«Πολλοί σχηματισμοί στη Βουλή δεν σημαίνουν κατ’ ανάγκη δημοκρατική πολυφωνία, αλλά ίσως να προκαλούν πολιτική κακοφωνία».
Η δήλωση αυτή ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη και -όχι- δεν είναι της περασμένης εβδομάδας. Την έκανε χθες, στην πρώτη μετεκλογική συνεδρίαση του νέου υπουργικού του συμβουλίου, του οποίου η -τουλάχιστον αισθητική- «κακοφωνία», με 63 μέλη να κάθονται το ένα σχεδόν πάνω στο άλλο, θα έπρεπε -παρεμπιπτόντως- να τον ενοχλεί μάλλον πιο πολύ…
Εως και τις 23 Ιουνίου ο κ. Μητσοτάκης είχε το θεμιτό προεκλογικό δικαίωμα να θέλει όσο γίνεται λιγότερα κόμματα στη νέα Βουλή, λόγω της άμεσης συνάρτησης με τον αριθμό των εδρών της Ν.Δ. Η αγωνία ήταν έκδηλη ως αργά την Κυριακή, άλλωστε, αφού, αν κατάφερνε να πιάσει το όριο εισόδου ένα ακόμη κόμμα, οι βουλευτές της Ν.Δ. -με το ίδιο ποσοστό- θα περιορίζονταν στους 154, αντί των 158. Αντίθετα, εάν η νέα Βουλή ήταν τετρακομματική -όπως ήταν και η βαθύτερη επιδίωξη του κ. Μητσοτάκη-, η «γαλάζια» δύναμη θα εκτοξευόταν στις 172 με 177 έδρες…
Ολα αυτά τελείωσαν, όμως, μόλις έκλεισαν οι κάλπες. Διανύουμε ήδη την «επόμενη ημέρα» της αναμέτρησης, οπότε γεννάται εύλογα το ερώτημα ποιο είναι το νόημα της επανάληψης τέτοιων δηλώσεων από πλευράς πρωθυπουργού. Ο κ. Μητσοτάκης, έχοντας καταγάγει τον νέο του θρίαμβο, δεσμεύτηκε ότι δεν θα επιτρέψει φαινόμενα αλαζονείας και έπαρσης από την κυβέρνησή του. Ο ίδιος όμως παραβιάζει πρώτος τον κανόνα, και μάλιστα διαπράττοντας ίσως την πιο αντιθεσμική ύβριν. Την οκτακομματική Βουλή της 25ης Ιουνίου επέλεξαν με την ψήφο τους οι Ελληνες πολίτες, κλείνοντας τα αυτιά στις «εκκλήσεις» τόσο του κ. Μητσοτάκη όσο και του κ. Τσίπρα για ένα κοινοβουλευτικό τερέν κομμένο και ραμμένο στα δικά τους μέτρα. Εχει σημασία επίσης ότι δεν το έκαναν στις κάλπες της απλής αναλογικής, αλλά της ενισχυμένης…
Η χθεσινή δήλωση του κ. Μητσοτάκη παίρνει τον χαρακτήρα προσβολής απέναντι στο εκλογικό σώμα και, παράλληλα, αναδεικνύει τη μύχια αντίληψη που υπάρχει στα σημερινά πολιτικά ρετιρέ για τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας. Η δε προέκτασή της ισοδυναμεί με ένα πολύ επικίνδυνο αδιέξοδο. Επαγωγικά, η συλλογιστική του κ. Μητσοτάκη οδηγεί στο δόγμα ότι η «δημοκρατική πολυφωνία» υπηρετείται καλύτερα όχι με «πολλούς σχηματισμούς», αλλά μόνο με έναν, άντε το πολύ με δύο…
Αν η «πολυφωνία» έχει πρόβλημα στη χώρα μας, κ. πρωθυπουργέ, δεν φταίει ο αριθμός των κομμάτων. Αλλού να αναζητήσετε τις αιτίες…
Μ.Η.Τ. 232120