Οι εξελίξεις που σημειώνονται στην περιοχή της Κάσου τα τελευταία εικοσιτετράωρα αναδεικνύουν τις τεράστιες ευθύνες που έχουν στην πλειονότητά τους και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και έντυπα, για την πορεία των εθνικών μας υποθέσεων.
Θα ήταν πολύ εύκολο και βολικό να αποδοθεί, για παράδειγμα, στη ραστώνη των ημερών η απόλυτη αδιαφορία που επιδεικνύεται για τις νέες προκλήσεις των Τούρκων, οι οποίες μάλιστα κάθε φορά γίνονται πιο ιταμές από τις προηγούμενες.
Προ μηνός, όταν έγινε η πρώτη «πολιορκία» του νησιού από τα πέντε τουρκικά πολεμικά σκάφη, η ελληνική πλευρά είχε τηρήσει τουλάχιστον τα προσχήματα και είχε ορίσει ως πεδίο ερευνών από το ιταλικό πλοίο την ΑΟΖ της χώρας μας. Αυτή τη φορά η υποχώρηση της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη και του κ. Γεραπετρίτη υπήρξε μεγαλύτερη, διότι οπισθοχωρήσαμε αποκλειστικά εντός των 6 ναυτικών μιλίων. Η Τουρκία από την πλευρά της επανέλαβε, μέσω φρεγάτας αυτή τη φορά, την εισβολή της και από χθες έδωσε τον ρόλο αυτόν σε μη επανδρωμένο αεροσκάφος που ανέλαβε να ελέγχει και να παρενοχλεί το ιταλικό ερευνητικό «IEVOLI RELUME».
Συνέβη λοιπόν το εξής αντιφατικό αλλά και ενδιαφέρον. Ενώ την προηγούμενη φορά καλύφθηκε σχετικά επαρκώς -και ανεξάρτητα από την οπτική κάθε μέσου- το γεγονός, τώρα που τα πράγματα είναι επί της ουσίας σοβαρότερα υπήρξε σχεδόν γενική εξαφάνιση αυτό το διήμερο. Αντιφατικό βεβαίως είναι, όμως έχει την εξήγησή του. Η μιντιακή αφωνία προσφέρει εξυπηρέτηση στην κυβέρνηση, η οποία, αντί να αντιδράσει σθεναρά και κατά το πρώτο και κατά το δεύτερο περιστατικό, έχει βάλει την ουρά στα σκέλια. Κι αν ο κ. Γεραπετρίτης είχε προβεί τότε σε κάποιες δηλώσεις -έστω κι αν ήταν εμφανώς προβληματικές και απαράδεκτες-, τώρα ήπιε το αμίλητο νερό. Και αυτή η σιωπή δεν μαρτυρά μόνο την ενοχή. Το έκανε προφανώς και για να μην τροφοδοτήσει από τυπικής πλευράς τη σχετική ειδησεογραφία που θα υποχρέωνε τα μέσα ενημέρωσης να ασχοληθούν με κάποιον τρόπο με την τουρκική πρόκληση. Χωρίς δήλωση του υπουργού ή ανακοίνωση του υπουργείου προσφέρεται το άλλοθι για να μην «παίξει» σχεδόν πουθενά το όλο θέμα…
Αυτού του τύπου η δημοσιογραφία και η ενημέρωση δυστυχώς επί των ημερών της κυβέρνησης Μητσοτάκη -και για όλους τους κατ’ επανάληψη γνωστούς λόγους- έχουν μεταβληθεί σε θλιβερό κανόνα. Οταν όμως διακυβεύονται τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας μας, αγγίζοντας μάλιστα τα όρια της κυριαρχίας της, δεν μπορεί να υπάρχει κανένα ελαφρυντικό ούτε άφεση αμαρτιών σε καμία πλευρά. Ο ρόλος του Τύπου, ιδιαίτερα σε τέτοιες στιγμές και συγκυρίες, γίνεται πραγματικά καθοριστικός. Διότι αλίμονο εάν όλη αυτή η χειραγώγηση και η συγκάλυψη αφεθούν να δημιουργήσουν την εικόνα ότι οι εθνικές υποχωρήσεις, με άρωμα προδοσίας μάλιστα, αποτελούν τη νέα «κανονικότητα» για την Ελλάδα μας. Οταν θα έχουν σπάσει όλες οι κόκκινες γραμμές, θα είναι πολύ αργά…
Μ.Η.Τ. 232120