Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία έδειξε ότι ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου νίκησε μόνο σε διάφορα πάνελ της ελληνικής τηλεόρασης, όπου «έγκυροι» αναλυτές εξηγούσαν εδώ και μήνες πως οι ψηφοφόροι της γείτονος θα αποδοκίμαζαν τον Ρ.Τ. Ερντογάν. Οπως συνήθως, οι αναλύσεις των «ειδικών» έπεσαν έξω, διότι έκαναν για πολλοστή φορά το ίδιο λάθος: προέβαλαν τις επιθυμίες τους ως πραγματικότητα.
Ο Ερντογάν νίκησε ξανά διότι εφάρμοσε πολιτικές τακτικές που γνωρίζει πως έχουν απήχηση στο τουρκικό κοινό. Ο πολύπειρος νεοσουλτάνος δεν αλλάζει τα κόλπα που πιάνουν – κι αυτό ισχύει και για το εσωτερικό της Τουρκίας και για τις διεθνείς σχέσεις της.
Στη διπλωματία το τουρκικό κόλπο είναι παλιό και δείχνει να μην έχει χάσει την αποτελεσματικότητά του με την πάροδο του χρόνου. Η Τουρκία δημιουργεί θέματα εκ του μη όντος και με βάση αυτά προβάλλει μια σειρά από εξωφρενικές αξιώσεις. Δείχνει να υποχωρεί στα θέματα που επινόησε μόνο όταν ικανοποιηθούν κάποια από τα αιτήματά της. Ετσι, δείχνει και διαλλακτική χωρίς να είναι και κερδίζει διαρκώς πόντους στη διεθνή σκακιέρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ανωτέρω είναι η υπόθεση για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16, από το οποίο είχαν αποκλειστεί από τις ΗΠΑ επειδή προμηθεύτηκαν το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S400.
Η Τουρκία αντέδρασε στον αποκλεισμό της, δηλώνοντας ότι δεν συμφωνεί με την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ! Δηλαδή, αντί να υποχωρήσει, ενέτεινε τη σκληρή στάση της, απειλώντας να ακυρώσει τον σχεδιασμό επέκτασης της Ατλαντικής Συμμαχίας. Τώρα, αυτή η πρόκληση αμείβεται, αφού σε τηλεφωνική συνδιάλεξη που είχε ο Ενρτογάν με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζ. Μπάιντεν δόθηκε, από την πλευρά των ΗΠΑ, η υπόσχεση ότι η επανένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 συνδέεται με την άρση του βέτο στην είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία διαρκώς διεκδικεί και κάτι λαμβάνει. Η Ελλάδα, με τις ηγεσίες που χρεοκόπησαν τη χώρα υποσχόμενες να τη… σώσουν, δίνει χωρίς καν να της ζητήσουν, ουδέν ζητά και ουδέν λαμβάνει.