Και στην περίπτωση του νεαρού Σύρου, ο οποίος πρόσφατα αποφυλακίστηκε για σεξουαλικές επιθέσεις και συνελήφθη επειδή αποπειράθηκε να βιάσει γυναίκες στην περιοχή των Εξαρχείων, βλέπουμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό: η Αστυνομία συλλαμβάνει δράστες διαφόρων εγκλημάτων και οι δικαστές τούς αφήνουν ελεύθερους ή τους αποφυλακίζουν σύντομα, αφού τους έχουν επιβληθεί εξοργιστικά ήπιες ποινές. Ολα γίνονται εν ονόματι των νόμων που ψηφίζει η νομοθετική εξουσία, η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία δηλαδή.
Εδώ και δεκαετίες, ειδικά στο ζήτημα της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας, έχει αντιστραφεί το αξιακό σύστημα: αντί το κράτος να προστατεύει τους νομοταγείς πολίτες, προστατεύει τους εγκληματίες από τις συνέπειες των πράξεών τους!
Οι βουλευτές ψηφίζουν ό,τι θέλει ο πρωθυπουργός και έχουν προτείνει οι αρμόδιοι υπουργοί. Ακολούθως, οι δικαστές, επικαλούμενοι τη σχετική νομοθεσία, επιλέγουν την ηπιότερη δυνατή αντιμετώπιση για βιαστές, ληστές, δολοφόνους, διαρρήκτες και άλλους παραβατικούς.
Αν εξετάσει κάποιος τα δεδομένα και ανατρέξει έστω για μία ημέρα στην ειδησεογραφία που αφορά την εγκληματικότητα, το αποκαλούμενο «αστυνομικό δελτίο», θα διαβάσει και θα ενημερωθεί για περιπτώσεις παραβατικών που έχουν συλληφθεί και κρατηθεί πολλές φορές για διάφορα αδικήματα, αλλά κατορθώνουν και κυκλοφορούν ελεύθεροι, χωρίς να έχουν εκτίσει κάποια ποινή αντίστοιχη με το βάρος των εγκλημάτων τους.
Οι Ελληνες φορολογούνται και στερούνται ακόμα και βασικά αγαθά για να είναι ανασφαλείς, η ζωή, η τιμή και η περιουσία τους να απειλούνται, και οι μαφιόζοι, οι βιαστές, οι ληστές και οι φονιάδες να παραμένουν ατιμώρητοι.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ατιμωρησίας στην Ελλάδα – κι αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Η άρχουσα τάξη δείχνει όχι μόνο να αδιαφορεί για την καθημερινότητα της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά να φροντίζει με όποιον τρόπο μπορεί να της κάνει τη ζωή δυσκολότερη και να υποβαθμίζει με κάθε πρόσφορο τρόπο το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Φυσικά, το δίπτυχο «νόμος και τάξη» αποτελεί ένα κούφιο σύνθημα της προεκλογικής περιόδου, το οποίο άπαντες επικαλούνται, αλλά δεν σκοπεύουν να υπηρετήσουν.
Μ.Η.Τ. 232120