Η αποκάλυψη για τη νέα δικαστική απόφαση με την οποία επιστρέφονται τα «κατασχεθέντα» από τα «μαύρα ταμεία» της Siemens ακόμη και σε αυτούς που γλίτωσαν διά της παραγραφής έρχεται, εκτός όλων των άλλων, να επιβεβαιώσει και μία από τις μεγαλύτερες -διαχρονικά- παθογένειες του ελληνικού κράτους: τη διαρκή υποστελέχωση της Δικαιοσύνης, τη μόνιμη έλλειψη δικαστών και προσωπικού, που έχει αποτέλεσμα οι ρυθμοί απόδοσής της να είναι χειρότεροι και από χελώνας.
Κανονικά και μόνο το γεγονός ότι ένα από τα πιο σοβαρότερα σκάνδαλα της μεταπολιτευτικής περιόδου εξακολουθεί να «σέρνεται», με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στις δικαστικές αίθουσες σχεδόν επί δύο δεκαετίες θα έπρεπε να αποτελεί ένα ξεχωριστό σκάνδαλο, αναφορικά με την ταχύτητα που κινείται η Δικαιοσύνη στη χώρα μας. Δυστυχώς, όμως, αυτό αποτελεί τον κανόνα!
Οσο καλόπιστος και συγκαταβατικός κι αν είναι κανείς σε σχέση με τις γενικότερες αβελτηρίες της Δημόσιας Διοίκησης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ειδικά για τον χώρο της Δικαιοσύνης υπεισέρχονται κι άλλες σκοπιμότητες. Χωρίς δικαστικούς λειτουργούς και χωρίς υποστηρικτικό προσωπικό, αυτό που εν τέλει «διευκολύνεται» είναι η… μη απόδοση του Δικαίου. Κι αυτό που εξυπηρετείται είναι οι ποικίλες μεθοδεύσεις, νομότυπες και νομικοφανείς πάντα, για να μη λογοδοτούν οι ένοχοι εγκλημάτων και σκανδάλων, όπως το συγκεκριμένο.
Ομως, φαίνεται ότι… δεν αρκεί πια ούτε αυτό, αφού βλέπουμε ότι, αντί να έχουν γίνει οι αναγκαίες δίκες γρήγορα για να μην παρεισφρήσουν παραγραφές ή άλλα τερτίπια, φθάσαμε στο σημείο -εξαιτίας όλης αυτής καθυστέρησης- να βγαίνουν εξωφρενικές αποφάσεις, με τις οποίες οι απαλλαγέντες λόγω παραγραφής βαφτίζονται πλέον «αθώοι» για να μπορέσουν να πάρουν τα κλεμμένα (καθ’ ομολογίαν της ίδιας της μητρικής Siemens, που μοίραζε τις μίζες) πίσω. Πώς να μη νιώθει «και κερατάς και δαρμένος», κατά τη σοφή λαϊκή έκφραση, ο Ελληνας φορολογούμενος, από την τσέπη του οποίου αρπάχτηκαν αυτά και περίμενε τουλάχιστον να του επιστραφούν. Μάταια όμως…
Σε ένα κράτος δικαίου οι ρυθμοί απονομής της Δικαιοσύνης αποτελούν βαρόμετρο για τη δημοκρατία της χώρας. Και σύγχρονη και αποτελεσματική Δικαιοσύνη, χωρίς την επάρκεια λειτουργών και υποδομών, δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλά, παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις και μεγαλόστομες δεσμεύσεις, αυτό παραμένει ένα γράμμα κενό. Κι οι πολιτικές ηγεσίες που το χρεώνονται είναι ένοχες όχι εξ αμελείας, αλλά εκ δόλου.
Μ.Η.Τ. 232120