη ισχύ και κύρος που θα έπρεπε να μιλούν για τα Τέμπη, αλλά σιωπούν. Ενώ θα όφειλαν να βρεθούν δίπλα στο πλευρό της κοινωνίας, η οποία δοκιμάζεται, προσποιούνται ότι δεν άκουσαν και δεν είδαν όσα συμβαίνουν. Ο λόγος γίνεται για την πλειονότητα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας. Λάμπει διά της απουσίας της.
Οι ιερωμένοι, είτε υψηλόβαθμοι είναι είτε χαμηλόβαθμοι, έχουν ιερή υποχρέωση να ακολουθούν τα βήματα του Χριστού∙ να μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας και να μην τηρούν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια, στον θύτη και στο θύμα, στην αυθαίρετη εξουσία και στον λαό.
Εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, γενναίων μητροπολιτών, που τιμούν τα ράσα τους, μιλούν με παρρησία και στέκονται δίπλα σε όσους έχουν ανάγκη, οι υπόλοιποι αποφεύγουν να «εκτίθενται» παίρνοντας θέση γι’ αυτό το έγκλημα. Δεν έχουν φροντίσει να καλέσουν τους χαροκαμένους γονείς για να τους προσφέρουν κάθε βοήθεια που μπορεί να χρειαστούν. Δεν έχουν κάνει δημόσιες παρεμβάσεις για να ενώσουν τις φωνές τους με την πλειονότητα των πολιτών, οι οποίοι ζητούν Δικαιοσύνη και διαφάνεια.
Δεν είναι νέο το φαινόμενο της «σιγής ασυρμάτου» που τηρούν οι περισσότεροι μητροπολίτες όταν υπάρχει θέμα που κάνει «τζιζ». Η σιωπή βασιλεύει στην Ιεραρχία της Εκκλησίας από τότε που ο θάνατος σφράγισε τα χείλη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου.
Επί Ιερωνύμου το κράτος κάνει ό,τι θέλει. Διαμοιράζει τα ιμάτια των Ελλήνων στους τοκογλύφους πιστωτές, εκποιεί τα «ασημικά» του έθνους, ξεπουλάει τη Μακεδονία με κατάπτυστες συμφωνίες με τους Σκοπιανούς, κλείνει ιερούς ναούς και απαγορεύει τέλεση ιεροπραξιών και μυστηρίων με πρόσχημα τον κορονοϊό, ενώ οργανώνει επιχειρήσεις συγκάλυψης μαζικών εγκλημάτων, όπως αυτό των Τεμπών.
Είναι πλέον πολύ «βολική» για τους εξουσιαστές η Εκκλησία μας. Αυτό και εξοργίζει και αποκαρδιώνει τον λαό μας.