Πρόσχημα ελληνοπρέπειας τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τον ελληνικό πολιτισμό φαίνεται ότι γνωρίζει μόνο τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Αυτά επικαλείται κάθε φορά που νιώθει την ανάγκη να δείξει την… ελληνοπρέπειά του. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο BBC είπε ότι «θα φαίνονταν καλύτερα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Δεν είναι ζήτημα επιστροφής, τα Γλυπτά ανήκουν στην Ελλάδα και εκλάπησαν». Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι «για εμάς είναι ζήτημα επανένωσης, πού μπορείς να θαυμάσεις καλύτερα αυτά τα σημαντικά μνημεία. Αν κόβαμε μισή τη Μόνα Λίζα και η μισή ήταν στο Λούβρο, τι θα συνέβαινε;»

Φυσικά, ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι αγνοεί πως τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν φιλοτεχνήθηκαν για να βρίσκονται σε κάποιο μουσείο αλλά στον φυσικό χώρο τους, τον Παρθενώνα.

Επιπλέον, κάθε κυβέρνηση που σέβεται την Ιστορία μας θα έπρεπε να μην επικεντρώνεται μόνο στα γλυπτά του Παρθενώνα αλλά σε όλα τα σημαντικά ευρήματα που κλάπηκαν από την πατρίδα μας. Ενδεικτικά αναφέρονται το Μουσείο του Λούβρου με την Αφροδίτη της Μήλου, η γλυπτοθήκη του Μονάχου με τα γλυπτά του Ναού της Αφαίας στην Αίγινα και τα αναρίθμητα αρχαιοελληνικά εκθέματα στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης (στο οποίο έχει αποδειχθεί ότι πολλά εξ αυτών εκλάπησαν πρόσφατα από την Ελλάδα).

Οταν οι αρχαιολογικοί μας χώροι είναι ξέφραγα αμπέλια, κάνουν γκράφιτι ακόμα και στον λόφο της Ακρόπολης και σημαντικότατα ευρήματα παραμένουν χωμένα στη γη (παράδειγμα, ο βωμός των 12 θεών στο Θησείο και η βίλα του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου στην περιοχή της Ακρόπολης), δεν μπορεί να γίνει λόγος για υπεράσπιση, συντήρηση και ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού.

Για το τέλος, το σημαντικότερο: η ελληνολατρεία που περιορίζεται στην ύλη είναι απλό φολκλόρ. Η ουσία του πολιτισμού μας είναι οι αξίες μας, η Ιστορία μας και η ελληνική γλώσσα – κι αυτή τη γλώσσα το νεοελληνικό κράτος την πετσόκοψε με νομοθετήματα που καταργούσαν την καθαρεύουσα και το πολυτονικό σύστημα γραφής. Και στα δημοτικά σχολεία μας τα παιδιά της πέμπτης δημοτικού μπορούν να μάθουν μια δεύτερη ξένη γλώσσα (γερμανικά ή γαλλικά), αλλά την αρχαία ελληνική όχι. Ούτε καν σαν ξένη γλώσσα. Αυτή είναι η κρατική «ελληνολατρεία».