Σχολικός εκφοβισμός και αντιστροφή αξιών

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε, με καθυστέρηση πέντε ετών, κάποια μέτρα για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού. Η στόχευση του πρωθυπουργού και συνολικά της κυβέρνησης δείχνει εκλογική και όχι επί της ουσίας. Είναι γεγονός ότι εδώ και καιρό το σύστημα εξουσίας που υφαίνει με γοργούς ρυθμούς ο πρωθυπουργός αμφισβητείται από την κοινωνία και ειδικά από τους μέχρι πρότινος παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας. Η αμφισβήτηση αποτυπώνεται στις φανερές και τις μυστικές δημοσκοπήσεις και ο χαρακτήρας της έχει να κάνει με την κοινωνική ατζέντα της Δεξιάς, την οποία έχει απορρίψει ο πρωθυπουργός. Γι’ αυτό γίνεται η επίδειξη όψιμης ευαισθησίας για το ζήτημα του σχολικού εκφοβισμού∙ μήπως και βοηθήσει να περιοριστεί η εκλογική «διαρροή» προς τα δεξιά.

Οι αποφάσεις που ελήφθησαν για όσους μαθητές κάνουν σχολικό εκφοβισμό είναι, στην πλειονότητά τους, ορθές, αλλά δεν αρκούν, διότι δεν θίγουν τις ρίζες του προβλήματος: την αντιστροφή των αξιών και τη συστηματική υπονόμευση του θεσμού της οικογένειας από το ίδιο το κράτος και τους μηχανισμούς παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης περισσότερο ενδιαφέρθηκε για τη δικαιωματιστική μειονότητα, που ήθελε να προσθέσει στην τροπαιοθήκη της τον «γάμο» των ομοφύλων, παρά για την τόνωση της κανονικής οικογένειας. Επίσης, τα ΜΜΕ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα προπαγανδιστικά εργαλεία που ελέγχονται άμεσα ή εμμέσως από το κράτος προωθούν την εικόνα του «κακού» και «αντισυμβατικού» παιδιού, που δεν σέβεται τους γονείς του, τις αρχές, τον Χριστό, τον νόμο και τους δασκάλους του και τονώνει το εγώ του με πράξεις παραβατικές, οι οποίες διαφημίζονται σαν επαναστατικές. Από την άλλη πλευρά, οι νέοι και οι έφηβοι που δεν επιδεικνύουν αντικοινωνική συμπεριφορά δαιμονοποιούνται σαν παλιομοδίτες, ακροδεξιοί, σκοταδιστές και θρησκόληπτοι, και τίθενται στο περιθώριο, γίνονται αποσυνάγωγοι.

Από τη στιγμή που αμφισβητούνται και πλήττονται τα θεμέλια της κοινωνίας μας, ήταν αναμενόμενο να υποστεί ρωγμές και μέσω του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού το συλλογικό μας οικοδόμημα. Γι’ αυτό είναι κατεπείγουσα η ανάγκη να επιστρέψει το κράτος στα λογικά του και να μην πριμοδοτεί τη σήψη και την παρακμή…