Πανελλήνιο αίτημα για δικαιοσύνη

Η κινητοποίηση των Ελλήνων στις εντυπωσιακές συγκεντρώσεις για το έγκλημα των Τεμπών αποτελεί ηχηρό μήνυμα που αποστέλλεται ταυτόχρονα σε πολλούς αποδέκτες. Πρώτα απ’ όλα δείχνει τη συμπαράσταση των Ελλήνων στις χαροκαμένες οικογένειες και τη βαθιά επιθυμία όλων για απονομή δικαιοσύνης σ’ αυτή τη φρικτή υπόθεση.

Ο λαός μας έχει καταλάβει το κουκούλωμα που προσπαθεί εναγωνίως να κάνει η κυβέρνηση και το σιγοντάρισμά της από δικαστικούς κύκλους, οι οποίοι λειτουργούν δουλοπρεπώς προς την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία.

Ολα έχουν γίνει αντιληπτά∙ και τα μπαζώματα, και τα μονταρίσματα των ηχητικών που είχε στην κατοχή του ο ΟΣΕ, και η προσχηματική εξεταστική της Βουλής για το θέμα, και οι «παραλείψεις» στην ανακριτική διαδικασία, και οι ειρωνείες της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίας Αδειλίνη, που πρότεινε στους συγγενείς των θυμάτων να βρουν παρηγοριά στην Εκκλησία – αντί να δεσμευτεί ότι θα έχει υπό τη στενή επίβλεψή της τη διαδικασία της εξιχνίασης του εγκλήματος.

Είναι αξιοσημείωτο ότι όλοι οι άνθρωποι που πλημμύρισαν δρόμους και λεωφόρους των μεγαλύτερων ελληνικών πόλεων κινητοποιήθηκαν χωρίς να έχουν οργανωθεί από κάποιο κόμμα. Μπορεί να υπάρχουν πολιτικοί φορείς ή οργανώσεις που επιδιώκουν να «καπελώσουν» αυτές τις εκδηλώσεις, όμως οι προσπάθειές τους δεν τελεσφορούν και δεν πρόκειται να τελεσφορήσουν.

Το έγκλημα των Τεμπών άγγιξε το σύνολο της κοινής γνώμης, όχι μια μερίδα της. Δεν είναι θέμα της αντιπολίτευσης. Οι εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που έδωσαν το «παρών» στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη δείχνουν και κάτι άλλο με τη στάση τους: θέλουν, επιτέλους, η Ελλάδα να αποκτήσει κράτος στο οποίο οι θεσμοί θα λειτουργούν και δεν θα είναι αντικείμενα προς χρήση των εκάστοτε εξουσιαστών.

Στην πατρίδα μας, κακά τα ψέματα, η πολιτική εξουσία έχει τριτοκοσμική χροιά και υφή. Τα πάντα ξεκινούν και καταλήγουν στον πρωθυπουργό και στην πολιτική, οικονομική και «πνευματική» ολιγαρχία πέριξ αυτού. Ανεξαρτησία των εξουσιών δεν υπάρχει. Δικαιοσύνη δεν απονέμεται. Η διαφάνεια είναι γνωστή μόνο ως λέξη, αλλά όχι ως κρατική πρακτική. Αυτά πρέπει να αλλάξουν. Το απαιτεί ο λαός.