Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε τα τελευταία εικοσιτετράωρα με τις πυρκαγιές, αλλά αυτή τη φορά δεν υπάρχει κανένα άλλοθι, ούτε η παραμικρή δικαιολογία. Η ευθύνη της κυβέρνησης, πρωταρχικά, είναι ολοκληρωτική και πλήρης. Μάλιστα, δεν κατανέμεται απλώς στους συναρμόδιους υπουργούς και σε άλλους αξιωματούχους, αλλά προσωποποιείται στον ίδιο τον επικεφαλής της, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν και είθισται την ώρα της μάχης να αποφεύγονται οι βιαστικοί καταλογισμοί, τα δεδομένα είναι δυστυχώς τέτοια που επιβάλλουν να δούμε όλοι την αλήθεια κατάματα και να μη στρογγυλέψουμε στο ελάχιστο τα λόγια μας.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει την κορυφαία ευθύνη, διότι η υπόθεση των πυρκαγιών δεν είναι τωρινή. Εχει μακρά προϊστορία, την οποία όχι μόνο γνωρίζει καλά, αλλά τη βίωσε κιόλας πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός. Από την περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση -με κομβική στιγμή την τραγωδία στο Μάτι-, η αντιμετώπιση της πύρινης απειλής ήταν στην κορυφή των προτεραιοτήτων που όφειλε να έχει το κράτος, είτε λόγω και της λεγόμενης «κλιματικής κρίσης» είτε όχι.
Σε σημαντικό βαθμό, μάλιστα, η πρώτη εκλογική του νίκη στηρίχθηκε στις ανεπάρκειες και στα εγκληματικά λάθη των προκατόχων του (και) στον τομέα αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών. Εχουν συμπληρωθεί πέντε ολόκληρα χρόνια, όμως, από τότε και, παρά τα «μπαλώματα» που έκανε όλο αυτό το διάστημα, η αποτυχία είναι απόλυτη. Κι όλα αυτά τα χρόνια, ο κ. Μητσοτάκης κάθε φορά και κάθε χρονιά εμφανιζόταν να το παίρνει πάνω του ως θέμα κεντρικής πολιτικής, να αναμασά τις διαβεβαιώσεις ότι γίνονται όλες οι αναγκαίες προετοιμασίες, ότι διορθώνονται τα κακώς κείμενα, ότι μαθαίνουν από τα λάθη τους, ότι όλα θα πάνε καλύτερα κ.ο.κ.
Η πραγματικότητα αποδεικνύει τις τελευταίες ώρες το εντελώς αντίθετο. Το μόνο που βρίσκεται σε πλήρη επάρκεια είναι τα μεγάλα λόγια, οι επικοινωνιακές πομφόλυγες και τα βαρύγδουπα σχέδια επί χάρτου. Κι όλα αυτά με τη σφραγίδα του ίδιου του κ. Μητσοτάκη. Την κρίσιμη ώρα, ωστόσο, διαπιστώνεται ότι το μόνο που υπάρχει είναι αέρας κοπανιστός! Κανένα ουσιαστικό σχέδιο, καμία έγκαιρη προετοιμασία, καμία στρατηγική οργάνωση του προβλήματος.
Εάν, πέραν του παρελθόντος, δεν υπήρχε η πικρή εμπειρία και της τελευταίας «γαλάζιας» πενταετίας, θα μπορούσε να είναι κανείς κάπως συγκαταβατικός για την τραγωδία που έχει ξεσπάσει από προχθές σε ολόκληρη σχεδόν την Αττική. Ομως, βλέποντας ότι χρόνο με τον χρόνο η καταστροφή μεγαλώνει και πως όχι μόνο τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα, αλλά και ότι η προϋπάρχουσα διάλυση επί των ημερών του περίφημου «επιτελικού κράτους» επιδεινώθηκε, δεν μπορεί να υπάρχει κανένα περιθώριο επιείκειας.
Η διάχυση και η μετάθεση των ευθυνών προς άλλες κατευθύνσεις αναμένεται να αποτελέσει και αυτή τη φορά το αγαπημένο σπορ της κυβέρνησης. Ομως, ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έκανε ένα αναγκαστικό διάλειμμα από τις διακοπές του για να έλθει στην Αθήνα και να επιτελέσει το επικοινωνιακό του καθήκον, δεν «σώζεται» πλέον. Και οφείλει να γνωρίζει ότι ενίοτε η εγκληματική αμέλεια είναι βαρύτερη και από τον δόλο, όταν οι συνέπειες είναι, όπως τώρα, τόσο καταστροφικές.
Μ.Η.Τ. 232120