Η λέξη «γάμος» στο στόχαστρο

Η εμμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη θεσμοθέτηση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων δεν έχει πειστική πρακτική, «τεχνική» εξήγηση. Είναι αμιγώς πνευματικός ο στόχος κι αυτός αποτελεί την άλωση της έννοιας και του ιερού μυστηρίου του γάμου από τις δυνάμεις της νέας τάξης και τους κύκλους συμφερόντων που προωθούν την αποδόμηση.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην κρατική τηλεόραση ο πρωθυπουργός, για να δικαιολογήσει την πρωτοβουλία του και να δώσει μια ευλογοφανή βάση στη νομοθεσία που προωθεί επικαλέστηκε το παράδειγμα μιας μητέρας «η οποία συζεί με τη σύντροφό της, έχει καρκίνο και μπορεί να πεθάνει». Ο πρωθυπουργός είπε ότι, εάν συμβεί αυτό, «η σύντροφός της δεν έχει κανένα δικαίωμα στο παιδί. Κανένα δικαίωμα. Το παιδί αυτό θα πάει σε ίδρυμα».

Ωστόσο, αμέσως μετά πρόσθεσε: «Από το 1946 μια γυναίκα μόνη μπορεί να υιοθετήσει. Ενας άντρας μόνος μπορεί να υιοθετήσει». Τι θα εμπόδιζε, άραγε, τη σύντροφο της θανούσης να υιοθετήσει το παιδί που θα ορφάνευε; Ποιος κοινωνικός λειτουργός, από τη στιγμή που υπάρχει ο νόμος από το 1946, θα μπορούσε να εμποδίσει αυτή την υιοθεσία;

Επιπλέον, τα νομικά, κληρονομικά και λοιπά αστικά ζητήματα έχουν ήδη επιλυθεί με το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο περιλαμβάνεται πλέον στη δέσμη των δικαιωμάτων των πολιτών. Ποια είναι, λοιπόν, η αληθινή κοινωνική ανάγκη για τη νομοθέτηση της χρήσης της λέξης «γάμος» στην επισημοποίηση των σχέσεων των ομοφυλοφίλων; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όρισε τον γάμο ως «το επιστέγασμα της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων. Είναι ταυτόχρονα, όμως, και ένα νομικό συμβόλαιο με δικαιώματα και υποχρεώσεις […] και ένας από τη φύση του συντηρητικός θεσμός. Ενέχει μία έννοια σταθερότητας και μία έννοια μονιμότητας».

Από τον πρωθυπουργικό ορισμό για τον γάμο λείπει το βασικότερο, η διάσταση του ιερού μυστηρίου, το οποίο αποτελεί πυλώνα της ορθόδοξης χριστιανικής κοινωνίας μας. Ο γάμος δεν είναι απλό «επιστέγασμα» αγάπης και… νομικό συμβόλαιο, όπως ανακριβώς τον παρουσιάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γνωρίζει καλά τι είναι, στην αποϊεροποίηση του μυστηρίου στοχεύει, αλλά αποπειράται να «χρυσώσει το χάπι» γενικολογώντας…