Οι δικαιωματιστές που «θεολογούν»

Οι βουλευτές χαίρουν πολλών προνομίων. Η αποφυγή να πάρουν θέση για ένα ζήτημα με αιχμές δεν είναι ένα από αυτά. Η ανταπόκριση στις απαιτήσεις των ψηφοφόρων τους και η εκτέλεση των καθηκόντων τους έχουν ως βασική προϋπόθεση την ελεύθερη έκφραση των απόψεών τους για κάθε θέμα που απασχολεί την κοινωνία.

Χθες κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών από αυτά τα ζευγάρια. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι έμμεση μεν αλλά ουσιαστική στήριξη του νομοσχεδίου αποτελεί και η δήλωση «παρών», καθώς και η αποχή. Σε αυτές τις λύσεις θα καταφύγει κάθε βουλευτής ή υπουργός που τάχα επιθυμεί να «αντισταθεί» στο νομοσχέδιο και ταυτόχρονα να μη δυσαρεστήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, στη σχετική με το νομοσχέδιο ανακοίνωσή της, επισημαίνει την ευθύνη και των εμπνευστών του νομοσχεδίου και των «συνευδοκούντων σε αυτό» για την προώθηση της «κατάργησης της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, της εξαφάνισης των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια». Οι λατρευτές της νεοφανούς θρησκείας του δικαιωματισμού που κηρύττουν την παρακμή από μιντιακούς άμβωνες κριτίκαραν τους Ιεράρχες επειδή οι δεύτεροι τόλμησαν να αρθρώσουν λόγο χριστιανικό και δεν επανέλαβαν σαν παπαγάλοι τους διθυράμβους για την ομοφυλοφιλία που πλέκουν συστημικοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και «διανοούμενοι».

Η Εκκλησία διατηρεί το δικαίωμα που της έδωσαν άπαξ διαπαντός ο Χριστός και διαχρονικά ο λαός να θεωρεί σφάλμα το σφάλμα και να καλοδέχεται κάθε αμαρτωλό που επιθυμεί να μετανοήσει. Επίσης η Εκκλησία έχει την υποχρέωση να μέμφεται τους ισχυρούς που βλάπτουν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους την κοινωνία.

Οι δικαιωματιστές που «θεολογούν» θέλουν να επιβάλουν στην Εκκλησία να αλλάξει το δόγμα και τους ιερούς κανόνες ώστε να δέχεται τον αμαρτωλό μαζί με την αμαρτία του και να τον εγκωμιάζει κιόλας όταν αυτός επιμένει στην πτωτική συμπεριφορά του.

Δεν θα τους περάσει. Οι κυβερνήσεις, οι ισχυροί, οι πλούσιοι και οι διαμορφωτές μοδάτης «άποψης» έρχονται και παρέρχονται, αλλά η Εκκλησία παραμένει.