Η μονομέρεια με την οποία τα περισσότερα δυτικά μέσα ενημέρωσης -μεταξύ αυτών, φυσικά, και πλείστα όσα ελληνικά- καλύπτουν τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν επιτρέπει στην κοινή γνώμη των χωρών τους να έχουν σφαιρική εικόνα για τις εξελίξεις ιδιαίτερα των τελευταίων μηνών.
Από την άποψη αυτή είναι λογικό να θεωρείται «βόμβα» η είδηση ότι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ δηλώνουν τώρα ότι για να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ η Ουκρανία θα χρειαστεί να συμφωνήσει με την παραχώρηση μέρους των εδαφών της στη Ρωσία. Αυτό που θα ήταν αδιανόητο ακόμη και να λεχθεί πριν από λίγο καιρό, τώρα προωθείται ως αναπόσπαστο τμήμα μιας «ρεαλιστικής» φόρμουλας για την κατάπαυση του πυρός.
Μπορεί λοιπόν η δυτική προπαγάνδα να αποκρύπτει την πραγματικότητα, αλλά όλα δείχνουν ότι, παρά κάποιες επιτυχημένες προσπάθειες αντεπίθεσης από την Ουκρανία το φθινόπωρο του 2022, για τον Ζελένσκι τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά πλέον στο πεδίο. Αυτό είναι που έρχεται να επιβεβαιώσει η «συμβιβαστική» πρόταση του ΝΑΤΟ, έστω κι αν κάνει έξαλλο το Κίεβο, καθώς αντιλαμβάνεται ότι η «χρησιμότητά» του στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα μάλλον εξαντλείται κάπου εδώ. Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότεροι εμπειρογνώμονες του πολέμου, ακόμη και στην Αμερική, θεωρούν ότι πρέπει να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, διότι με στρατιωτικά μέσα δεν μπορούν πλέον να επιτευχθούν οι πολεμικοί στόχοι.
Προς όφελος ποιας πλευράς «γέρνει» μια τέτοια έκβαση δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Αυτό που έχει όμως ακόμη μεγαλύτερη σημασία είναι ότι δεν επηρεάζονται οι ισορροπίες μόνο πέριξ της Ουκρανίας. Η επόμενη ημέρα μάς αφορά όλους και δεν πρέπει να αγνοούμε ότι εμείς ως χώρα ποντάραμε κυριολεκτικά όλα τα «λεφτά» μας στη μία πλευρά, βαυκαλιζόμενοι ότι είναι και «η σωστή πλευρά της Ιστορίας».
Σε μια εντελώς ρευστή ιστορική περίοδο όμως, με αχαρτογράφητα νερά και τους νόμους της ισχύος να είναι ισχυρότεροι κάθε άλλου στις διεθνείς σχέσεις, οι εμμονές σαν αυτές που ζούμε και ακούμε τα τελευταία δύο χρόνια αποτελούν τεράστιο κίνδυνο για τον εθνικό μας ορίζοντα. Ηδη οι υποχωρήσεις που έχουν γίνει (στον βωμό αυτής της προσήλωσης) είναι πολλές. Στο δε νέο τοπίο που ξημερώνει η Ελλάδα απειλείται να βρεθεί σε ακόμη πιο δυσχερή θέση, όταν μάλιστα ο εξ Ανατολών εχθρός έχει αποδείξει ότι καταφέρνει να ελίσσεται προς πάσα κατεύθυνση. Και αυτό του επιτρέπει να αποσπά ολοένα και περισσότερα ανταλλάγματα, πολλά εκ των οποίων είναι εις βάρος ημών…
Μ.Η.Τ. 232120